Oceny widzewiaków po meczu ze Skrą

Ogromne rozczarowanie sprawili swoim kibicom piłkarze Widzewa, przegrywając przy pustych trybunach stadionu przy al. Piłsudskiego 1:2. O ile styl gry przeciwko walczącej u utrzymanie Skrze Częstochowa może i miał kilka przebłysków, to braku woli walki w takim klubie nie da się niczym usprawiedliwić. Pora ocenić zawodników środowego meczu.

Wojciech Pawłowski:
Jego współudział w utracie drugiej bramki jest dyskusyjny. Część winy pewnie można mu przypisać, ale to nie Pawłowski umożliwił Danielowi Ruminowi strzelenie swojego pierwszego gola od trzech sezonów! Trudno winić golkipera również za nieobronienie rzutu karnego, można nawet pochwalić za kilka interwencji, bez których porażka byłaby jeszcze wyższa i jeszcze bardziej sensacyjna. To jeden z tylko dwóch widzewiaków, kończących z notą powyżej wyjściowej.
Ocena: 6,5

Łukasz Kosakiewicz:
Dostosował się poziomem swojej gry defensywnej do kolegów. Oba gole dla Skry zaczęły się w jego strefie, przy pierwszym dziura w formacji doprowadziła do strzału i zagrania ręką właśnie przez Kosakiewicza, a przy drugim dośrodkowanie do Rumina wyprowadzono spod linii, przy której biega prawy obrońca. Jedynym pozytywem „Kosy” jest asysta, zaliczona przy kontaktowym trafieniu łodzian. Gdyby nie ona, ocena defensora byłaby dużo poniżej wyjściowej.
Ocena: 5,5

Hubert Wołąkiewicz:
W przeciwieństwie do Kosakiewicza, trudno znaleźć pozytywy w jego grze. No chyba że na siłę uczepimy się na przykład celności podań, bo tych do Daniela Tanżyny lub Kosakiewicza było bardzo dużo. To oczywiście żart, a papierkiem lakmusowym występu Wołąkiewicza była bezradność w bronieniu. Źle ustawiony, spóźniony, zagubiony. Popełnił mniej rażących błędów niż drugi ze stoperów, ale to chyba małe pocieszenie.
Ocena: 4,5

Daniel Tanżyna:
Jesienią przyzwyczaił nas do bardzo solidnej gry, dlatego środowy występ „Dixona” tak bardzo rzucał się w oczy. W zasadzie można skopiować opis przy nazwisku Wołąkiewicza, ale na domiar złego Tanżyna osobiście maczał jeszcze palce przy drugim golu dla Skry. To on powinien wybić piłkę, blokując jej dostęp do Rumina. Mało było też defensora w polu karnym rywali, choć… było blisko zaliczenia asysty, a nawet strzelenia bramki… przewrotką. Niemniej był to jeden z najgorszych występów 30-latka w czerwono-biało-czerwonych barwach.
Ocena: 4

Kornel Kordas:
Zagrał na poziomie, jakiego chyba każdy się po nim spodziewał. Niewiele wnosił do ofensywy, a w tyłach robił to, co zrobić musiał. Bez zbędnych fajerwerków. Jedynym zagraniem, w którym Kordas pozytywnie zaskoczył, była ofiarna interwencja na dwudziestym metrze, na wprost bramki. Lewy obrońca łatał więc dziurę po dwóch stoperach. W pozostałych momentach jego poziom był taki, jak można było przypuszczać – przeciętny.
Ocena: 5

Bartłomiej Poczobut:
Obawialiśmy się, że jeden z podstawowych zawodników wykartkuje się na mecz ze Stalą Rzeszów i Poczobut chyba wziął sobie to za bardzo do serca. Nie było widać u niego znanej ze wcześniejszych spotkań agresji i woli walki. Pod względem wolicjonalnym dostosował się do reszty zespołu, można nawet zaryzykować stwierdzenie, że przeszedł obok gry. Mało było go w ofensywie, a w obronie nie pomagał. Zszedł z boiska przy stanie 0:2.
Ocena: 4,5

