Lokalizacja stadionu Widzewa

al. Piłsudskiego 138
92-230 Łódź

Regulamin obiektu.

Aktualny regulamin obiektu znajduje się na oficjalnej stronie Klubu – KLIKNIJ TUTAJ.

Ceny biletów.

Aktualne ceny biletów i karnetów znajdują się na stronie – KLIKNIJ TUTAJ.

Plan stadionu.

Trybuny.

Na stadionie Widzewa znajdują się 4 trybuny:

A – A1-A12, trybuna „zachodnia”, zwana trybuną KRYTĄ lub DACHEM
B – B1-B2, sektor gości
B – B3-B6, trybuna „południowa”, zwana NICIARKĄ, obecnie zasiadają tam Fan Cluby
C – C1-C11, trybuna „wschodnia”, zwana PROSTĄ zwana również trybuną POD MASZTAMI lub DŁUGĄ, zasiadają tutaj głównie kibice nastawieni na oglądanie wydarzeń boiskowych
D – D1-D6, trybuna „północna”, ZEGAR lub MŁYN – zasiadają tutaj najzagorzalsi fanatycy nastawieni na doping i oprawy.

Dojazd.

Na stadion można dojechać:

z dworca Łódź Chojny autobusem linii 75;
z dworca Łódź Kaliska tramwajem linii 10, autobusem linii 98 oraz od strony Al. Włókniarzy tramwajem linii 8;
z dworca Łódź Północna autobusem linii 85 oraz 64;
z dworca Łódź Widzew autobusem linii 75 oraz 85, z ul.Rokicińskiej tramwajem linii 8, 9 oraz 10 lub autobusem linii 64;
z dworca Łódź Żabieniec tramwajem linii 8;

z ul. Piotrkowskiej tramwajem linii 8, 10 oraz autobusem linii 98;
z Manufaktury jakimkolwiek tramwajem z przesiadką Kościuszki/Mickiewicza, a następnie tramwajem linii 8 lub 10 oraz autobusem linii 98;
z lotniska autobusem linii 65 do Dworca Łódź Kaliska, a następnie tramwajem linii 8, 10 lub autobus linii 98.

Historia stadionu

Stary stadion.

Budowa dawnego stadionu Widzewa została ukończona w 1930 roku i trwała dwa lata. Na placu o wymiarach 100 na 300 metrów przy al. Piłsudskiego (dawniej Armii Czerwonej), oprócz stadionu powstały mniejsze boiska oraz czterotorowa bieżnia, rzutnie i skocznia lekkoatletyczna. Uroczyste otwarcie, na którym zjawiło się wielu znakomitych gości, odbyło się 30 maja 1930 roku. W inauguracyjnym spotkaniu Widzew Łódź zagrał ze Skrą Warszawa, ulegając jej 1:5.

Do roku 1977 swoje ligowe mecze Widzew rozgrywał na własnym obiekcie, lecz gdy łodzianie awansowali do europejskich pucharów okazało się, że stadion nie spełnia europejskich norm. Te musiały być rozegrane na bardziej nowoczesnym wówczas stadionie ŁKS. Stan taki nie trwał jednak zbyt długo. Po kilku latach renowacji, stadion Widzewa przewyższył klasą obiekt lokalnego rywala, co trwa zresztą do dnia dzisiejszego.

Stary obiekt posiadał cztery trybuny, w tym jedną zadaszoną. Istniała specjalna trybuna dla prasy, sektor rodzinny, sektor dla gości (w ostatnich latach przed wyburzeniem zamknięty) oraz nowoczesną, przeszkloną kawiarnię. Obiekt posiadał jedno z najlepszych oświetleń w polskiej lidze, więc bez problemu można było rozgrywać mecze późnym wieczorem. Niestety pojemność stadionu nie powalała. Po wymianie drewnianych ławek na plastikowe krzesełka, zmniejszyła się dwukrotnie i liczyła 10 500 miejsc.

