Oceny widzewiaków po meczu z GKS

Za nami kolejny dreszczowiec w wykonaniu podopiecznych Enkeleida Dobiego. Łodzianie mimo gry w osłabieniu przez drugą połowę potrafili zdominować rywala z Jastrzębia-Zdroju i wydłużyć swoją serię zwycięstw do trzech. Ponadto czwarty raz z rzędu zagrali na zero z tyłu. Jak oceniliśmy widzewiaków za ten mecz?

Jakub Wrąbel (piłkarz meczu):
O ile w poprzednich spotkaniach mógł się nudzić, to w niedzielne popołudnie miał ręce pełne roboty. Szczególnie dużo problemów przysporzył mu Daniel Szczepan, który raz za razem próbował zaskoczyć 24-latka. W każdym z tych pojedynków to golkiper łodzian był górą. Może nie jest w swoich interwencjach efektowny, ale za to jest bardzo efektywny. Dodatkowo nie opuszcza go szczęście, bo gdy nawet piłka przełamie mu ręce, to i tak skozłuje i przeleci nad poprzeczką. W końcówce meczu przechodził samego siebie, nie pozostawiając wątpliwości, kto był prawdziwym bohaterem spotkania.
Ocena: 9

Patryk Stępiński:
Pierwsze czterdzieści pięć minut niedzielnych zawodów nie było w jego wykonaniu najlepsze. Bardzo rzadko włączał się w akcje ofensywne i kilka razy został poddany próbie przez rywali. Druga połowa to już całkowicie inna historia. Zaczął ją właściwie najlepiej jak mógł, bowiem to on dogrywał piłkę do Daniela Tanżyny, który następnie umieścił ją w siatce. Później kilka razy włączył się do akcji zaczepnych, co także poskutkowało asystą drugiego stopnia przy trafieniu Mateusza Michalskiego. W obronie radził sobie przyzwoicie, uniknął większych pomyłek, a te mniejsze zdarzają się także najlepszym.
Ocena: 7,5

Michał Grudniewski:
W niedzielne popołudnie był w cieniu swojego partnera ze środka obrony. Mówi się, że czym rzadziej wspomina się nazwisko stopera, tym lepiej świadczy to o jego grze. Pozwolił kilka razy przedrzeć się rywalom i oddać strzał, ale zanotował także bardzo dużo odbiorów. Większość podań także miał celnych, lecz niestety najczęściej do najbliżej ustawionego kolegi.
Ocena: 7

Daniel Tanżyna:
Do ostatnich chwil walczył o miano piłkarza meczu. To on otworzył wynik, chociaż sposób, w jaki to zrobił, nie był najpiękniejszy. Niemniej jednak, ważny był efekt, bo łódzki stoper wreszcie przełamał strzelecki impas. W obronie zgubił dwukrotnie krycie, co mogło być to opłakane w skutkach, ale z pomocą przychodził mu Jakub Wrąbel. Poza tym, w swoich interwencjach był bardzo zdecydowany i jak zawsze górował w powietrzu. W końcówce meczu mógł zdobyć drugą bramkę, ale z jego ekwilibrystycznym strzałem poradził sobie bramkarz. Gdyby piłka po tym uderzeniu wylądowała w siatce, to mówilibyśmy o golu kolejki.
Ocena: 8

Kacper Gach:
Jego dyspozycja z meczu na mecz jest coraz lepsza. Ostatnio sugerowaliśmy, że w Olsztynie zagrał swój najlepszy mecz w czerwonym trykocie. Musimy wprowadzić poprawkę, bowiem z GKS spisał się jeszcze lepiej. Zaczyna cieszyć jego gra do przodu, bo coraz częściej przekłada się to na dogodne sytuacje. W obronie pokazał się bardzo solidnie. Kilka razy niepotrzebnie faulował blisko pola karnego, ale na jego szczęście obyło się bez większych konsekwencji.
Ocena: 7,5

Mateusz Michalski:
Wreszcie udało mu się znaleźć drogę do bramki. Bez najmniejszych problemów wykorzystał znakomite podanie swojego kolegi z drugiej flanki. W dodatku był właściwie wszędzie – gdy był potrzebny w obronie, to tam właśnie był. Z kolei jak trzeba było ruszyć z kontrą, to też to robił. Bardzo często zmieniał się pozycjami z Michaelem Ameyawem, co także wprowadzało nerwowość w szeregach obronnych rywali.
Ocena: 8

Bartłomiej Poczobut:
To on po cichu zabijał mecz i chęć gry u rywali. Gdy piłkę stracił jeden z jego wyżej ustawionych kolegów, to właśnie Poczobut pierwszy doskakiwał do przeciwnika. Przez całą drugą połowę biegał na bardzo dużej intensywności, dzięki czemu brak jednego zawodnika nie był aż tak widoczny. W ofensywie niestety nie istniał, ale zapewne było to celowe działanie.
Ocena: 7

