Widzew tuż przed ligą, czyli jeden wielki znak zapytania

Niecałe dwie doby dzielą zespół Janusza Niedźwiedzia od inauguracji sezonu ligowego 2023/2024. Całe widzewskie środowisko przystępuje do niego w innych nastrojach, niż miało to miejsce rok temu. Przeważa głównie niepewność.

Do poprzedniej kampanii łodzianie przystępowali pełni entuzjazmu. Co prawda awans do Ekstraklasy wywalczyli dopiero w ostatniej kolejce, ale sam fakt powrotu do elity po ośmiu latach przerwy, który wieńczył okres reaktywacji klubu, powodował euforię i ogólne zadowolenie. Także fani nie mieli zbyt wielkich wymagań, co jak na tę konkretną publiczność było dość wyjątkowe. Po siedmiu sezonach, w których RTS za wszelką cenę miał być w czołówce tabeli, tym razem można było podejść do rozgrywek nieco spokojniej. Wszystko zmieniło się po zakończeniu rundy jesiennej. Trzecie miejsce na półmetku sprawiło, że wiele osób wpadło w pułapkę oczekiwań i sama gra o utrzymanie była już niewystarczająca. Nie brakowało głosów marzycieli, by walczyć nawet o europejskie puchary.

Wiosna brutalnie ostudziła ich zapał. Z rewelacji ligi, Widzew stał się chłopcem do bicia, choć początek rundy tego nie zapowiadał. Po dobrych, lecz zremisowanych meczach z Pogonią Szczecin i Jagiellonią Białystok, drużyna zaczęła łapać zadyszkę. Pary wystarczyło jeszcze na zmobilizowanie się na wyjazdowy klasyk z Legią Warszawa i wywalczenie w stolicy remisu, a potem było coraz gorzej. Udało się wygrać tylko dwa mecze, a przy tym zaliczyć niechlubny rekord w liczbie kolejnych domowych porażek. Seria przegranych przy Piłsudskiego wciąż nie została przerwana i obecnie licznik wskazuje sześć takich wpadek z rzędu!

Właśnie świadomość tego, w jakim stylu zakończył się sezon 2022/2023, powoduje że dwumiesięczna przerwa w rozgrywkach nie była dla fanów okazją do resetu. Do nowej kampanii zazwyczaj podchodzi się z nową nadzieją i tzw. czystą kartą. Tym razem widzewska społeczność postrzega wszystko inaczej, jak gdyby niedzielne spotkanie z Puszczą Niepołomice było przedłużeniem poprzedniego sezonu, a nie nowym otwarciem. Pozostaje mieć nadzieję, że przynajmniej piłkarzom i sztabowi szkoleniowemu udało się wyrzucić tamte złe myśli z głowy i nie będą one dodatkowym obciążeniem mentalnym, gdy zabrzmi pierwszy gwizdek. W innym przypadku demony niedalekiej przeszłości mogą szybko powrócić, i to ze zdwojoną siłą.

Kibice Widzewa mają mieszane uczucia po kończącym się powoli letnim okresie przygotowawczym. Jeśli spojrzeć na wyniki spotkań kontrolnych, to nie dają one za wiele odpowiedzi na temat formy i jakości gry zespołu. Czerwono-biało-czerwoni zaczęli od porażki z nisko notowanym I-ligowcem z Opola, ale grali w mocno eksperymentalnym składzie. Później – już na obozie w Woli Chorzelowskiej – pokonali Stal Rzeszów i bezbramkowo zremisowali z Resovią. W tym drugim starciu także postawiono na dublerów. Podczas powrotu ze zgrupowania łodzianie zagrali jeszcze z Górnikiem Łęczna, notując skromną wygraną, a na koniec przygotowań zremisowali 1:1 w próbie generalnej z Wisłą Płock.

Z tych pięciu sparingów, zdecydowana większość sympatyków miała możliwość obejrzenia tylko jednego. Wszystkie mecze, za wyjątkiem porażki z Odrą, nie były transmitowane, więc znak zapytania staje się jeszcze większy. Jakiego Henricha Ravasa zobaczymy w bramce? Fenomenalne objawienie ligi z jesieni 2022 czy nieumiejącego pomóc drużynie golkipera z rundy rewanżowej? Czy formę sprzed kontuzji odzyskają Marek Hanousek i Fabio Nunes, a wciąż będzie ona utrzymana przez Bartłomieja Pawłowskiego? Czy w końcu swój potencjał wyzwoli Juljan Shehu, a Ernest Terpiłowski nawiąże do postawy z początku wiosny? Ile jakości wniosą do gry nowi piłkarze, sprowadzeni przez Tomasza Wichniarka? Czy Jordi Sanchez zostawi za sobą problemy mentalne oraz zdrowotne i zacznie znowu strzelać bramki? Czy w ogóle potrafi to robić Imad Rondić? Czy skuteczność odzyska cały zespół, przestając przy tym tracić głupie bramki? Czy stałe fragmenty gry zaczną przynosić jakąś korzyść łodzianom, a nie ich oponentom? Pytania można mnożyć, ale odpowiedzi na nie i tak na razie brak.

