Pożegnaliśmy ŚP. Andrzeja Możejkę

Końca dobiegła już ceremonia pogrzebowa, podczas której pożegnaliśmy zmarłego w ubiegłą sobotę w wieku siedemdziesięciu dwóch lat ŚP. Andrzeja Możejkę. W ostatnią drogę z legendarnym piłkarzem Widzewa Łódź wyruszyli jego koledzy z boiska, przedstawiciele obecnej drużyny, włodarze klubu oraz kibice.

Pożegnanie dwukrotnego mistrza Polski odbyło się dziś przed południem na Cmentarzu Komunalnym Szczecińska i rozpoczęło się od mszy poświęconej pamięci zawodnika. Następnie wszyscy zgromadzeni udali się na miejsce pochówku wspaniałego obrońcy. Wśród obecnych nie zabrakło widzewiaków z lat świetności RTS: Andrzeja Grębosza, Zdzisława Kostrzewińskiego, Józefa Młynarczyka, Wiesława Surlita czy też Wiesława Wragi.

„Był jednym z tych, którzy budowali to wszystko, co udało nam się osiągnąć. Na pewno był dobrym przyjacielem, dobrym piłkarzem, a dla mnie najistotniejsze jest to, że także dobrym człowiekiem” – mówił Grębosz. „Powoli zaczyna brakować kolegów, którzy tworzyli Wielki Widzew, ale takie mamy życie. Prezes Sobolewski buduje sobie tam na górze niezłą drużynę i »Johnny« na pewno będzie jej filarem. Będzie go nam bardzo brakowało” – wtórował Wraga.

W ostatnią drogę ze ŚP. Możejką wyruszyli też przedstawiciele władz klubowych, z pełniącym obowiązki prezesa Piotrem Szorem i wiceprezesem Michałem Rydzem na czele, sztab szkoleniowy pierwszej drużyny: Marcin Broniszewski, Marcin Pipczyński oraz Andrzej Woźniak, obecni piłkarze czerwono-biało-czerwonych: Bartłomiej Poczobut, Marcin Robak i Daniel Tanżyna, reprezentanci Akademii Widzewa, Stowarzyszenia RTS oraz innych sekcji, a także rodzina, znajomi czy kibice. Ceremonię prowadził ks. Paweł Miziołek.

Andrzej Możejko trafił do Widzewa w 1971 roku, gdy ten występował jeszcze w III lidze. Wraz z nim wywalczył awans na najwyższy szczebel rozgrywkowy, a później pomógł zespołowi w zdobyciu dwóch mistrzostw Polski. Z czerwono-biało-czerwonymi z sukcesami zmagał się w europejskich pucharach. Po zakończeniu sezonu 1981/1982 wyjechał do Finlandii, ale losy łodzian stale leżały mu na sercu. Regularnie pojawiał się na meczach, bardzo pomagał także w odbudowie klubu. Opuścił nas nagle, w ubiegłą sobotę, w wieku siedemdziesięciu dwóch lat.