Zmiana taktyki strzałem w dziesiątkę?

W rozpoczynającym listopad meczu z Resovią kontuzji doznał Daniel Mąka. Pomocnik Widzewa wypadł z gry na kilka miesięcy, przez co trener Marcin Kaczmarek musiał znaleźć dla niego zastępstwo. Nie poszedł jednak na łatwiznę, a postanowił zmienić taktykę. Wygląda na to, że trafił w dziesiątkę.

Przed starciem ze Zniczem Pruszków można było się spodziewać, że miejsce Mąki na prawym skrzydle zajmie Christopher Mandiangu. Szkoleniowiec łodzian zdecydował się jednak na dużo bardziej niekonwencjonalny ruch – na bok przesunął Przemysława Kitę, z kolei za plecami Marcina Robaka umiejscowił Adama Radwańskiego.

Manewr zakończył się powodzeniem, bo widzewiacy rozgromili na trudnym terenie przeciwników, wygrywając aż 6:0. Niestety, już na samym początku spotkania swoją czwartą żółtą kartkę w sezonie otrzymał Radwański, przez co tydzień później nie mógł zagrać. Kaczmarek wrócił do wariantu z dwoma napastnikami, ale tylko jednorazowo.

W niedzielę na boisku znów oglądaliśmy trzech środkowych pomocników – Bartłomieja Poczobuta, który miał najbardziej defensywne zadania i często cofał się do linii obrony, Mateusza Możdżenia, który pracował po obu stronach boiska oraz wspomnianego Radwańskiego, ponownie w roli typowej „dziesiątki”.

Taktyka ponownie przyniosła skutek. Widzewiacy nie tylko zagęścili środek pola, ale też, dzięki obecności dodatkowego zawodnika (czasem nawet dwóch, gdy piłkę wyprowadzał Daniel Tanżyna), tworzyli sobie więcej możliwości do dokładnego zagrania. Zarówno Możdżeń, jak i Radwański popisali się kilkoma świetnymi podaniami, a jedno z nich – tego pierwszego – przyniosło premierową bramkę dla łodzian.

Podobnego zdania był analizujący grę łodzian dyrektor akademii Maciej Szymański. „Współpraca między trzema pomocnikami wygląda dobrze pod kątem zajęcia przestrzeni w środkowej strefie. Każdy wypełnia inną linię: Poczobut schodzi do tyłu, Możdżeń jest łącznikiem między obroną i atakiem, a Radwański ustawiony jest najwyżej. Dzięki temu w każdej linii mamy zawodnika, który jest aktywny, chce piłkę i potrafi podjąć niekonwencjonalne rozwiązanie” – ocenił we wczorajszym programie „Sportowe Śniadanie” na antenie Radia Żak.

Również Mateusz Możdżeń był zadowolony z obecności z dodatkowego gracza w środku pola. „Dzięki temu mamy więcej opcji. Jeżeli masz dwóch napastników o podobnym profilu, przyklejających się do obrońców, to te opcje są zupełnie inne, niż przy biegającej między liniami „dziesiątce”, mogącej się albo obrócić, albo odegrać. Z biegiem czasu obrońcy nie zawsze wychodzą za tym piłkarzem, robią się dziury i otwiera się mnóstwo opcji do grania” – ocenił w rozmowie z WTM pomocnik łódzkiego klubu.

Czy zatem w Stargardzie ponownie obejrzymy taktykę 4-2-3-1? Nic nie wskazuje na to, by miało być inaczej. Po pierwsze, ustawienie to po prostu się sprawdziło. Po drugie, ewentualny zastępca Radwańskiego, czyli Rafał Wolsztyński, ostatnio najlepiej radzi sobie wchodząc z ławki na podmęczonego przeciwnika i to w takiej roli daje Widzewowi najwięcej. Ostateczna decyzja należy jednak oczywiście do Marcina Kaczmarka.