„Wielcy nieobecni” nadal w szafie. Dlaczego?

Przed zespołem Widzewa dwa trudne wyjazdowe spotkania. Zostaną one rozegrane w odstępie zaledwie czterech dni, dlatego piłkarze wrócą do Łodzi dopiero po środowym meczu z Olimpią. O punkty walczyć będą w dwudziestodwuosobowym składzie. Nie brakuje w nim sporych niespodzianek.

Szerszą niż zazwyczaj kadrę Radosław Mroczkowski ogłosił wcześnie, bo już w środę. Szkoleniowiec uznał, że chce mieć na zajęciach tylko tę grupę ludzi, którą zamierza zabrać na podbój Stargardu i Elbląga. Szeroka kadra okazała się tym razem nie atutem, a problemem trenera. Ci, którzy nie są brani pod uwagę, musieli dołączyć do drugiego zespołu. Niewykluczone, że to już decyzja na stałe. W środowym spotkaniu z trenerem mentalnym Pawłem Frelikiem „odpaleni” już nie uczestniczyli.

Analizując te nazwiska, trudno przyczepić się do skreślenia takich graczy, jak będący dopiero trzeci w hierarchii bramkarzy Grzegorz Gibki czy mający problemy ze zdrowiem Simonas Paulius. Na treningu jedynki nie zobaczymy także sprowadzanego pod koniec okienka Marcela Stefaniaka, który daje nie tylko argumenty sportowe (po coś z nim kontrakt podpisywano), ale posiada także status młodzieżowca. Mimo to szansy jeszcze nie otrzymał. Raz znalazł się w protokole, ale mecz z Elaną Toruń obejrzał z perspektywy rezerwowego.

O ile brak Stefaniaka, który do drużyny dołączył późno, można jeszcze wytłumaczyć, to kompletnie niezrozumiałe jest zrezygnowanie z Radosława Sylwestrzaka i Kacpra Falona. Dziwiła nas już ich nieobecność w meczowej osiemnastce, a pominięcie ich w szerokiej kadrze, liczącej dwadzieścia dwa nazwiska, to już olbrzymie zaskoczenie. Czy obaj gracze mają jeszcze szanse na powrót do łask Mroczkowskiego? Wygląda na to, że niekoniecznie.

Sylwestrzak był jednym z najlepszych zawodników Widzewa w rundzie jesiennej. Z nim w składzie drużyna po prostu nie przegrywała, o czym świadczą liczby. Obrońca dopiero w Grudziądzu przerwał passę, uwaga, trzydziestu dziewięciu spotkań bez porażki! Fakt, że w pojedynku z Olimpią stoper mocno przyczynił się do traconych w końcówce bramek miałby przekreślić poprzednie zasługi „Sylwka”?

Były piłkarz Siarki Tarnobrzeg otrzymał od WTM tytuł piłkarza jesieni. Wśród kibiców nie było nikogo, kto kwestionowałby ten wybór, ale wszystko wskazuje na to, że to ostatnia statuetka dla defensora. Będziemy zdziwieni, gdy wybiegnie on jeszcze na boisko, a to ze względu na… konstrukcję jego kontraktu. W umowie istnieje zapis, który automatycznie przedłuża okres jej trwania o kolejny rok, pod warunkiem, że zawodnik rozegra określoną liczbę minut.

Do tego limitu brakuje mu już tylko dwóch występów, dlatego został odstawiony na boczny tor. Czy słusznie, to już chyba wyłącznie kwestia moralna. Jeżeli sztab szkoleniowy nie widzi go w kadrze w kolejnym sezonie, to rzeczywiście musi uważać, by kontrakt się nie przedłużył. Tylko czy traktowanie w tak przedmiotowy zawodnika, który włożył w wynik sportowy zespołu bardzo wiele, jest w porządku?

Nieco inaczej wygląda sprawa Falona. Pomocnika obowiązuje umowa ważna do 30 czerwca 2020 roku. Trwałaby ona rok krócej, jak pierwotnie założono przy sprowadzaniu go, ale poprzedniego lata kontrakt z 20-letnim wówczas graczem przedłużono. Smaczku całej sytuacji dodaje fakt, że wielkim orędownikiem pozostawienia wychowanka Jagiellonii Białystok na dłużej był… sam Mroczkowski. To on nalegał na ówczesny zarząd, by jak najszybciej parafować dokumenty. Po udanej rundzie wiosennej poprzedniego sezonu wydawał się to bardzo słuszny krok.

Do czasu, aż Falon wypadł z obiegu. Co prawda zaczął on II-ligowe rozgrywki w pierwszej jedenastce, ale później zaczął powoli tracić miejsce w składzie. Oceniany był przez nas w tamtym okresie różnie. Bywały spotkania, w których był jednym z najlepszych na murawie, były też takie, gdzie zawodził. Do tych ostatnich można zaliczyć występ w Rybniku. Nonszalancka zabawa piłką, połączona z niemądrym zagraniem Macieja Kazimierowicza, doprowadziła do tego, że łodzianie dali sobie wbić gola na 2:2 w ostatniej akcji.

Tajemnicą poliszynela jest fakt, że po tamtym meczu Mroczkowski stracił zaufanie do Falona. Pozwolił mu zaliczyć jeszcze trzy krótsze występy i pożegnał na dobre. Od 10. kolejki widzewiak nie zaliczył na boisku ani minuty. Do składu wrócił dopiero wiosną, dostając ostatni kwadrans w starciu z Elaną. Po pół roku gry w lidze okręgowej w barwach rezerw (mimo gry w pomocy strzelał tam mnóstwo bramek – zdobył też najwięcej goli w zimowych sparingach „jedynki”) został wystawiony jako środkowy napastnik i jak łatwo się domyślić, zbyt wiele nie zdziałał. Wyglądało to tak, jakby trener chciał rzucić go na pożarcie, wystawić go na złej pozycji tylko po to, by później mieć argument na zasadzie: „Dostał szansę i ją zmarnował”.

Wygląda na to, że kibice mogą powoli żegnać się z omawianą dwójką. Nawet gdyby zespół z powodu kartek czy kontuzji stracił Daniela Tanżynę i/lub Sebastiana Zielenieckiego, w odwodzie jest jeszcze Tomasz Wełna. Gdyby i jego coś wyeliminowało, prędzej szansę na środku obrony otrzyma Mikołaj Gibas, jeden z ulubieńców szkoleniowca. Szkoda też, że prawdziwej okazji nie może dostać Falon, który idealnie wpasowałby się do taktyki, jaką widzewiacy zaprezentowali w Łęcznej. W środku pola wystawiono dwie typowe „ósemki”, Dario Kristo i Adama Radwańskiego, które wzajemnie wchodziły sobie w drogę, a żaden z nich nie umiał zagrać stricte ofensywnie. Aż prosiło się o wymianę jednego z nich na klasyczną „dziesiątkę”, ale ta została w Łodzi.

Jesteśmy dalecy od tego, by narzucać Radosławowi Mroczkowskiemu personalne wybory albo podważać słuszność gry rywali o miejsce w składzie Radosława Sylwestrzaka i Kacpra Falona. Dopóki to on zasiada na trenerskiej ławce Widzewa, ma pełne prawo stawiać na tych piłkarzy, na których ma ochotę. Dziennikarze i kibice mogą sobie co najwyżej na ten temat podyskutować. Ostatecznie to szkoleniowiec będzie rozliczony ze swoich wyborów. Póki co, ocena jego pracy pikuje z tygodnia na tydzień, a mimo to „wielcy nieobecni” nadal siedzą spakowani w szafie, do której klucz został chyba przez trenera połknięty…