Ostatni mecz na starym stadionie odbył się 22 listopada 2014 roku. Widzewiacy zremisowali wówczas 1:1 z GKS Katowice. Ze względu na zamknięcie tzw. Niciarki, mecz ten obejrzało 6980 widzów, co na dany moment było kompletem publiczności. Kilka miesięcy później rozpoczęły się prace wyburzeniowe, które trwały do maja 2015 roku. W tym samym miesiącu zaczęły się prace związane z budową nowego obiektu. Mimo kilku przeciwności, obiekt został oddany do użytku 3 lutego 2017 roku, kiedy to stadion przejęła Miejska Arena Kultury i Sportu, która zarządza obiektem. Pierwszy mecz na nowym stadionie został rozegrany 18 marca 2017 roku z Motorem Lubawa, a autorem historycznej, pierwszej bramki, był Mateusz Michalski.

Nowy stadion.

Plany budowy

Pierwsze plany budowy nowego stadionu dla piłkarzy Widzewa pojawiły się już w drugiej połowie lat 40. XX wieku, gdy zawodnicy pierwszego zespołu awansowali do najwyższej klasy rozgrywkowej. Reprezentacyjny obiekt miał powstać na uzyskanym przez RTS 7-hektarowym terenie przy stawach scheiblerowskich, na osi ulicy Emilii (obecnie Wincentego Tymienieckiego) i Fabrycznej. Realizacja planu miała być wspólnym wysiłkiem Widzewa i Związków Zawodowych Pracowników Włókienniczych.

Obok Związków Zawodowych swoją pomoc w budowie obiektu zaoferowały także władze Łodzi. Obietnica miała przekonać działaczy Widzewa do fuzji z dwoma innymi klubami z widzewskiej dzielnicy – KS Podgórze i KS WiMa. Działacze Widzewa byli sceptyczni. Zgodzili się, ale warunek był jeden – klub miał mieć nowy stadion na Widzewie. Tylko pod takim warunkiem na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Członków Widzewa podjęto uchwałę o fuzji. Tymczasowo nowy klub miał prowadzić działalność sportową na obiektach WiMy (dotychczasowe tereny RTS-u wraz z boiskiem zostały przekazane pod miejskie inwestycje i powstała tam chłodnia). Życie okazało się przewrotne, obiecany stadion nie powstał, a Widzew na terenie pomiędzy torami kolejowymi a ul. Armii Czerwonej pozostał do dnia dzisiejszego.

Park Górka Widzewska, tutaj w latach 70. planowano budowę stadionu

Pomysł budowy nowego stadionu powrócił w 1974 roku, gdy prezesem klubu był Edward Zientarski. Opracowano wtedy wstępny projekt budowy wielofunkcyjnego obiektu sportowego na nowo powstającym osiedlu mieszkaniowym Widzew Wschód, po drugiej stronie ul. Armii Czerwonej (teraz al. Józefa Piłsudskiego). W kilka miesięcy później zaczęto nawet sypać wały pod planowany stadion, na którego trybunach mogłoby zasiąść ok. 50 tys. widzów (inne źródła podają 40 tys). Projekt ten nie został jednak zrealizowany, ponieważ jak tłumaczono, przekraczał możliwości finansowe miasta. Podobne plany miał Ludwik Sobolewski, prezes Widzewa w latach 1978-1987 oraz 1989-1993. Na przestrzeni między ul. Milionową i al. Przyjaźni (obecnie ul. Alberta Chmielowskiego) miał powstać stadion na kilkadziesiąt tysięcy widzów, trzy płyty treningowe, hala sportowa i zaplecze potrzebne do funkcjonowania profesjonalnego klubu (inne źródła mówią o przestrzeni pomiędzy ul. Widzewską i ul. Bartoka, gdzie obecnie jest supermarket). Nie zostały one jednak zrealizowane. Zamiast stadionu powstało osiedle Młodzieżowej Spółdzielni Mieszkaniowej oraz zwałowisko śmieci i gruzu z okolicznych placów budów (w 2001 w miejscu wysypiska powstał park Górka Widzewska.

