Oceny widzewiaków po meczu ze Śląskiem

W zeszły piątek czerwono-biało-czerwoni ulegli Śląskowi Wrocław 0:2. Od wyniku, bardziej mogła martwić dyspozycja niektórych piłkarzy, jak i całego zespołu. Bez wątpienia był to dotychczas najgorszy mecz Widzewa. Jak oceniliśmy piłkarzy za ten mecz?

Henrich Ravas:
Słowacki golkiper pod kątem liczb naprawdę nie może być zadowolony. W tym roku zagrał w dwudziestu dwóch spotkaniach, w których zaliczył zaledwie cztery czyste konta. Defensywa łodzian oczywiście mu w tym nie pomaga, ale szkoda jego niezłych występów, bo chociażby w tym ze Śląskiem wyglądał dobrze. Śląsk oddał pięć celnych strzałów, z czego Ravas wyjął dwa. Warto przypomnieć strzał zza pola karnego Erika Expostio, kiedy Słowak z niemałym trudem obronił jego uderzenie. Często wychodził z bramki, uprzedzając wybiegającego zawodnika rywala, którym z reguły był kapitan zespołu z dolnego śląska. Podawał dwadzieścia trzy razy, z czego tylko dwukrotnie niecelnie, a pamiętajmy, że „Heniek” zagrał w tym spotkaniu kilka dłuższych piłek.
Ocena: 6,5

Patryk Stępiński:
Dużo osób winiło go za pierwszą straconą bramkę. Nie do końca się z tym zgadzamy. Wydaje się, że kapitan łodzian stoi za szeroko, ale musiał tak stać, żeby nie zostawić niepilnowanego Żukowskiego. Przecież przy węższym ustawieniu, pomocnik Śląska miałby z lewej strony autostradę pod bramkę Ravasa. Mimo to, nie może zaliczyć występu do udanych. Został zmieniony praktycznie od razu po rozpoczęciu drugiej połowy. Był rzadko pod grą. Połowa z czterech jego dośrodkowań znalazła adresata.
Ocena: 4,5

Serafin Szota:
Wymienił aż siedemdziesiąt siedem podań (drugi wynik w zespole), z których miał kilka dobrych dłuższych podań. Zaliczył jeden odbiór i najwięcej sprintów w zespole. Zbyt późno zorientował się o odpuszczeniu Nahuela przez Kuna i nie zdążył naprawić jego błędu. Nie był w tym spotkaniu pewnym punktem defensywy.
Ocena: 4

Luis da Silva:
Kompletnie nie radził sobie z Erikiem Exposito, który pokonywał go w pojedynkach siłowych oraz szybkościowych. Popełnił multum błędów, w tym niezrozumiała próba podania główką na czterdziestym metrze do Henricha Ravasa. Często faulował w konsekwencji czego wyłapał żółtą kartkę. Grał dalej w taki sposób i naprawdę pachniało drugim tego typu upomnieniem, a wtedy Widzew kończyłby mecz w osłabieniu. Źle się zachował przy rzucie wolnym w końcówce pierwszej połowy, bo wystarczyło kopnąć piłką w nogi Exposito, aby ten został ukarany kartonikiem. Wyszedł po przerwie, ale grał ciągle w ten sam sposób, więc trener Janusz Niedźwiedź zdecydował się na zmianę. Słuszną z resztą.
Ocena: 3,5

Fabio Nunes:
Również ma za sobą nienajlepsze zawody. Dobrze, że próbuje wchodzić w drybling i pojedynki „1 na 1”, ale końcowo albo je przegrywa, albo po przejściu rywala nie wie co zrobić z piłką. Był bardzo aktywny, ale z tej aktywności nic nie wynikało, a gdy już miał dobrą sytuację, to z dwóch metrów uderzył w słupek. Dołożył do tego sporo strat, które wynikały najczęściej z niecelnych podań. „Wisienką na torcie” jest statystyka dośrodkowań – na czternaście prób, Portugalczyk tylko dwukrotnie znalazł adresata.
Ocena: 3,5

Marek Hanousek:
Wydaje się, że to on może zyskać najwięcej po przyjściu Sebastiana Kerka. Oczywiście, beneficjentami transferu Niemca powinni być głównie Jordi Sanchez i Bartłomiej Pawłowski, ale były gracz Hannoveru powinien zagwarantować Czechowi znacznie więcej spokoju i swobody w środku pola. Marek jest bardzo dobrym piłkarzem, ale dotychczas poza Alvarezem, nie do końca miał z kim grać w środku pola. Musiał się skupiać nie tylko na defensywie, ale również na ofensywie, a wiemy, że raczej specjalizuje się w tym pierwszym. Na czterdzieści cztery podania, tylko cztery były niecelne. Do tego zaliczył jeden odbiór i niecodziennie jak na niego mało przebiegniętych kilometrów, bo mowa o nieco ponad dziewięciu. Nie wiemy, z czego to wynika, ale wydaje się, że to jeden z głównych powodów, tego nienajlepszego występu.
Ocena: 4,5

Antoni Klimek:
Zgarnął sporo pochwał za zmianę w Zabrzu, ale już od pierwszej minuty nie pokazał się z tak dobrej strony. Były małe przebłyski, ale ostatecznie one za wiele nie zmieniały. Wymienił tylko osiem podań, z czego pięć celnych i słusznie został zmieniony w przerwie.
Ocena: 4