Marcel Gąsior (piłkarz meczu):
Jeżeli szukać pozytywów po środowym blamażu, to głównie w osobie Gąsiora. Pomocnik dopiero pierwszy raz miał okazję wystąpić od pierwszej minuty, ponieważ zastępował pauzującego za kartki Mateusza Możdżenia. Były obawy, czy poradzi sobie w tej roli i o ile dalecy jesteśmy od sadzania Możdżenia na ławce, to jego dublera należy pochwalić. To właśnie strzał Gąsiora w poprzeczkę był jedyną szansą na gola przed przerwą. W końcówce meczu widzewiak był skuteczniejszy, głową pokonując Mateusza Kosa i dając tym samym nieco nadziei na remis. 26-latek był najczęściej falującym i najczęściej faulowanym graczem Widzewa. To wiele mówi o tym, ile serca włożył w ten występ.
Ocena: 7

Henrik Ojamaa:
Jego gra w pierwszej połowie mogła się umiarkowanie podobać. W końcu znajdował wspólny język z kolegami, dzięki czemu miał okazję pokazać się z niezłej strony. Szkoda, że jego dośrodkowania nie były najwyższych lotów, ale warto podkreślić, że Ojamaa oddał jeden z dwóch celnych strzałów łodzian w środowych zawodach. Po przerwie Estończyk zgasł i słusznie został zmieniony.
Ocena: 5,5

Adam Radwański:
W niczym nie przypominał piłkarza z końcówki poprzedniej rundy, czy nawet dwóch tegorocznych spotkań. Radwański nie był liderem zespołu, potrafiącym wypracować sytuację bramkową partnerom czy samemu pokusić się o strzał. W chwilach, gdy już podejmował próby prostopadłych zagrań za linię obrony częstochowian, robił to niedokładnie. Miejmy nadzieję, że był to tylko wypadek przy pracy, a nie zwiastun słabszej formy.
Ocena: 5

Konrad Gutowski:
Zawodnik, z którym mieliśmy najwięcej problemów przy wystawianiu noty. Z jednej strony raziły przeciągnięte dośrodkowania i pudła z dobrej pozycji strzeleckiej, z drugiej warto dostrzec, że Gutowski zanotował najwięcej odbiorów spośród całego zespołu! Są jeszcze dwa aspekty jego występu. Po pierwsze, nie dostawał wsparcia w ofensywie ze strony Kordasa, po drugie strzelił bramkę, nieuznaną przez pozycję spaloną stojących przed Kosem kolegów.
Ocena: 5,5

Marcin Robak:
Trudno przypomnieć sobie równie słaby występ kapitana. Podobnie źle zaprezentował się chyba… w Częstochowie, gdzie również zmarnował bramkową okazję. W minioną środę Robak miał możliwość posłania piłki do siatki, ale uderzył na siłę i spudłował. To był jedyny moment, w którym najlepszy strzelec Widzewa mógł zagrozić gościom. To wiele mówi o postawie napastnika, który irytował schodzeniem na skrzydła czy trudnościami w pojedynkach fizycznych i powietrznych. Oby to tylko gorszy dzień, bo po liderze oczekujemy zdecydowanie więcej.
Ocena: 4,5

REZERWOWI

Rafał Wolsztyński:
Wszedł z ławki jako pierwszy i z trójki zmienników zaprezentował się chyba najlepiej, a przynajmniej najmniej słabo. Wolsztyński wprowadził trochę popłochu w szeregi obronne Skry, miał szansę na gola i asystę, ale summa summarum nic nie wyszło ani z jednego, ani z drugiego.
Ocena: 5,5

Christopher Mandiangu:
Kompletnie bezbarwne wejście. Nie dość, że z prób Mandiangu nie wynikało nic wartościowego dla zespołu, to jeszcze podnosił kibicom ciśnienie zbyt powolnym wznawianiem gry przy rzutach rożnych. W zasadzie uwagę o braku zwiększonego zaangażowania można by wystosować pod adresem większości piłkarzy, ale nie broni to w niczym rezerwowego.
Ocena: 5

Daniel Mąka:
Pojawił się na boisku po raz pierwszy od siedmiu miesięcy, co było bardzo widoczne. Straty, niedokładne podania, brak czucia gry. Okres przerwy w występach o punkty zostawił swój wyraźny ślad. Na plus dla Mąki zapisać można chęć przyspieszenia gry, dania impulsu kolegom, ale i tak widzewski weteran nie będzie oceniany. Zagrał za krótko.
Ocena: brak

Skala ocen: 1-10 (wyjściowa 6)