Stracony rok pechowca Krajcirika

Zakończony niedawno 2024 rok z pewnością był najgorszym w dotychczasowej karierze Ivana Krajcirika. Pechowy bramkarz całe dwanaście miesięcy przesiedział na ławce rezerwowych, co nie jest dobrą wiadomością dla Widzewa. Swoją sytuację tłumaczył sam zainteresowany.

Gdy rok temu łodzianie byli na ostatniej prostej w sprawie sprzedaży Henricha Ravasa do Stanów Zjednoczonych, stało się jasne, że trzeba pilnie wytypować następce. Spośród kilku wyselekcjonowanych kandydatur, na końcu wybierano z dwóch. Oprócz Krajicirka, zastanawiano się nad sprowadzeniem Daniela Naumowa, co potwierdził później sam prezes Michał Rydz. Ostatecznie nie postawiono na Bułgara, tylko na kontynuację kierunku słowackiego. Aby przeprowadzić tę transakcję, trzeba było zapłacić za bramkarza – według portalu Transfermarkt 250 tysięcy euro. Zainwestowano więc około 1/4 tego, co zarobiono na trzy lata starszym rodaku, czyli stosunkowo niemało.

Krótko po podpisaniu umowy Krajcirika dopadł jednak pech. Na pierwszym treningu doznał urazu kolana i choć nie był to bardzo poważny problem, wiadomo było, że golkiper straci praktycznie cały okres przygotowawczy. Nie była to jednak ostatnia zła wiadomość w tym okresie. Traf chciał, że przy Piłsudskiego niespodziewanie pojawiła się możliwość zakontraktowania Rafała Gikiewicza i choć w klubie takiego ruchu wcześniej nie planowano, grzechem było odrzucić taki dar od losu. Stało się więc jasne, że po dojściu do zdrowia piłkarza czekać będzie rola zmiennika, a nie z takimi nadziejami przyjeżdżał do Łodzi raptem kilkanaście dni wcześniej.

Przez całą rundę wiosenną poprzedniego sezonu Krajcirik siedział więc na ławce rezerwowych, nie zaliczając ani minuty. Szansy nie dostał nawet w Pucharze Polski, więc kibice nie mogli w ogóle wyrobić sobie opinii na temat jego kunsztu piłkarskiego. Krótkie występy w grach kontrolnych były do tego niewystarczające. Latem w RTS zdecydowano się na aktywację klauzuli przedłużającej o rok kontrakt z Gikiewiczem, więc przed Słowakiem rysowała się wizja kolejnego półrocza bez gry. Wtedy pojawiła się jednak optymalna – wydawałoby się – opcja, czyli wypożyczenie do Slovana Liberec. W umowie zawarto kwotę wykupu i jak się nieoficjalnie mówiło, wyższą od tej, jaką łodzianie zapłacili Rużomberokowi.

Widzew może jeszcze zarobić na Krajciriku

W Widzewie liczono zapewne, że nawet jeśli do sprzedaży zawodnika nie dojdzie, to przynajmniej wróci on z wypożyczenia bardziej ograny. Niestety, plan ten nie wypalił, ponieważ w Czechach 24-latek również nie umiał dotąd wywalczyć miejsca między słupkami. We wszystkich jesiennych meczach ligowych „jedynką” w Slovanie był Hugo Jan Backovsky, ustępując miejsca widzewiakowi jedynie w pucharowych spotkaniach. Sęk w tym, że były to tylko dwa starcia. W 1/16 finału ekipa z Liberca sensacyjnie uległa Hlucinowi – szóstej drużynie III ligi czeskiej, więc na tym okazja do gry dla Krajicirka się zakończyła. Jedynie z kronikarskiego obowiązku dodamy, że zagrał też pięć razy w rezerwach.

Pobyt Słowaka w Slovanie przewidziano do końca sezonu i na razie nic nie słychać na temat jego wcześniejszego powrotu. W Widzewie jest obecnie raczej zbędny, a w Czechach może stanowić alternatywę dla Backovskyego. Ciężko wyrokować, czy zdoła wygrać z nim rywalizację, ale w futbolu niczego nie można wykluczać. Również ewentualnej sprzedaży bramkarza i wówczas Krajcirik miałby bliżej na boisko. Póki co rozpoczął (w piątek, 3 stycznia) przygotowania do rundy wiosennej z obecnym klubem i – miejmy nadzieję – walkę o miejsce w składzie. Wśród czterech zimowych sparingpartnerów jego zespołu są m.in. Raków Częstochowa czy szwedzkie Malmoe, więc jest się z kim pokazać i być może udowodnić, że brak okazji do gry w minionej rundzie był w dużej mierze podyktowany kolejnym brakiem szczęścia.

Tak bowiem można rozumieć słowa samego piłkarza, który rzucił ostatnio nieco inne światło na swoje położenie. Dokonał tego za pośrednictwem mediów społecznościowych, tłumacząc w serwisie X, że przyjechał do Liberca mając problemy zdrowotne, a także „problemy osobiste”. Nie do końca kupujemy te wyjaśnienia, bo przecież widzewiak w każdym ligowym starciu znajdował się w kadrze meczowej, po prostu nie ruszając z ławki. Co byłoby, gdyby Backovsky doznał kontuzji lub obejrzał czerwoną kartkę? Skoro Krajcirik był jego zmiennikiem, to musiał być fizycznie i mentalnie gotowy do podjęcia wyzwania.

Przyjechałem do Liberca z nieleczoną kontuzją, potrzebowałem czasu na leczenie i miałem problemy osobiste. Lepiej nie pisz, bo nie wiesz, co się kryje za tym, że nie grałem.

— Ivan Krajčírik (@IKrajcirik) January 5, 2025

Kierowani ciekawością, sprawdziliśmy też, z kim golkiper jesienią przegrywał rywalizację, przyglądając się statystykom Hugo Jana Backovskyego. Według algorytmów WyScout, zajmuje on dopiero dziesiąte miejsce wśród bramkarzy czeskiej ekstraklasy. W dziewiętnastu ligowych spotkaniach został pokonany dwadzieścia dwa razy, przy współczynniku goli oczekiwanych rywali wynoszącym 22,38. To pokazuje, że 25-latek w uśrednieniu niczego wielkiego nie zaprezentował, ale też wyraźnie nie zawalał meczów. Na jego bramkę oddano równo osiemdziesiąt strzałów, więc poziom odbitych piłek wynosi u niego 72,5%, a to także nie powala na kolana.

Można więc wysnuć teorię, że z Ivana Krajcirika w Łodzi pożytku mieć już nie będą. Całkiem realny wydaje się scenariusz, że po sezonie golkiper wróci na Piłsudskiego mając za sobą już półtora roku siedzenia na ławce rezerwowych i jeszcze rok kontraktu z czerwono-biało-czerwonymi, a to nie brzmi zbyt optymistycznie. Trudno na dziś upatrywać w nim ewentualnego następcę „Gikiego„, gdyby ten ostatecznie nie przedłużył umowy. Pozostaje mieć nadzieję, że wiosna będzie dla pechowego Słowaka przełomowa.