Dominik Kun:
Koniec mydlenia oczu. To nie jest piłkarz, z którym Widzew może bić się o wyższe miejsce niż w zeszłym sezonie. W prawie sześćdziesiąt minut wymienił dziesięć podań, z czego sześć celnych. W tym wszystkim zaliczył jeden odbiór. Już naprawdę lepiej byłoby (przy założeniu, że gra Antoni Klimek) wyjść dwoma młodzieżowcami i zrobić więcej minut, bo Filip Przybułek wcale nie byłby gorszy. Według nas, to on zawinił przy stracie bramki. Krył Nahuela, po czym po prostu krzyknął kolegom coś w stylu: „weźcie go” i zupełnie przestał interesować się Hiszpanem i tym, czy rzeczywiście ktoś przejął krytego przez niego piłkarza. Złe wybory, przegrane pojedynki i problemy z przyjęciem piłki – tak zapamiętaliśmy piątkowe spotkanie w wykonaniu Kuna.
Ocena: 2,5

Fran Alvarez:
Osiemdziesiąt sześć podań, z czego siedemdziesiąt osiem celnych (dziewięćdziesiąt jeden procent celności podań). Do tego dołożył dwa kluczowe podania i jeden odbiór. Zrobił też najwięcej kilometrów spośród wszystkich widzewiaków (11.40 km). Tak jak poprzednio, musimy przyczepić się do stałych fragmentów gry, z których kompletnie nic nie wynika. Na dziesięć jego dośrodkowań, tylko dwa był celne.
Ocena: 6

Bartłomiej Pawłowski:
Pięć dośrodkowań, z czego jedno celne i na trzy próby dryblingu, tylko jedna zakończyła się po jego myśli. Był raczej skutecznie zatrzymywany przez dobrze broniącą defensywę Śląska. Jeżeli możemy to uznać za plus, to jedyny celny strzał Widzewa w tym meczu był właśnie jego autorstwa.
Ocena: 5

Jordi Sanchez:
Kompletnie odcięty i schowany do kieszeni. Przez dziewięćdziesiąt minut wymienił tylko siedem podań, z czego pięć celnych. Sporo wybiegał, bo ponad dziewięć kilometrów i zaliczył osiem sprintów. Szczerze mówiąc, nie mamy do niego większych pretensji. Nie był to jego najlepszy mecz, ale nisko broniący Śląsk i wybitnie słabo radząca sobie druga linia, jak i w ogóle cały Widzew w rozegraniu kompletnie nie ułatwiały mu roboty.
Ocena: 4

REZERWOWI

Ernest Terpiłowski:
Zagrał na pewno lepiej od Klimka, ale poprzeczka nie była zawieszona zbyt wysoko. Wymienił piętnaście podań, z czego dwanaście celnych, a jedno zagranie zostało policzone jako kluczowe podanie. Z pozytywów, to wybił z linii bramkowej uderzenie Exposito, co uchroniło Widzew od straty trzeciej bramki.
Ocena: 4,5

Juljan Shehu:
Dał słabą zmianę. Był często pod grą, ale chyba wszystkie jego dogrania w pole karne były przeciągnięte. Oba jego strzały poleciały w kosmos. Przy Kunie lepiej wypada o tyle, że był znacznie aktywniejszy – trzydzieści trzy podania, z czego dwadzieścia osiem celnych. Miał też swój udział przy straconej drugiej bramce, bo to zza jego pleców wyskoczył Paluszek.
Ocena: 3,5

Mateusz Żyro:
Zastąpił bardzo elektrycznego Luisa da Silvę. Wypadł od niego trochę lepiej, ale wydaje się, że ta żółta kartka była niepotrzebna. Wszedł, bo Portugalczyk był elektryczny i był blisko wyłapania kartki czerwonej, po czym sam w dwadzieścia minut złapał żółtą i chyba nie o to chodziło. RTS znów musiał grać z dwoma stoperami upomnianymi wcześniej przez arbitra. Nie tylko Shehu zawinił przy golu na 0:2, bo wydaje się, że Żyro też dołożył małą cegiełkę. Zawodnik Śląska wyskoczył oczywiście zza pleców Albańczyka, ale był też centralnie pod nosem tego rosłego stopera.
Ocena: 4

Mato Milos:
Chorwat dał naprawdę przyzwoitą zmianę, z resztą już drugą w tym sezonie. Jego wrzutki stwarzały realne zagrożenie i po jednej z nich Nunes uderzył w słupek. Zaliczył też dwa kluczowe podania, jeden odbiór i jedyna próba dryblingu zakończyła się sukcesem.
Ocena: 5,5

Imad Rondić:
Grał zbyt krótko, aby móc ocenić jego spotkanie i całe szczęście, bo nie wiedzielibyśmy, co takiego mielibyśmy napisać. Nie wymienił nawet jednego podania.
Ocena: brak

Skala ocen: 1-10 (wyjściowa 6)
1 – najgorszy mecz w życiu
2 – poniżej wszelkiej krytyki
3 – fatalnie
4 – bardzo źle
5 – źle
6 – przeciętnie
7 – dobrze
8 – bardzo dobrze
9 – blisko perfekcji
10 – mecz życia

Metodologia oceniania:
Każdy zawodnik zaczyna mecz z wyjściową oceną 6. Po udanym zagraniu otrzymuje pół punktu, a jeśli jest to kluczowe dla przebiegu meczu (np. gol, asysta, ważne podanie lub istotna interwencja obronna), cały punkt. Analogicznie punkty są odejmowane po nieudanym zagraniu. Na koniec spotkania punkty są zliczane, tworząc finalną ocenę. Pod uwagę bierzemy tylko graczy, którzy spędzili minimum piętnaście minut regulaminowego czasu gry.