Kolejne zapowiedzi wybudowania stadionu pojawiły się, gdy właścicielem klubu został Sylwester Cacek, twórca i były właściciel grupy kapitałowej Dominet. Kontrolowana przez niego Spółka Akcyjna KS Widzew Łódź ogłosiła w 2008 roku plan wybudowania w pełni zadaszonego obiektu z podgrzewaną murawą dla 19100 widzów. Projekt przewidywał dodatkowe boisko treningowe z nawierzchnią trawiastą, parkingi oraz infrastrukturę biznesową: hotel, budynek biurowy i pawilon usługowo-handlowy. Koszt inwestycji szacowany był na ok. 100 mln zł, z czego większość miała być sfinansowana z kredytu bankowego, zaś pozostała część ze środków pozyskanych przez spółkę i jej akcjonariuszy. Zbieraniem i zarządzaniem funduszami na tę inwestycję miała się zajmować Fundacja Widzewa Łódź „Gra o przyszłość”. Rada Miejska zgodziła się nawet na 29-letnią dzierżawę terenu przy al. Piłsudskiego, co było głównym punktem wymaganym przez właściciela klubu do rozpoczęcia przez niego budowy.

Pod koniec 2009 roku spółka wycofała się jednak z wcześniejszych zamierzeń i ogłosiła, że chce mieć stadion o pojemności ok. 30 tys. widzów (zmiana koncepcji była spowodowana decyzją miasta o rezygnacji z budowy dużego miejskiego stadionu przy al. Unii Lubelskiej 2). Nowy obiekt miał umożliwiać organizację wielkich koncertów oraz konkurować z innymi wielkimi stadionami w Polsce. W listopadzie 2010 roku miasto przyjęło uchwałę o przebudowie dróg wokół nowej areny, a w lutym 2011 zaproponowało Widzewowi realizację budowy stadionu w formule partnerstwa publiczno-prywatnego. W czerwcu 2011 zadeklarowało także budowę na swój koszt największej trybuny na nowym stadionie.

W marcu 2012 rozpoczęto poszukiwania podmiotu, który byłby zainteresowany zawarciem umowy na zaprojektowanie, wybudowanie, sfinansowanie oraz eksploatację stadionu o pojemności co najmniej 30 tys. miejsc siedzących, spełniającego kryteria UEFA 4. kategorii. Inwestycja miała kosztować ok. 300 mln zł. Miasto zadeklarowało finansowy wkład w wysokości 101 mln zł, przekazanie gruntów o wartości ok. 30 mln zł oraz przebudowę – za 24,5 mln zł – pobliskiego układu komunikacyjnego. Pozostała część budowy miała być sfinansowana przez prywatnego partnera[65][66]. Potencjalnymi inwestorami miały być przedsiębiorstwa: Budus Sport, Budimex i Hellmich Inwestycje Polska. Próba zakończyła się jednak fiaskiem. 21 września 2012 prezydent Łodzi Hanna Zdanowska poinformowała, że wszyscy inwestorzy wycofali się z negocjacji w sprawie udziału w partnerstwie z miastem uzasadniając, iż nie stać ich na przyszłe utrzymanie obiektu bez pomocy miasta. Według innych doniesień stroną wycofującą się były władze miasta, ponieważ przedsiębiorstwa uczestniczące w partnerstwie publiczno-prywatnym oczekiwały corocznych dotacji do utrzymania stadionu w wysokości kilkunastu mln zł.

Kolejny przetarg w formule partnerstwa publiczno-prywatnego ogłoszono 6 grudnia 2012 roku. Nie wpłynęła jednak żadna oferta firmy, która byłaby zainteresowana zaprojektowaniem i wybudowaniem minimum 30-tysięcznego obiektu. Zdaniem architekta Jacka Ferdzyna decyzja o budowie stadionu o pojemności powyżej 30 tys. widzów była decyzją mało roztropną. Po dwóch nieudanych przetargach władze miasta zmieniły koncepcję i w maju 2013 roku ogłoszono, że samorząd przekaże 151 mln zł brutto na zaprojektowanie i wybudowanie przy al. Piłsudskiego komunalnego czterotrybunowego stadionu na min. 18 tys. miejsc siedzących z zadaszonymi trybunami i przebudowę dróg wokół niego

Akcja poparcia dla budowy stadionu.

Marek Citko, jeden z sygnatariuszy listu poparcia dla budowy stadionu

W 2013 roku odbyła się akcja wspierająca budowę stadionu pod hasłem: „Stadion dla Widzewa tylko na Widzewie”. Był to rodzaj spontanicznej odpowiedzi wobec planów miejskich włodarzy, którzy rozważali inną lokalizację dla nowego stadionu, aniżeli tradycyjna przy al. Piłsudskiego.