Marek Hanousek:
Bardzo mu zależało, aby pokazać się z dobrej strony. Kilka razy poszukał prostopadłym podaniem swojego kolegi, ale to by było na tyle pozytywów. Lista minusów jest dłuższa. W oczy rzucała się słaba motoryka Czecha, która także odbiła się na tym, że musiał on przedwcześnie opuścić boisko. Oczywiście chodzi o przewinienie, które poskutkowało drugą żółtą kartką. Widać było wtedy, że Hanousek jest mocno spóźniony w swojej próbie odbioru.
Ocena: 4

Michael Ameyaw:
Kto by pół roku temu powiedział, że to właśnie Ameyaw będzie grał pierwsze skrzypce w drużynie Widzewa? Chyba nikt. Ten młodzieżowiec z meczu na mecz jest coraz lepszy. Gdy nie czaruje dryblingiem, to posyła takie perełki w pole karne, jak ta, po której Mateusz Michalski ustalił wynik spotkania. Trudno przypomnieć sobie jego przegrane pojedynki jeden na jednego, bo takowe bardzo rzadko mają miejsce. Mimo że uczestniczy w większości akcji zaczepnych, to nie zapomina o swoich obowiązkach z tyłu. Oby grał tak dalej, bo wtedy możemy być spokojni o miejsce w pierwszej szóstce na koniec sezonu.
Ocena: 8

Przemysław Kita:
Pierwsza połowa meczu nie rozpieszczała, ale to właśnie urodzony w Pabianicach zawodnik dawał nadzieję, że po końcowym gwizdku będą powody do radości. Wykreował także najlepszą sytuację do zdobycia bramki w pierwszych czterdziestu pięciu minutach. Niestety, jego uderzenie zostało zablokowane przez obrońców i minęło prawy słupek. Bardzo często wygrywał pojedynki na skrzydle, przez co rywale musieli przerywać grę faulem. W 58. minucie musiał przedwcześnie opuścić boisko, bowiem poczuł ból w jednym z kolan. Miejmy nadzieję, ze uraz nie jest poważny i Kitę obejrzymy już w najbliższym spotkaniu z Zagłębiem Sosnowiec.
Ocena: 7

Marcin Robak:
Nie miał udziału przy żadnej bramce, ale jego rola na boisku była niepodważalna. W wielu momentach to on regulował tempo meczu. Potrafił przytrzymać piłkę i uspokoić grę. Z kolei kiedy trzeba było przyśpieszyć, to też nie miał z tym problemu i robił to. Poza tym trzeba dodać, ze doświadczony snajper często był kryty przez dwóch rywali, a to generowało więcej wolnych przestrzeni dla jego kolegów z drużyny.
Ocena: 7

REZERWOWI

Patryk Mucha:
Chyba dał najwięcej jakości ze wszystkich zmienników. Bardzo dobrze regulował tempo rozgrywania akcji. Często zapędzał się pod bramkę rywali, ale nie brakowało go w defensywie. Swoim występem prawdopodobnie zagwarantował sobie wyjściowy skład w kolejnym meczu.
Ocena: 7

Dominik Kun:
W ofensywie nie dał tyle co Mateusz Michalski, ale pomógł w dużym stopniu zabezpieczyć dostęp do własnej bramki. Potrafił utrzymać się przy futbolówce i wymusić faul, co wytrącało rywala i nie pozwalało mu się rozpędzić. Grał zbyt krótko, aby wystawić mu ocenę.
Ocena: brak

Paweł Tomczyk:
Znowu dobrze spisał się w roli zmiennika. Rywale musieli mieć się na baczności, bo kilkukrotnie próbował im się urwać. Raz nawet znalazł się w dogodnej sytuacji do zdobycia bramki, ale jego uderzenie zatrzymało się na bocznej siatce. Bez oceny.
Ocena: brak

Piotr Samiec-Talar:
Miał kilka kontaktów z piłką, ale niewiele z nich wynikało. Ostatnio zalicza jedynie ogony w meczach, ale jego rywal o miejsce w składzie nie daje żadnych powodów, aby zmienić ten stan rzeczy.
Ocena: brak

Mateusz Możdżeń:
Wszedł na boisko, aby jeszcze bardziej uszczelnić środkową strefę boiska.
Ocena: brak

Skala ocen: 1-10 (wyjściowa 6)
1 – najgorszy mecz w życiu
2 – poniżej wszelkiej krytyki
3 – fatalnie
4 – bardzo źle
5 – źle
6 – przeciętnie
7 – dobrze
8 – bardzo dobrze
9 – blisko perfekcji
10 – mecz życia

Metodologia oceniania:
Każdy zawodnik zaczyna mecz z wyjściową oceną 6. Po udanym zagraniu otrzymuje pół punktu, a jeśli jest to kluczowe dla przebiegu meczu (np. gol, asysta, ważne podanie lub istotna interwencja obronna), cały punkt. Analogicznie punkty są odejmowane po nieudanym zagraniu. Na koniec spotkania punkty są zliczane, tworząc finalną ocenę. Pod uwagę bierzemy tylko graczy, którzy spędzili minimum piętnaście minut regulaminowego czasu gry.