Oceny widzewiaków po meczu z Lechem

Za nami bardzo dobry mecz widzewiaków, który śmiało można okrzyknąć jednym z – o ile nie najlepszym – meczem od czasu reaktywacji. Lech poniósł zasłużoną porażkę 1:3, a czerwono-biało-czerwoni przerwali trwającą od ósmego maja passę bez zwycięstwa na wyjeździe. Jak oceniliśmy podopiecznych Daniela Myśliwca?

Henrich Ravas:
To od niego zaczęła się akcja na 1:2 dla widzewiaków. Posłał dobre podanie na Imada Rondicia, a ten dobrze wydłużył to podanie głową do wybiegającego Klimka, a zatem Słowak zaliczył asystę drugiego stopnia. Za straconą bramkę absolutnie nie będziemy go winić. Zabrakło tam doskoku, a zawodnikowi „Kolejorza” trzeba oddać, że posłał strzał nie do obrony. Słowak obronił pozostałe siedem uderzeń rywali, w tym dwa niezwykle groźne w drugiej połowie Velde i Ishaka. Dobrze też rozrzucał piłki pod pressingiem lechitów.
Ocena: 8

Patryk Stępiński:
Po meczu z Ruchem tonowaliśmy nieco emocje, aczkolwiek na starcie chcemy zauważyć, że za Daniela Myśliwca ze Stępińskim w składzie Widzew tylko wygrywa. Sam kapitan jednak nie zaistniał w tym meczu i jego zmiana w pięćdziesiątej dziewiątej minucie nie była dla nas zaskoczeniem. Trener Myśliwiec musiał sobie zdawać sprawę z umiejętności Velde, bo ten grający po stronie właśnie Stępińskiego bardzo długo był podwajany, a bez tej pomocy ciężko powiedzieć, jak by sobie poradził. Popełnił jeden poważny błąd, kiedy pod pressingiem Velde stracił piłkę, a Norweg wyszedł na dobrą pozycję, jednak dobrze zachował się Henrich Ravas, czym uratował skórę kapitana łodzian. Plusik za podanie na wybieg do Nunesa, po którym Portugalczyk wywalczył rzut karny. Wygrał dwa z czterech pojedynków w defensywie.
Ocena: 6,5

Mateusz Żyro:
Pięciokrotnie przejmował piłkę i dołożył do tego jeden odbiór. Wygrał trzy z cztery pojedynków w defensywie i jedyne stoczone starcie w powietrzu. Zagrał solidne spotkanie, choć zaliczył wpadkę chociażby w pierwszej połowie. Velde uciekł Stępińskiemu, a Żyro chcąc ratować sytuację, próbował wybić piłkę głową. Zrobił to niedokładnie i Norweg stanął przed szansą na zdobycie gola. Próbował grać dłuższym podaniem i raz zrobił to naprawdę dobrze, bo znalazł wybiegającego za plecy obrońców Jordiego Sancheza, ale Hiszpan nie zdołał opanować piłki. Zaliczył też ważna interwencję w drugiej połowie, kiedy Ishak z dosyć bliskiej odległości miał szansę na zdobycie gola i w ostatniej chwili wślizgiem interweniował właśnie Żyro. Napiszemy już tutaj, żeby nie powielać przy każdym graczu, ale cała widzewska defensywa spisała się dostatecznie dobrze. Bardzo skutecznie wypychali zawodników rywali i nie zostawiali im miejsca do szybszej, kombinacyjnej gry.
Ocena: 7,5

Juan Ibiza:
Z błędów pamiętamy jeden, kiedy nie doskoczył do główki i minął się z piłką. Ishak wtedy na szczęście nie przyjmował futbolówki tylko zdecydował się na uderzenie z pierwszej piłki, które było słabe. Mimo, że jest dosyć wysokim obrońcą, to piłka przy nodze mu nie przeszkadza i swoimi zagraniami przyspieszał akcje czerwono-biało-czerwonych. Szkoda jego uderzenia z końcówki pierwszej połowy. Hiszpan mówił w wywiadzie, że nie widział do końca piłki, która dosyć szybko spadała. Nam się jeszcze wydaje, że jak już ją dojrzał, to nie do końca wiedział, którą częścią ciała ją uderzyć. Po fakcie jesteśmy już mądrzejsi i wiemy, że wybrał najgorszą opcję. Siedmiokrotnie odzyskiwał piłkę i wygrał połowę z sześciu pojedynków.
Ocena: 7

Luis da Silva:
Wystąpił na nie swojej pozycji i wypadł przyzwoicie. Przed spotkaniem obawialiśmy się, że jest zbyt wolny na bok obrony, choć taki pomysł kiełkował w naszych głowach od jakiegoś czasu. Ostatecznie przez brak tej prędkości wyłapał niepotrzebną żółtą kartkę i obawialiśmy się, że może tego meczu nie dograć. Ostatecznie podołał. Wygrał trzy z pięciu pojedynków w obronie, zaliczył sześć przejęć piłki i ośmiokrotnie ją odzyskiwał. Zaliczył również trzy celne podania w ostatnią tercję z czterech prób. Naprawdę nie zawiódł i otworzył nowe perspektywy przed trenerem Myśliwcem.
Ocena: 7

