Z. Smółka: „Jaki plan B? Liczy się tylko awans!”

– Przywiązuje pan wagę do silnego środka pola. W Widzewie będzie tak samo?

– Film może powstać bez reżysera, tak samo może powstać bez niego widowisko piłkarskie, ale moja filozofia futbolu jest inna. Kiedyś w reprezentacji Polski był piłkarz, o którym trener Wójcik mówił, że jak nie wiemy co robić, to grajmy przez niego, bo on wiele potrafi. Ci kreatorzy są bardzo ważni, ponieważ pomagają zarówno w ofensywie, jak i defensywie. Nie przypominam sobie zespołu, który wywalczyłby coś bez środka pola.

– Wczoraj pojawiła się informacja, że Mateusz Michalski najprawdopodobniej opuści Widzew. Bierze pan pod uwagę, że ktoś jeszcze może odejść?

– Jestem w trakcie oceny przynależności zawodników, na których mi zależy. Jest wśród nich Michalski, jest Kato, jest paru innych. Jak się potoczą ich losy, zobaczymy. Dyrektor sportowy musi być przygotowany, żeby tych graczy zastąpić, a najlepiej zastąpić ich jeszcze lepszymi. Piłka nożna to sport zespołowy i to nie jednostki decydują o wyniku. Trzeba uszanować decyzję tych, którzy chcą odejść, ale trzeba też uszanować decyzję zarządu o rezygnacji z kilku piłkarzy i skupić się na przygotowaniu drużyny. Po miesiącu będę mógł powiedzieć, czy będziemy silniejsi, czy słabsi. Na razie jest to ciężka praca pionu sportowego i dyrektora Masłowskiego, żeby powstała drużyna. Istotne będzie szybkie powołanie sztabu, bo przez pierwsze dwa tygodnie największą decyzyjność będzie miał trener motoryczny, który opracuje plan przygotowań, a ja się pod nim podpiszę. Do obozu będę chciał mieć skompletowane 90% kadry. Wierzę, że z tak obrotnym dyrektorem sportowym się to uda.

– Trener motoryczny będzie z zewnątrz?

– Tak, to będzie drugi trener, który pracuje ze mną osiem lat. Będzie on odpowiadał za przygotowanie motoryczne.

– W jednym z wywiadów powiedział pan, że trener po pół roku pracy powinien mieć możliwość oczyszczenia szatni. Pan jest w takiej sytuacji, że może to zrobić już teraz.

– Dopiero zimą będę wiedział, kto sprostał oczekiwaniom, kto mnie zawiódł, a kto nie. To jest bardzo istotne, niestety zostało zaniedbane w Gdyni.

– Czterech graczy zostało przesuniętych do rezerw. W Widzewie był też Sebastian Kamiński, z którym pracował pan w Zawiszy Bydgoszcz. Nie chciał pan dać mu szansy?

– Rozmawiałem z Sebastianem i powiedziałem mu, że mamy jego parametry z Zawiszy. Jeżeli uważa, że teraz będzie je miał na podobnym poziomie, to ja go widzę w mojej drużynie. Najwidoczniej uznał, że tak nie będzie i zdecydował się odejść. Gdyby to był piłkarz, którego znałem z Zawiszy, chciałbym go mieć w Widzewie.

– Jeżeli już mówimy o drużynie rezerw, to w poprzednim sezonie często dochodziło w niej do sytuacji, że cały skład tworzyli piłkarze pierwszego zespołu, a młodzi zawodnicy nie mieli gdzie się ogrywać. To się zmieni?

– Na razie skupiam się na pierwszej drużynie, bo pracy w niej jest bardzo dużo. Trener rezerw będzie ze mną w ścisłej komunikacji i będzie przekazywał mi wszystkie informacje.

– Pańscy poprzednicy dawali szansę treningu z pierwszą drużyną najzdolniejszym juniorom czy wybijającym się graczom rezerw. Wyznaje pan podobną filozofię?

– Jeżeli zauważymy, że piłkarz jest bardzo zdolny i mógłby nie odstawać od drużyny, a nawet jej pomóc, to jak najbardziej. Mam takie powiedzenie, że jeżeli jest dwóch równych piłkarzy, to zawsze gra ten młodszy.

– W lipcu dyrektorem akademii zostanie Maciej Szymański. Mieliście już okazję porozmawiać?

– Tak, poznaliśmy się i mam nadzieję, że będzie się nam dobrze współpracowało.

– Piłka nożna nie jest dla pana jedynym źródłem utrzymania, bo prowadzi pan własny biznes. Da się pogodzić obie te sprawy?

– Jeżeli ma się swój biznes i udziały w jakiejś spółce, to trudno się nie angażować. Nie będę kłamał, że o tym nie myślę i nie pomagam. Prowadzimy rodzinną firmę, której prezesem jest moja żona. Jest to stabilna firma i dzięki temu daje mi komfort w pracy, którą kocham, czyli w trenerce. Mam działalność od 21 lat i nigdy w niczym mi to nie przeszkadzało. Całe swoje zaangażowanie poświęcę Widzewowi, a jeżeli będę miał dzień wolny, to wrócę do rodziny i wtedy nie będzie mnie dla nikogo.

– Jeżeli kiedyś nie wyjdzie w piłce, to zamierza pan jeszcze wrócić do aktywniejszej działalności w branży?

– Futbol na tym polega, że raz się jest na wozie, a raz pod wozem. Najważniejsze, żebym co rano mógł patrzeć w lustro, że zrobiłem to, co umiałem i dałem z siebie sto procent. Kocham piłkę i będę przy niej, czy mi wyjdzie, czy nie. Wiadomo jednak, że do wszystkiego napędza sukces i to do niego musimy podążać.

Rozmawiał Kamil

WPIS PODZIELONY JEST NA KILKA STRON: