Oficjalnie: Smuda odchodzi po raz piąty!

Dobiegła końca piąta przygoda Franciszka Smudy z Widzewem. Legendarny szkoleniowiec opuszcza drużynę na kolejkę przed końcem sezonu. Klub zdecydował się na ten krok, by zminimalizować ryzyko wpadki w meczu przesądzającym o awansie do II ligi.

Euforia

Gdy w sierpniu ubiegłego roku Smuda wracał na Piłsudskiego, zapanowała euforia. Trener, który w latach 90. sięgał z Widzewem po dwa tytuły mistrzowskie i grał z nim w fazie grupowej Ligi Mistrzów, miał odbudować potęgę łódzkiej drużyny. Pierwszym krokiem miało być pewne wywalczenie awansu na centralny poziom rozgrywkowy, ale już pierwsze wyzwanie zaczęło weryfikować plany szkoleniowca. Rundę jesienną zespół skończył „dopiero” na drugim miejscu w tabeli, ale „Franzowi” dalej ufano.

M jak Murapol

O zmianie zimą absolutnie nie chciał słyszeć inwestor, czyli firma Murapol. To właśnie Michał Sapota był wielkim orędownikiem zatrudnienia trenerskiej ikony i dopóki nie zapadła decyzja dewelopera o rezygnacji z wykupu akcji piłkarskiej spółki, pozycja Smudy była niezagrożona. Przełom nastąpił pod koniec maja. Nieoficjalnie mówiło się, że szkoleniowiec poczuł się w klubie mniej pewnie i spodziewał się możliwych ruchów personalnych. Drużyna po lekkim kryzysie wróciła jednak na właściwe tory i sytuacja nieco się uspokoiła.

Pierwszy upadek

Niewiele osób wie, że Franciszek Smuda bliski był odejścia z klubu już na początku maja. Po remisie z Huraganem Morąg i porażce z Ursusem Warszawa, szefom Widzewa zapaliła się lampka ostrzegawcza. Zaczęto rozglądać się za potencjalnym następcą, ale finalnie postawiono na wyciszenie emocji. Zbliżały się bowiem mecze z teoretycznie łatwiejszymi rywalami i zdecydowano się dać 69-latkowi jeszcze jedną szansę. Przez chwilę wydawało się, że był to słuszny krok. Zespół wygrał pięć spotkań z rzędu, w pokonanym polu zostawiając nie tylko Drwęcę, Tur czy Wikielec, ale także Pelikan i Polonię. To budowało optymizm na finisz sezonu.

Drugi upadek

Dobra gra skończyła się w Łomży. Trudno powiedzieć, co sprawiło, że po pięciu wygranych z rzędu łodzianie nagle stanęli. Czy to nadmierna pewność siebie, czy błędy popełnione przez trenera? Faktem jest, że w starciu z ŁKS widzewiacy nie stworzyli sobie praktycznie żadnej okazji strzeleckiej, a bezbramkowy remis sprawił, że losy sezonu zostały sprowadzone do jednego meczu – z Lechią Tomaszów Mazowiecki. Co działo się w ubiegłą sobotę, wszyscy widzieli. Drużyna Smudy grała fatalnie, została zdominowana na własnym boisku i miała ogromne szczęście, że spotkania nie przegrała.

Sporo działo się też po meczu. Media rozpisywały się o sytuacji z opiekunem gości, Bogdanem Jóźwiakiem. Chamskie zachowanie Smudy jeszcze bardziej zachwiało i tak niestabilną już pozycją. Kibice, którzy ledwie kilka miesięcy wcześniej gotowi byli nosić swojego ulubieńca na rękach, zaczęli domagać się jego głowy.

Zwolnił się sam?

Remis z Lechią sprawił, że awans do II ligi będzie rozstrzygał się w ostatnim meczu w Ostródzie. Świadomi powagi szefowie Widzewa zaczęli zastanawiać się nad najbliższą przyszłością. Były obawy, że trener traci zaufanie nie tylko trybun, ale także własnych piłkarzy, a wyjazd na mecz z Sokołem mógłby przypominać podróż… karawanem. Debaty trwały w niedzielę i poniedziałek, ale nikt nie chciał do końca podjąć ryzyka związanego ze zmianą szkoleniowca przed ostatnią kolejką. Finalnie zdecydowano, że Franciszek Smuda poprowadzi zespół w najważniejszym spotkaniu. Wypije piwo, które sam nawarzył.

Niestety, w poniedziałkowe popołudnie sprawy się zmieniły. Wszystko za sprawą podejścia samego Smudy. Trener zorientował się, że trwa sąd nad jego osobą i zachował się w sposób idealnie do niego pasujący: obraził się. Fakt, że „Franz” nie przyszedł na spotkanie z kierownictwem Widzewa, zmusił zarząd do szybkiej reakcji. Skontaktował się z Radosławem Mroczkowskim, który przebywał na szczęście w Łodzi, i usiadł do rozmów, zakończonych późnym wieczorem wstępnym porozumieniem.

Nowa nadzieja

Już wczoraj pojawiły się nieoficjalne doniesienia, że czas Smudy minął. Zapowiedź roszady na ławce trenerskiej kibice przyjęli w większości z ulgą, choć każdy zdaje sobie sprawę, że przejęcie zespołu na cztery dni przed najważniejszym i ostatnim meczem sezonu musi być obarczone ryzykiem. Zarząd się na nie zdecydował, ale bez względu na efekty trzeba przyznać, że nie bardzo miał wyjście.

Jak pojawienie się nowego szkoleniowca zadziała na drużynę? Tego nigdy nie da się przewidzieć, ale biorąc pod uwagę atmosferę, jaka panowała wokół Widzewa w ostatnich dwóch tygodniach, można liczyć, że wejście Mroczkowskiego do szatni będzie jak otwarcie okna w dusznym pomieszczeniu. Zmiana trenera powinna na nowo zmotywować zespół i miejmy nadzieję doprowadzić do szczęśliwego finału.

Nie burzyć pomnika!

Zakończenie współpracy z Franciszkiem Smudą musi budzić emocje. Bez względu na wszystko, jest to trener, który dał kibicom Widzewa wiele radości przed dwudziestoma laty. Chcąc nie chcąc, już na zawsze będzie to ikona klubu i z tego względu należy zachować klasę. Z uwagi na sukcesy „Franza” pożegnać trzeba go w sposób godny. Chwiejący się w posadach pomnik powinien mimo wszystko nadal stać, a klub i jego kibice pisać już nową historię.