Dominik Kun:
Wielu tutaj wytyka nam nagonkę na Dominika, jednak tym razem nie będzie do tego okazji, bo pomocnik Widzewa zagrał dobre spotkanie. Zmienił się nieco układ sił w drugiej linii i było widać, że ma nieco inną rolę niż w poprzednich spotkaniach i to właśnie w tej roli podziwiamy jego grę. Szedł cały czas za piłką, dobrze asekurował Stępińskiego i Velde nie miał dużej swobody w działaniu. Miał trzy udane dryblingi na cztery próby i ośmiokrotnie odzyskiwał piłkę, w tym pięciokrotnie na połowie rywala. Dzięki niemu Widzew wyglądał jakby grał jednego więcej – w końcu przebiegł prawie trzynaście kilometrów (!). Oddał jeden groźny strzał i zaliczył asystę. Nie miał wielu podań, co mu często wypominaliśmy, ale w niedzielę wyszedł w roli „chochlika”, uprzykrzał życie zawodnikom Lecha i w takiej roli jest najlepszy. Brawo za ten mecz.
Ocena: 7,5

Marek Hanousek:
Trzynaście przejęć futbolówki i dziewięć odzyskanych piłek. Wygrał aż siedem z dziewięciu pojedynków w defensywie, co powinno podkreślić, jak dobrze wypadł w środku pola. Zrobił wszystko, co miał do zrobienia i szczególnie nas to nie dziwi, bo Marek stale trzyma poziom, z którego nie schodzi.
Ocena: 7

Fran Alvarez:
Chcieliśmy trochę na przekór wskazać zawodnikiem meczu właśnie jego, jednak nie odbierzemy tego Antkowi Klimkowi. Hiszpan zagrał bardzo dobry mecz i takiej gry od niego oczekiwaliśmy od początku. Był kreatorem gry, nadawał tempo akcjom i próbował grać odważniej niż zwykle, a do tego strzelił bardzo ładną bramkę, która otworzyła wynik tego meczu. Został również umieszczony w jedenastce kolejki, co potwierdza jego dobry występ. Miał dwa na trzy udane dryblingi, trzykrotnie odzyskiwał piłkę, a w pojedynkach ofensywnych wygrał dwa z pięciu. W defensywie wygrał natomiast połowę z czterech starć.
Ocena: 7,5

Fabio Nunes:
Również należy mu się pochwała. Nie bał się pojedynków 1 na 1, a po jednym z takich wywalczył rzut karny. Trzy z czterech prób dryblingu zakończyło się sukcesem, a do tego wygrał pięć z dziewięciu pojedynków w ofensywie. Pamiętamy również jego efektowne dośrodkowanie zewnętrzną częścią stopy, które Portugalczyk zaczął dawać konkrety, bo od meczu pucharowego z Wisłą Puławy ma na koncie trzy gole, asystę, wywalczony rzut karny i wywalczoną czerwoną kartkę na zawodniku rywali. Ma dobry moment i gra na prawym skrzydle ewidentnie mu służy – z resztą tam może pozwolić sobie na większą swobodę w dryblingu (którego się ewidentnie nie boi), bo nawet przy ewentualnej stracie ma za plecami kilku kolegów. Na lewym wahadle oraz lewej obronie tego komfortu nie miał.
Ocena: 7

Antoni Klimek (piłkarz meczu):
W pierwszej połowie dobrze pracował w dryblingu i po jednej z akcji indywidualnych wypracował sobie dobrą okazję do strzału, jednak trafił prosto w Mrozka, a szkoda bo długi słupek był cały odkryty. Jedno jego uderzenie po rykoszecie niewiele minęło słupek, a drugie trafiło prosto pod nogi Juana Ibizy, który powinien był wpakować piłkę do siatki. W pierwszej części zdołał jeszcze zaliczyć asystę drugiego stopnia przy bramce Alvareza. Młodzieżowiec dalej ma zachowania, których nie rozumiemy (choć w przypadku oceny tego meczu pewnie trochę się czepiamy), bo wydaje się, że kilkukrotnie miał możliwość kontynuowania gry, a on wolał zostawić nogi i wywalczyć faul. Gdyby po jednym z takich rzutów wolnych piłka wpadłaby do siatki, to pewnie byśmy Antka za to pochwalili, no ale niestety. W każdym razie w końcówce doszły konkrety i formalnie, to on dał Widzewowi upragnione zwycięstwo – stanął sam na sam z Mrozkiem i pewnie wpakował piłkę do siatki. Chwilę później, to on pomknął lewą stroną i zagrał w pole karne, i tak – zdajemy sobie sprawę, że był tam rykoszet, później piłkę wybijał jeden z zawodników „Kolejorza”, jednak cała ta sytuacja wzięła się właśnie od Klimka. Dużo nauki jeszcze przed nim, ale zgadzamy się z jego pomeczową wypowiedzią – wygląda coraz swobodniej na boiskach Ekstraklasy i coraz lepiej. Jeśli chodzi o suche liczby, to cztery dryblingi udane na pięć prób i tylko pięć wygranych pojedynków w ofensywie ze stoczonych czternastu – niemniej jednak cieszy fakt, że nie boi się wchodzić w tego typu pojedynki – z jakiegoś materiału musi się uczyć.
Ocena: 8,5

