Oceny widzewiaków po meczu z Radomiakiem

Widzew Łódź, mimo bardzo słabej pierwszej połowy odnosi zwycięstwo nad Radomiakiem, czym przełamuje sześciomeczową serię bez zwycięstwa. Jak oceniliśmy podopiecznych Daniela Myśliwca za ostatnie spotkanie w tym sezonie?

Rafał Gikiewicz:
Przy pierwszej bramce trochę się pogubił na linii. Poszedł w złą stronę, gdy piłka trafiła do Machado. Portugalczyk wykorzystał sporą lukę pozostawioną w bramce. Drugi gol – na szczęście nieuznany – to też nie najlepszy pokaz Gikiego, który oczywiście znalazł się w trudnej sytuacji, ale strzał między nogami bramkarza nie należy do rzeczy przyjemnych. Na jego bramkę oddano jeszcze cztery strzały i wszystkie obronił. Najgroźniej wyglądał strzał w poprzeczkę Rochy, przy którym piłkę musnął palcami bramkarz łodzian.
Ocena: 6

Mato Milos:
Pierwsza połowa z perspektywy murawy wyglądała słabo, co napisało również na X’ie wielu kibiców. To on nie upilnował Machado przy pierwszej bramce. Portugalczyk dobrze się ustawił i nie dał szans Milosowi, który powinien w tej sytuacji zachować się lepiej. Ku naszemu zaskoczeniu w liczbach wypada naprawdę solidnie. Według WyScout’a połowa z czterech jego dośrodkowań była celna, a na sześć prób dryblingu, pięć zakończyło się sukcesem. Wygrał wszystkie pięć starć w defensywie, natomiast w ofensywie górą był w sześciu z siedmiu pojedynków. Robi to wrażenie. Trzeba jeszcze pamiętać, że zaliczył asystę drugiego stopnia przy trafieniu Alvareza. To 30-latek dośrodkowywał wtedy w pole karne, gdzie do piłki dopadł Klimek. Do tego zaliczył najwięcej przechwytów ex aequo z Luisem da Silvą – dziewięć. Na minus stosunek straconych piłek do odzyskanych. Chorwat gubił piłkę jedenaście razy, a dziewięciokrotnie ją odzyskiwał.
Ocena: 5,5

Mateusz Żyro:
Przy pierwszym trafieniu dla radomian akcja zaczęła się od strzału Leandro, który uciekł spod krycia Żyry. Defensor nie kontrolował, gdzie jest Brazylijczyk, a ten swobodnie znalazł miejsce między nim a Ibizą. Nieuznanym golu nie do końca rozumiemy jego zachowania. Ibiza wychodzi wyżej do rywala, a za nim do asekuracji idzie Żyro, który ma przed sobą Leandro. Tu wchodzimy już pewnie w założenia taktyczne, ale wydaje się, że obrońca powinien do niego od razu doskoczyć lub uciekać na pozycję, bo za nim jest ogromna dziura pozostawiona przez obu środkowych obrońców. Dopiero po chwili zbiegł do boku, ale był i tak za daleko, co pozwoliło Brazylijczykowi zagrać długą piłkę na wolne pole do Semedo. Cztery razy tracił piłkę i siedmiokrotnie ją odzyskiwał. Wygrał trzy z czterech starć w defensywie, a swój jedyny pojedynek w ofensywie przegrał. Zaliczył jeszcze pięć przechwytów i czterokrotnie wybijał piłkę.
Ocena: 6,5