10 maja 2013 odbyła się manifestacja pod Urzędem Miasta Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 104, która zgromadziła ok. 1,5 tys. osób. Do głośnego wyrażenia swojego sprzeciwu skłoniło ich działanie władz Łodzi, które – ich zdaniem – były nieprzychylne budowie nowego stadionu przy al. Piłsudskiego. Demonstrujący kibice odczytali petycję do prezydent Zdanowskiej, w której dali wyraz swemu niezadowoleniu. Reprezentacja widzewskiej społeczności przekazała władzom miasta list, w którym zawarto przesłanie przeciwstawiające się próbom przeniesienia nowego stadionu w inne miejsce.

W akcję włączyło się wiele osobistości ze świata sportu, filmu, muzyki, polityki i biznesu. Na listę poparcia wpisali się m.in. Andrzej Andrzejewski, Tadeusz Arłukowicz, Jacek Bąk, Michał Bąkiewicz, Daniel Bogusz, Andrew Bryniarski, Marek Citko, Ryszard Czerwiec, Andrzej Czyżniewski, Dariusz Dziekanowski, Jonathan Goulet, Cezary Grzesiuk, Wojciech Grzyb, Tomasz Jagodziński, Paweł Janas, Marek Koniarek, Sławomir Kowalewski, Jacek Krzynówek, Bogusław Kukuć, Sławomir Lachowski, Tomasz Łapiński, Maciej Małecki, Radosław Matusiak, Marek Matuszewski, Adam Marszałkowski, Czesław Michniewicz, Cezary Pazura, Dariusz Postolski, Władysław Puchalski, Mariusz Pudzianowski, Marcin Robak, Krzysztof Skiba, Witold Skrzydlewski, Euzebiusz Smolarek, Franciszek Smuda, Mirosław Szymkowiak, Mariusz Śrutwa, Piotr Świerczewski, Marcin Tarociński, Robert Telus, Ugo Ukah, Grzegorz Waranecki, Marek Wawrzynowski, Rafał Wiechecki, Paweł Wojtala, Zbigniew Wyciszkiewicz, Piotr Zelt.

Powołanie Komitetu Sterującego.

Przewodnicząca Komitetu Sterującego ds. Przebudowy Stadionu – Hanna Zdanowska

W lipcu 2013 miasto powołało Komitet Sterujący ds. Przebudowy Stadionu Miejskiego przy al. Piłsudskiego. W jego skład weszło dziewięć osób: Hanna Zdanowska – prezydent Łodzi (przewodnicząca Komitetu), Wojciech Rosicki – dyrektor Departamentu Prezydenta UMŁ (zastępca przewodniczącego), Małgorzata Belta – p.o. dyrektora Biura Do Spraw Inwestycji (sekretarz Komitetu), Rafał Markwant – radny Rady Miejskiej w Łodzi, Longina Lefik – p.o. dyrektora Wydziału Sportu, Grzegorz Nita – dyrektor Zarządu Dróg i Transportu, Radosław Podogrocki – dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji oraz Agnieszka Barczyńska – radca prawny w biurze prawnym Departamentu Obsługi i Administracji UMŁ. Komitet nadzorował realizację inwestycji, m.in. poprzez dokonywanie okresowych ocen jej przebiegu. Jego rolą było także proponowanie możliwych do zastosowania rozwiązań w ramach projektu, koordynowanie działań poszczególnych wydziałów oraz ułatwianie współpracy z podmiotami zewnętrznymi, w tym m.in. z klubem i wykonawcami.

Przetarg.

W marcu 2014 łódzki magistrat ogłosił przetarg na zaprojektowanie i wybudowanie stadionu miejskiego przy al. marsz. J. Piłsudskiego 138 wraz z przebudową układu drogowego (postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego prowadzone było w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z 29 stycznia 2004 – prawo zamówień publicznych^[71]). Przedmiotem zamówienia było wykonanie dokumentacji projektowej (wraz z uzyskaniem wszelkich niezbędnych pozwoleń) i robót budowlanych dla stadionu piłkarskiego o pojemności min. 15 tys. miejsc siedzących (należało go zaprojektować w taki sposób, aby możliwe było wybudowanie trybuny północnej w późniejszym czasie o pojemności min. 3 tys. miejsc siedzących na podstawie tej lub innej umowy) z zastrzeżeniem, iż w przypadku skorzystania przez zamawiającego z prawa opcji, docelowa pojemność wyniesie min. 18 tys. miejsc siedzących. Wykonawca inwestycji miał zostać wybrany według kryterium najniższej ceny. Zamawiający przeznaczył na sfinansowanie zamówienia kwotę 151 139 863, 25 zł. Wadium ustalono na 3,5 mln zł, a oferty można było składać do 28 kwietnia 2014^[78].