Jordi Sanchez:
Najsłabszy na placu gry. I nie chodzi tylko o fatalnego karnego, którego jakimś cudem zdołał powtórzyć dzień później piłkarz Radomiaka (myśleliśmy, że gorzej lub równie słabo się nie da), ale o cały występ. Jordi wyglądał jakby był zmęczony lub nie do końca gotowy do gry. Z całym szacunkiem, ale techniki mu odmówić nie można, bo już wielokrotnie udowadniał, jak dobrą ma kontrolę piłki, a w niedzielnym spotkaniu nie był wstanie przyjąć górnej piłki od Żyry, kiedy nie atakował go żadnego z zawodników Lecha. Podejmował złe decyzje – w pierwszej połowie w jednej z kontr dostał piłkę na lewe skrzydło i mógł zrobić naprawdę wiele, bo mógł uderzać z pierwszej piłki, mógł podprowadzić piłkę bliżej pola karnego, a nawet wbiec w szesnastkę i tam szukać uderzenia lub podania, ale nie, on zdecydował się na podanie w gąszcz graczy (kilku widzewiaków i lechitów). Wydaje się, że chciał przegrać piłkę szybko na drugą stronę, ale czegoś takiego nie robi się po ziemi w tego typu sytuacji. Niewiele brakowało, a to on byłby głównym winowajcą braku zwycięstwa, jednak sam słusznie zauważył na X-ie, że koledzy uratowali mu cztery litery. Na plus akcja bramkowa, bo to on przejął piłkę, wyszedł na wolne pole, pociągnął akcję i celnie dograł do środka.
Ocena: 5,5

REZERWOWI

Ernest Terpiłowski:
Wszedł na boisko zadaniowo i z tego też zadania się wywiązał. W pół godziny zaliczył dwa kluczowe podania, wybiegał pięć kilometrów i stworzył całkiem niezłą sytuację, kiedy wygarnął Mrozkowi piłkę wślizgiem, ale niestety nie zdążył dobiec do piłki Klimek. Sześciokrotnie odzyskiwał piłkę, z czego trzykrotnie na połowie rywala – tego potrzebował Widzew w drugiej połowie. Wygrał dwa z trzech pojedynków w defensywie.
Ocena: 6

Paweł Zieliński:
Nie błysnął, ale też nie miał zbytnio kiedy. Nie stoczył nawet żadnego pojedynku w ofensywie lub defensywie. Pusty przelot.
Ocena: 5

Imad Rondić:
Znów wchodzi jako joker i znów pomaga Widzewowi w zdobyciu punktów. To on przedłużył głową podanie Ravasa i też w tym celu wszedł na boisko – żeby wygrywać górne piłki. Wygrał dwa z trzech takich, a do tego trzy z czterech pojedynków w ofensywie. Oddał też jedno celne uderzenie, ale to nie należało do najgroźniejszych.
Ocena: 6,5

Bartłomiej Pawłowski:
Drugi mecz po kontuzji w kadrze meczowej, znów wchodzi z ławki i już daje liczby. Dobrze odnalazł się w polu karnym i zdobył czwartą bramkę w tym sezonie. Niestety grał zbyt krótko, aby móc ocenić jego występ.
Ocena: brak

Andrejs Ciganiks:
Grał zbyt krótko, aby móc ocenić jego występ.
Ocena: brak

Skala ocen: 1-10 (wyjściowa 6)
1 – najgorszy mecz w życiu
2 – poniżej wszelkiej krytyki
3 – fatalnie
4 – bardzo źle
5 – źle
6 – przeciętnie
7 – dobrze
8 – bardzo dobrze
9 – blisko perfekcji
10 – mecz życia

Metodologia oceniania:
Każdy zawodnik zaczyna mecz z wyjściową oceną 6. Po udanym zagraniu otrzymuje pół punktu, a jeśli jest to kluczowe dla przebiegu meczu (np. gol, asysta, ważne podanie lub istotna interwencja obronna), cały punkt. Analogicznie punkty są odejmowane po nieudanym zagraniu. Na koniec spotkania punkty są zliczane, tworząc finalną ocenę. Pod uwagę bierzemy tylko graczy, którzy spędzili minimum piętnaście minut regulaminowego czasu gry.