Przeciętna obrona z Łodzi

Dwadzieścia siedem razy bramkarze Widzewa musieli w rundzie jesiennej wyjmować piłkę z siatki. Nie świadczy to najlepiej o grze obronnej całej drużyny, która na tle konkurencji była w kluczowych elementach co najwyżej przeciętna.

Przez poprzednie dwa sezony łódzcy kibice przyzwyczaili się do schematu z trójką środkowych obrońców i dwóją wahadłowych. To ta piątka zawodników miała najwięcej zadań polegających na wspieraniu golkipera stojącego między słupkami. Latem Janusz Niedźwiedź postanowił zmienić system. W bloku defensywnym pojawiło się czterech piłkarzy, co wymusiło dalsze korekty taktyczne. Inne obowiązki spadły zarówno na widzewiaków grających na skrzydłach, jak i w środkowej strefie boiska. Efekty w pierwszych siedmiu meczach, w których zespołem zarządzał poprzedni trener, były jednak mizerne.

Jak Ravas pożegnał się z Ekstraklasą?

Najpopularniejszym parametrem, określającym jakość gry obronnej, jest po prostu liczba straconych bramek. Istnieje wszak stara piłkarska maksyma, zgodnie z którą atakiem wygrywa się mecze, a defensywą trofea. Runda jesienna częściowo to potwierdza. Co prawda, najszczelniejszą obronę ma znajdujący się w środku stawki Piast Gliwice, ale zaraz za nim plasuje się Śląsk Wrocław, czyli aktualny lider tabeli. Ci pierwsi dali sobie wbić jedynie czternaście bramek, drudzy jedną więcej. Podium zamykają ex aequo Górnik Zabrze i Korona Kielce, ale mają oni już większy bagaż bramek. Widzewiacy pozwolili przeciwnikom na dwadzieścia siedem trafień, co daje im jedenastą lokatę. Najwięcej dziur w tyłach odnotowali piłkarze Łódzkiego Klubu Sportowego.

Analizując zachowania widzewiaków w poczynaniach defensywnych, oprócz najbardziej prozaicznego parametru – liczby straconych goli – zwróciliśmy uwagę na trzy inne wskaźniki:

• wygrane pojedynki w obronie
• współczynnik goli oczekiwanych przeciwników
• liczba przechwytów

Liczby Widzewa w tych elementach gry nie są aż tak złe, jak można byłoby przypuszczać. Pod względem liczby wygranych pojedynków w obronie piłkarze Myśliwca plasują się na siódmym miejscu. Łodzianie wygrywali ponad 60% starć, ale różnice pomiędzy poszczególnymi ekipami się są duże. Najlepsze w tej dziedzinie byli Zagłębie Lubin i Legia Warszawa, na podium jest też Pogoń Szczecin. Stawkę ponownie zamykają ełkaesiacy, choć tym razem do spółki z Puszczą Niepołomice.

Współczynnik goli oczekiwanych ma za zadanie zobrazować, jak często drużyny dopuszczały swoich rywali do sytuacji bramkowych, a także to, jak dobre były to okazje do strzelenia gola. Wpływ na to ma więc zarówno postawa zawodników z pola, a także samych golkiperów. W Ekstraklasie najszczelniejszą defensywę miał jesienią Piast Gliwice, którego rywale wypracowali przez całą rundę współczynnik goli oczekiwanych na poziomie niecałych 18. Na podium znaleźli się także Pogoń Szczecin oraz Legia Warszawa, którzy również zeszli poniżej 20. Widzewiacy ze wskaźnikiem xGo (expected goals opponents) 26,01 zajęli w tym zestawieniu siódme miejsce. Najwięcej możliwości strzeleckich swoim rywalom zostawiał ponownie zamykający zestawienie ŁKS Łódź.

Ostatnim elementem, jaki wzięliśmy pod lupę, jest liczba przechwytów osiąganych przez drużyny Ekstraklasy. Trzeba jednak zaznaczyć, że takie działania piłkarze wykonują nie tylko w aspekcie obronnych, ale również w fazie atakowania, blisko bramki przeciwnika. Stwarza to wówczas szansę na szybkie ponowienie akcji ofensywnej. Najlepiej w tej dziedzinie radzili sobie piłkarze lidera. Śląsk Wrocław wygrał z dużą przewagą, wyprzedzając bezpośrednio Ruch Chorzów, a dalej Wartę Poznań. Czerwono-biało-czerwonych znajdujemy znów w środku stawki, na dziewiątej pozycji. Co ciekawe, ostatnia była Legia Warszawa, co wynika częściowo z faktu, iż to zespół mający duże posiadanie piłki, a więc nie ma zbyt wielu potrzeb, by notować przechwyty.

Podsumowując, ze statystycznego punktu widzenia gra obronna Widzewa nie była aż tak zła, jak wskazywałaby lokata w tabeli czy liczba porażek (więcej mają tylko sąsiedzi z al. Unii). Należy więc zastanowić się, gdzie leżą przyczyny słabego punktowania. Może wykażą je analizy postawy łodzian w drugiej linii i w działaniach stricte ofensywnych? Niebawem się o tym przekonamy.

Jak Ravas pożegnał się z Ekstraklasą?