Juan Ibiza:
Zgubił nieco Grzesika przy jedynym trafieniu rywala. To właśnie boczny obrońca Radomiaka dobijał piłkę, która trafiła do Machado. Przy dośrodkowaniu Ibiza rozkłada ręce, jakby chciał powiedzieć: „spokojnie nasza”. Tam jednak był Leandro, którego puścił Żyro, a piłka następnie trafiła do Grzesika, którego wcześniej krył Hiszpan. Przy golu nieuznanym przypomina nam się sytuacja w meczu z Zagłębiem, gdzie Ibiza i Kun wpadli na siebie i oddali piłkę rywalowi. Tutaj Ibiza wyszedł wyżej do rywala – i słusznie, ale piłka znów zachowała się nieszczęśliwie dla łodzian – tym razem odbijając się od Hanouska. Jeśli chodzi o liczby, to wrażenie robi ilość pojedynków, których 28-latek stoczył aż dwadzieścia osiem. Wygrał pięć z siedmiu starć w defensywie, połowę z czterech w ataku. Do tego wygrał dziewięć z czternastu (!) pojedynków powietrznych oraz jedno starcie o bezpańską piłkę. Zaliczył siedem przechwytów i najwięcej, bo pięć razy wybijał piłkę. Dosyć często ją tracił, bo trzynaście razy, ale najwięcej, bo aż dziewiętnastokrotnie ją odzyskiwał.
Ocena: 7

Luis da Silva:
Nie brał udziału przy straconych bramkach. Jedenastokrotnie tracił piłkę, ale dwanaście razy udało mu się ją odzyskać (drugi wynik w zespole). Wygrał cztery pojedynki z pięciu stoczonych. Razem z Mato Milosem miał najwięcej przechwytów w całym zespole, bo dziewięć. Nie zagrał ani dobrze, ani źle – ten występ to była definicja minimum tego, czego wymaga się od bocznego obrońcy.
Ocena: 6

Noah Diliberto:
To nadal nie to. Życzymy sobie i Wam, że okres przygotowawczy przed nowym sezonem dobrze mu zrobi. W pierwszej połowie czterokrotnie tracił piłkę i ani razu jej nie odzyskał. Wymienił też najmniejszą ilość podań z piłkarzy znajdujących się na murawie przynajmniej przez piętnaście minut. Przegrał wszystkie trzy starcia w defensywie, natomiast w ofensywie górą był raz z trzech stoczonych pojedynków.
Ocena: 4,5

Marek Hanousek:
Przy pierwszej bramce nie miał udziału, tak przy drugiej dwukrotnie niefortunnie interweniował, bo przegrał dwie przebitki z rywalem. Był natomiast przy drugiej bramce strzelonej przez łodzian. Czeski pomocnik świetnie podał do wybiegającego zza pleców rywala Klimka, czym zanotował asystę drugiego stopnia. Miał drugi najwyższy procent celnych podań (lepiej tylko Żyro). Tyle samo razy odzyskiwał piłkę, co ją tracił – siedem, ale sześciokrotnie zgarniał futbolówkę na połowie rywala. W defensywie wygrał siedem z dziewięciu starć, w powietrzu był górą w swoim jedynym pojedynku, natomiast o bezpańską piłkę stoczył trzy pojedynki i wygrał tylko jeden.
Ocena: 7,5

Fran Alvarez:
Szóstka bramka w tym sezonie i bezapelacyjnie można go nazwać najlepszym letnim transferem Widzewa. Uzbierał dziesięć punktów w klasyfikacji kanadyjskiej i to naprawdę zacny wynik jak na piłkarza grającego na ósemce. Miał stuprocentową skuteczność w dryblingu, jednak na duży minus najwięcej strat w zespole – czternaście, przy tylko sześciu odzyskanych piłkach. W obronie wygrał zaledwie jeden pojedynek z trzech, natomiast w ofensywie górą był w sześciu z dziewięciu starć.
Ocena: 7,5

Fabio Nunes:
Kolejny raz słabo, słusznie został zmieniony. To kolejny występ Portugalczyka, w którym udowadnia, że będzie miał naprawdę ciężko o pierwszy skład. Według nas obecnie wyżej notowani są Cybulski i Klimek, a do tego w kadrze ciągle jest bardzo młody Tkacz, a przecież mówi się, że Widzew szuka kogoś na tę pozycję. Zero udanych dryblingów i dziewięć strat, przy pięciu odzyskanych piłkach. Fabio wygrał jedno z siedmiu starć w ofensywie i trzy z siedmiu w defensywie. Pierwsza połowa bardzo słaba, zresztą w wykonaniu całego zespołu, a zwieńczeniem jego występu był strzał w pierwszej połowie. Niby fajnie zszedł, ale ten strzał… dajcie spokój.
Ocena: 4,5

