Widzew Łódź – Bayer Uerdingen 22.10.1986 i 05.11.1986)

Większość graczy ówczesnego składu Widzewa najlepsze lata miała już bowiem za sobą. Na kolana nie rzucał również skład drużyny z Bundesligi – o sile tego zespołu stanowili przeciętni Skandynawowie Thommessen i Edvaldsson. Z graczy niemieckich na uwagę zasługiwali Funkel i Kuntz. Najbardziej znaną postacią ekipy z Uerdingen był jednak charyzmatyczny, jasnowłosy trener Karlheinz Feldkamp. Rozegrany w deszczowy październikowy wieczór mecz, nie utkwił na długo w pamięci widzów. Widzew miał przewagę, oddał kilka groźnych strzałów jak na przykład Walczaka w 20 minucie, a przeciętni Niemcy rozbijali ataki naszych piłkarzy w rozpaczliwy momentami sposób. W marnowaniu stuprocentowych sytuacji celował zwłaszcza Leszczyk, któremu już na samym początku w 2 minucie meczu udała się „sztuka” nie trafienia do pustej bramki z kilku metrów. To samo uczynił w 30 minucie, kiedy był sam na sam z bramkarzem gości. Na tym nie koniec rozczarowań. W II połowie norweski sędzia Halle przyznał Widzewiakom w 66 minucie, za faul na Wradze rzut karny. Jednak i wykorzystanie tej szansy okazało się być ponad siły Widzewa. Pechowym egzekutorem okazał się Putek. W tym momencie zdecydowana większość spośród 10.000 przemokniętych fanów Widzewa zwątpiła już w zwycięstwo RTS nad Bayerem. Kibice mieli rację – mecz zakończył się niesatysfakcjonującym remisem 0:0 a na dokładkę w 90 minucie Dziuba uratował łodzian, wybijając piłkę z linii bramkowej po strzale Bommera. Wiele dobrego o meczu nie da się powiedzieć także pod względem kibicowskim. Fani Uerdingen wypadli jeszcze gorzej, niż ich piłkarze. Trzydziestoosobowa grupa zasiadła w pobliżu trybuny prasowej i z rzadka tylko wspomagała swój zespół, próbując coś tam krzyknąć. Kilka czerwono-niebieskich szalików wystarczało za cały ultrasowski „arsenał” Niemców. Była to jedna z najsłabszych ekip europejskich, spośród wszystkich widzianych na Widzewie. Przybysze zaimponowali za to luksusowym piętrowym autokarem, którym przybyli do Łodzi. Wzbudzał on wielkie zainteresowanie szczególnie wśród najmłodszej części widzewskiej braci – były to czasy, gdy na polskich drogach napotkać można był bowiem niemal wyłącznie jelcze i autosany. Kibice Widzewa również nie zachwycali, trochę wrzawy było przed rzutem karnym i kilku gorących sytuacjach pod bramką gości, ale to był raczej smutny mecz przy smutnej pogodzie, który zakończył się smutnym wynikiem. Wspominany on jest jako symboliczny kres solidnego Widzewa epoki Iwanickiego i Bolesty. Od tamtej pory rozpoczęła się bowiem równia pochyła z metą w II lidze. W rewanżu rozegranym 05.11.1986r w Uerdingen, Bayer okazał się lepszy wygrywając 2:0 (1:0). Najpierw w 24 minucie bramkę samobójczą „zdobył” Dziuba a kropkę nad „i” postawił w 79 minucie Bierhoff. Zasłużona porażka Widzewa dała awans do III rundy drużynie gospodarzy. Na kolejny mecz w europejskich pucharach kibice Widzewa musieli poczekać aż do 1992 roku.

Ostatnie wpisy