Do przetargu zgłosiło się siedem podmiotów (otwarcie ofert 15 maja 2014). Pięć z nich zmieściło się w wyznaczonym pułapie cenowym^[79]. Poniżej pełna lista ofert złożonych w tym przetargu (ceny brutto)^[80]:

1. Konsorcjum: SKB z Łodzi, Baugeselschaft Walter Hellmich – 211,595 mln zł
2. Konsorcjum: Porr Polska, NDI z Sopotu – 154,378 mln zł
3. Konsorcjum: Mirbud, Mota-Engil Central Europe – 149,569 mln zł
4. Budimex – 148,640 mln zł
5. Konsorcjum: Warbud, Eurovia Polska – 146,748 mln zł
6. Mostostal Warszawa – 142,307 mln zł
7. Przedsiębiorstwo Robót Mostowych Mosty-Łódź – 119,999 mln zł

Ostatecznie 9 czerwca 2014 przetarg na realizację inwestycji wygrało Przedsiębiorstwo Robót Mostowych Mosty-Łódź, które przedstawiło najkorzystniejszą ofertę (według kryterium najniższej ceny)^[65][80]. Przedsiębiorstwo za wybudowanie obiektu z trzema trybunami wraz z przebudową układu dróg wokół niego oczekiwało 119,999 mln zł. Dodatkowo na 18 mln zł firma wyceniła postawienie czwartej, północnej trybuny. W sumie więc pełna inwestycja miała kosztować ok. 138 mln zł, co mieściło się w budżecie zaplanowanym przez miasto.

Zamawiający i opis przedmiotu zamówienia.

Zamawiającym wykonanie inwestycji były następujące podmioty:

1. Miasto Łódź – Zarząd Dróg i Transportu, 90-447 Łódź, ul. Piotrkowska 175
2. Miasto Łódź – Departament Architektury i Rozwoju – Biuro ds. Inwestycji, 90-430 Łódź, ul. Piotrkowska 113

Upoważnionym do przeprowadzenia postępowania i wyboru najkorzystniejszej oferty oraz zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego w ich imieniu i na ich rzecz na podstawie Zarządzenia Nr 5779/VI/14 Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 21 lutego 2014 zostało Miasto Łódź – Zarząd Dróg i Transportu (ZDiT).

Zgodnie ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia (nr sprawy ZDiT-DZ.3321.18.2014) przedmiotem zamówienia publicznego było zaprojektowanie i wybudowanie stadionu miejskiego zlokalizowanego przy al. marsz. J. Piłsudskiego 138 w Łodzi (w miejscu dotychczas istniejącego obiektu) oraz przebudowanie układu drogowego wokół stadionu.

Czterotrybunowy zadaszony stadion (na min. 18 tys. miejsc siedzących) miał spełniać wymogi 3. kategorii w klasyfikacji UEFA i umożliwiać rozgrywanie wszystkich spotkań krajowych i meczów UEFA (poza finałami Ligi Mistrzów UEFA i Ligi Europy UEFA). Miał również spełniać wybrane wymagania w zakresie infrastruktury stadionowej FIFA, które zostały wyszczególnione w programie funkcjonalno-użytkowym. Obiekt powinien także umożliwiać pełnienie innych funkcji niż piłkarskie, np. organizacja imprez masowych, konferencji, rozgrywanie meczów rugby (zamawiający nie przewidywał dla stadionu pełnienia funkcji lekkoatletycznej ani żużlowej). Konstrukcja obiektu miała być prosta i nowoczesna (zachowywać właściwą relację między kosztami wybudowania i kosztami eksploatacji).

Zamawiający przekazał teren inwestycji w całości jako plac budowy i nie wymagał od wykonawcy zorganizowania miejsca do rozgrywek piłkarskich oraz do treningów dla sportowców na czas prowadzenia robót