Kamil Cybulski:
Liczbowo występ à la wyżej opisany Nunes, z tym że Cybulski jest trzynaście lat młodszy, więc jeszcze sporo nauki przed nim. Sześć strat i jedna odzyskana piłka. Przegrał jedyne starcie w defensywie i trzy pojedynki w powietrzu, ale w przeciwieństwie do Portugalczyka jednak pokazał „coś” z przodu, bo wygrał cztery z dziewięciu starć. Liczyliśmy, że Cybul zwieńczy tę końcówkę sezonu bramką lub asystą, ale niestety się nie udało. W przyszłym sezonie będzie raczej więcej okazji do zapunktowania w „kanadyjce”.
Ocena: 5,5

Imad Rondić:
Słabo zakończył ten sezon. Bośniak nie oddał ani jednego strzału i jedenaście razy tracił piłkę. Wygrał oba stoczone przez niego pojedynki w ofensywie i jeden z trzech w powietrzu. W starciach o bezpańską piłkę był bezradny, bo przegrał wszystkie pięć przez niego stoczonych. Taki pusty przelot.
Ocena: 5

REZERWOWI

Jordi Sanchez:
Wszedł za Diliberto i dał naprawdę dobrą zmianę. RTS po raz kolejny dobrze wyglądał z dwoma napastnikami z przodu, choć początkowo to nie wychodziło. Zdobył bramkę dającą prowadzenie, a później dołożył prostą, choć ważną pod względem ikonicznym asystę – już wszyscy zapamiętamy, że człowiekiem, który podawał Kunowi przy jego ostatnim trafieniu dla Widzewa, był Jordi Sanchez. W dalszą część liczb nie ma co się zagłębiać. Jako rezerwowy dał drużynie wszystko, co mógł.
Ocena: 8,5

Antoni Klimek (piłkarz meczu):
Przy pierwszej bramce powalczył do końca i podał piłkę spod linii końcowej do pustaka Alvarezowi, natomiast przy drugim trafieniu świetnie dograł futbolówkę na głowę Sancheza. Zanotował dwie asysty – jedną na wagę remisu, a drugą dającą prowadzenie w tym spotkaniu. Reszta liczb tak jak w przypadku Sancheza jest nieważna, bo ciężko więcej oczekiwać od zmiennika, który nie zagrał nawet trzydziestu minut.
Ocena: 8,5

Dawid Tkacz:
Nic nie pokazał. Podał piłkę cztery razy i raz ją stracił.
Ocena: brak

Dominik Kun:
Ostatni raz zostaje wymieniony w naszym ocenianiu. Wiemy już, że pomocnik odejdzie z Widzewa wraz z końcem kontraktu. Często go krytykowaliśmy, ale jest postacią absolutnie ikoniczną w nowożytnej historii RTS-u. Z kibicami pożegnał się najlepiej, jak tylko mógł. Przedryblował dwóch rywali, wbiegł w pole karne i finezyjnym strzałem po długim słupku pokonał bramkarza.
Ocena: brak

Skala ocen: 1-10 (wyjściowa 6)
1 – najgorszy mecz w życiu
2 – poniżej wszelkiej krytyki
3 – fatalnie
4 – bardzo źle
5 – źle
6 – przeciętnie
7 – dobrze
8 – bardzo dobrze
9 – blisko perfekcji
10 – mecz życia

Metodologia oceniania:
Każdy zawodnik zaczyna mecz z wyjściową oceną 6. Po udanym zagraniu otrzymuje pół punktu, a jeśli jest to kluczowe dla przebiegu meczu (np. gol, asysta, ważne podanie lub istotna interwencja obronna), cały punkt. Analogicznie punkty są odejmowane po nieudanym zagraniu. Na koniec spotkania punkty są zliczane, tworząc finalną ocenę. Pod uwagę bierzemy tylko graczy, którzy spędzili minimum piętnaście minut regulaminowego czasu gry.