Poza siódemką nowych zawodników, najważniejszą zmianą w maszynie Niedźwiedzia ma być nowe ustawienie taktyczne: 4-4-2. Przez poprzednie dwa lata trener konsekwentnie bazował na grze z trzema środkowymi obrońcami i wahadłowymi. W ten sposób budowana była kadra w ostatnich oknach transferowych. Teraz sztab chce spróbować czegoś nowego. Widzewiacy mają zaczynać mecze w bazowym systemie z dwoma stoperami i dwoma klasycznymi bocznymi defensorami. Nie wiadomo jednak, jak ofensywnie usposobieni wahadłowi poradzą sobie w nowych realiach. Wspomniany Nunes, a także Andrejs Ciganiks, Antoni Klimek czy Mato Milos nie są profesorami, jeśli chodzi o destrukcję. Zdecydowanie lepiej radzą sobie z piłką przy nodze, na połowie rywala. Pamiętamy też, jak na boku formacji prezentował się po powrocie do klubu Patryk Stępiński, który dopiero po przesunięciu do środka zaczął grać porządną piłkę. Pocieszeniem może być fakt, że Niedźwiedź prawdopodobnie szykuje coś w rodzaju „hybrydy”, polegającej na tym, iż w trakcie spotkań jego piłkarze mają płynnie zmieniać ustawienie, przechodząc na doskonale znane przez większość z nich 3-4-2-1. W sparingach robili to najczęściej w fazie budowania ataku pozycyjnego, więc można przyjąć ogólne założenie, że RTS będzie atakować rywali w stary sposób, ale bronić się przed natarciem z ich strony po nowemu. Zobaczymy, jakie przyniesie to skutki.

Terminarz nie jest dla Widzewa pomyślny. Zacznie od starcia z będącą w swoim „miesiącu miodowym” Puszczą Niepołomice, dla której przyjazd na Piłsudskiego będzie niczym finał Ligi Mistrzów. Skazywani na pożarcie goście nie mają nic do stracenia, mogą jedynie walczyć z całych sił i cieszyć się grą oraz otoczką. Gospodarze będą musieli być na to gotowi i poradzić sobie z rolą faworyta, a także ze świadomością, że 18 tysięcy ludzi na trybunach nie zaakceptuje kolejnej wpadki w swoim domu. Tak, jak snucia się po boisku i braku determinacji przez 3/4 spotkania. Hasło „widzewski charakter” do czegoś w końcu zobowiązuje! Po wymagającym meczu z napędzonym pierwszym historycznym awansem do Ekstraklasy beniaminkiem, łodzian czekają dwa wyjazdy: do Szczecina i Białegostoku. W pierwszych trzech potyczkach czerwono-biało-czerwoni napotkają więc na swojej drodze trzy różne typy przeciwników. Najpierw teoretycznie słabszego od siebie, później teoretycznie silniejszego, a na koniec tej trylogii w teorii potencjałem równego sobie.

Wnioski z tych potyczek mają dać odpowiedź, czy przy Piłsudskiego ruszą jeszcze na zakupy. Wichniarek przyznał, że możliwe są maksymalnie dwa kolejne transfery, ale ich przeprowadzenie zależeć ma od tego, jak drużyna wejdzie w sezon. Nie można więc wykluczyć niczego. Włącznie z tym, że w sierpniu działacze będą w panice szukali awaryjnych transferów, by łatać jakościowe dziury w składzie. Już dawno początek rozgrywek nie był w Łodzi tak ważny. Także dla samego Janusza Niedźwiedzia, którego pozycja w ostatnim czasie osłabła. Zwłaszcza po dymisji prezesa Mateusza Dróżdża, który wykazywał wobec trenera wręcz anielską cierpliwość. W poprzedniej rundzie 41-letni szkoleniowiec nie potrafił wyprowadzić zespołu z kryzysu. Oby teraz nie musiał tego robić, bo kolejny grozić może trzęsieniem ziemi. Choć sezon dopiero się zaczyna, nerwy kibiców już są napięte niczym struna.

Na koniec warto, dla zachowania równowagi, wspomnieć również o tym, co daje nadzieję na udane rozgrywki. Kręgosłup drużyny pozostał nienaruszony, spora grupa piłkarzy i trener pracują ze sobą już trzeci rok, a więc zdążyli wypracować boiskowe automatyzmy.  W sparingach świetną formę wykazywał Pawłowski, a Sanchez wrócił do gry, mimo bólu stopy. Niebawem dołączy do nich Dawid Tkacz, jeden z najbardziej utalentowanych nastolatków w Polsce. Dodajmy też, że u Niedźwiedzia na ogół rundy jesienne są udane, a w tym roku rozegranych zostanie aż dziewiętnaście kolejek. Wiosna też nie musi być tak tragiczna, skoro podpisano umowę na wynajem boiska w Uniejowie i baza treningowa zimą będzie już na wyższym poziomie. Drugi raz przez szatnię nie powinien też przejść wirus w kluczowym momencie rundy. Jak widać, optymiści też mają co wyliczać.

Cokolwiek nie wydarzy się w Widzewie w następnych miesiącach, jedno jest tylko pewne: największą wartość klubu stanowić będą jego kibice. Warto, by szefostwo pamiętało o tym każdego dnia!