SFG lekiem na całe zło? Jeśli tak, to nie działa

To, że wiosną zespół Widzewa nie jest w najwyższej formie, dostrzegają wszyscy: kibice, dziennikarze oraz sztab szkoleniowy. Nie pomaga ani zmiana ustawienia, ani personaliów. Pomysłem na punktowanie miały być stałe fragmenty gry, ale i one nie funkcjonują najlepiej.

W pierwszych pięciu spotkaniach tej rundy łodzianie zdobyli siedem punktów na możliwych piętnaście, a więc mniej niż połowę. Przed spotkaniem w Łęcznej notowali serię trzech gier, w których tracili bramkę jako pierwsi i musieli gonić wynik. Obawa przed utratą punktów paraliżowała poczynania drużyny, wprowadzała nerwowość, a przez to niedokładność. Radosław Mroczkowski mówił wtedy, że kluczem do lepszych rezultatów może być lepsza gra obronna.

W związku z tym, przed meczem z Górnikiem trener znów przemodelował ustawienie. W obronie ponownie zagrało czterech zawodników, ale z przodu tylko jeden nominalny napastnik. Większe zagęszczenie środka pola, gdzie biegało trzech zawodników o inklinacjach bardziej defensywnych zdało egzamin. Rywale mieli problem z zagrożeniem bramce łodzian, którzy dzięki temu grali pewniej i spokojniej.

Przełożenie akcentów na defensywę odbiło się jednak na poczynaniach w ataku. W całym spotkaniu Widzew oddał tylko jeden celny strzał, co dobitnie pokazuje, że taki manewr taktyczny także nie jest wybawieniem. Co z tego, że po raz pierwszy w rej rundzie widzewiacy zachowali czyste konto, skoro nie samemu nie potrafili posłać piłki do siatki? Zespół musi być jeszcze lepiej zbalansowany, by z jednej strony goli nie tracić, ale także mieć okazje do ich zdobywania. Jak widać nie jest to proste, bo pod formą są m.in. Dario Kristo i Adam Radwański, odpowiedzialni za pchanie gry do przodu.

Sztab szkoleniowy najwyraźniej widzi te problemy, ponieważ na treningach czerwono-biało-czerwoni bardzo dużo czasu poświęcają na ćwiczenie stałych fragmentów gry. Tak, jakby ten element miał zwiększyć szansę na regularne punktowanie do momentu, gdy kluczowi piłkarze złapią odpowiednią dyspozycję i, mówiąc językiem szatni, w końcu odpalą. Można ufać takiemu rozwiązaniu, bo w jedenastce znajdują się m.in. Sebastian Zieleniecki, Daniel Tanżyna czy wspomniany Kristo, czyli gracze dobrze czujący się w polu karnym przeciwnika.

Sęk w tym, że w tym elemencie Widzew także wygląda słabo. Wystarczy spojrzeć na liczby – w dotychczasowych pięciu wiosennych konfrontacjach zespół nie strzelił ze stałego fragmentu ani jednego gola! Na upartego można pod to podciągnąć bramkę zdobytą w meczu z Elaną Toruń przez Tanżynę, ale nie był to ćwiczony schemat. Po prostu piłkę, wybitę przez rywali, szczęśliwie przejął Michaela Ameyaw. Ten ponownie zagrał ją na przedpole, którego jeszcze nie zdążył opuścić „Dixon”.

Skuteczność drużyny z al. Piłsudskiego pod tym względem zdecydowanie pogorszyła się względem jesieni. Był czas, że widzewiacy mogli traktować stałe fragmenty jako swoją najgroźniejszą broń. Bramki strzelane bezpośrednio po dośrodkowaniu z rzutu wolnego lub rożnego były ich wizytówką w pierwszych siedmiu kolejkach tego sezonu. Na trzynaście goli, tylko cztery padły wówczas z akcji! Później skuteczność SFG nieco spadła, ale do końca jesieni był to ważny element w grze zespołu. Gdy nie szło, można było liczyć na wrzutki lub strzały ze stojącej piłki. Zdobyto tak połowę bramek!

Obecnie ekipa Radosława Mroczkowskiego jest pod tym względem bezbronna, co w połączeniu z trudnością w ataku pozycyjnym czy kontratakiem, objawia się ogólnie małą liczbą strzelanych goli. Jesienią średnia bramkowa Widzewa wynosiła 1,70 trafienia na mecz. Wiosną łodzianie trafiają średnio do siatki tylko raz na spotkanie.

Bramki strzelane przez Widzew w sezonie 2018/2019: