Nie taka wiosna straszna…

Przed rozpoczęciem rundy wiosennej kibice Widzewa mieli wielkie obawy o powtórkę sprzed roku. W klubie zapewniano, że wyciągnęli wnioski i podobnych kłopotów już nie będzie. Wygląda na to, że trauma została przełamana!

Poprzednia runda rewanżowa była najbardziej tragiczną w wykonaniu czerwono-biało-czerwonych po reaktywacji klubu w 2015 roku. Obraz dramatu dopełnia kontrast pomiędzy niezwykle udaną jesienią, którą piłkarze Janusza Niedźwiedzia spędzili przecież na trzeciej pozycji, a wiosną, w której wygrano tylko dwa spotkania i pobito niechlubny rekord kolejnych domowych porażek, zatrzymując się na sześciu. Niepoprawni optymiści marzyli o europejskich pucharach, tymczasem stwierdzenie, że zespół Niedźwiedzia ledwo utrzymał się w Ekstraklasie, nie będzie wielką przesadą.

Nic więc dziwnego, że po zakończeniu rozgrywek przy Piłsudskiego rozpoczęła się analiza tego, co zaszło w poprzednich miesiącach. Stwierdzono wówczas, że nie ma jednej konkretnej przyczyny tak słabego okresu, tylko że złożyło się na to więcej powodów. Jako główne wskazano trzy: problemy z infrastrukturą treningową na wczesnym etapie rundy, brak szerszych ruchów kadrowych w przerwie zimowej oraz spora liczba kontuzji i chorób. Z tym ostatnim nie zawsze można sobie poradzić, bo w zawodowym sporcie bywa to sprawą losową, ale dwa pozostałe aspekty należało zmienić – na tyle, na ile się da. Z pewnością dobrym ruchem były mini zgrupowania w Uniejowie i nieco dłuższy pobyt w Turcji, gdzie drużyna miała dostęp do boisk z naturalną murawą. Zajęć na sztucznej płycie było niewiele, co pomogło nie tylko ograniczyć liczbę urazów, ale też lepiej zaadaptować się do warunków meczowych w walce o punkty. Również transferów przeprowadzono więcej i mimo, iż poza Rafałem Gikiewiczem żaden z nowych graczy nie wywalczył sobie na dobre miejsca w wyjściowym składzie, dzięki ich przyjściu rywalizacja się zwiększyła. Cztery to więcej niż jeden.

Trzeba uczciwie przyznać, że wyciąganie daleko idących wniosków, po rozegraniu zaledwie sześciu z zaplanowanych piętnastu kolejek, nie jest zbyt dobrym pomysłem. Zważywszy jednak na ostatnią w tym sezonie przerwę w rozgrywkach Ekstraklasy, kusi zerknięcie do statystyk i podsumowanie tego, co wydarzyło się dotychczas w 2024 roku. Tym bardziej, że wnioski są bardzo przyjemne. Łodzianie wygrali trzy spotkania, dwa przegrali i tylko raz zaliczyli remis. W tabeli wiosny daje im to obecnie szóstce miejsce, ex aequo z prowadzącą w ogólnej klasyfikacji Jagiellonią Białystok. Zestawienie oparliśmy o średnią liczbę punktów, ponieważ część zespołów musiała odrabiać zaległości z jesieni. Kierowanie się wyłącznie liczbą oczek byłoby więc nie do końca rzetelne.

Co ciekawe, najlepszą ekipą był dotychczas Górnik Zabrze. Podopieczni Jana Urbana doznali w tej rundzie tylko jednej porażki, a ich unikalnym pogromcą okazał się… RTS! Na podium jest nieco nieoczekiwanie również Stal Mielec, a za nią Lech Poznań. Na uwagę zasługuje też fakt, że bardzo źle idzie drużynom najmocniej zagrożonym spadkiem oraz najlepszej ekipie pierwszej części rozgrywek – Śląskowi Wrocław. On dla odmiany wygrał tylko raz, w meczu… z widzewiakami!

Kluczowe liczby idealnie pokazują, jak duży nastąpił progres w grze Widzewa w porównaniu do poprzedniej wiosny. Łodzianie zdobyli dotąd ponad dwa razy więcej punktów, zdobyto przy tym o wiele więcej bramek i mniej samemu ich tracąc. Interesujące, że uzyskano lepszy dorobek strzelecki mimo wyraźnego spadku wartości goli oczekiwanych. Defensywę natomiast udało się bardziej uszczelnić, bo parametr goli oczekiwanych rywala rok do roku zmalał. Czerwono-biało-czerwoni oddają nieco mniej strzałów, ale poprawili celność. Lepiej prezentują się też m.in. posiadanie piłki, podania (w tym te w trzecią tercję), dośrodkowania czy pojedynki obronne. Pozostałe elementy nie uległy większym zmianom lub nawet się pogorszyły, jak np. kwestie biegowe.

Ci, którzy nie wierzyli, że Daniel Myśliwiec zdecydowanie poprawi funkcjonowanie drużyny w w rundzie wiosennej, bardzo miło się zaskoczyli. Najważniejsze statystyki pokazują jasno, że nastąpił progres, przede wszystkim w najważniejszej rubryce – punktach na mecz. RTS strzelił też średnio więcej bramek w sześciu spotkaniach niż w dziewiętnastu jesiennych, nieco mniej ich tracąc. Znów dokonano tego w oparciu o schemat ze zmniejszeniem wskaźnika expected goals (swojego, ale też przeciwników). Reszta aspektów nie zmieniła się diametralnie. Na uwagę zasługują co najwyżej podania w trzecią tercję (spory spadek), dokładność dośrodkowań (duży postęp), a także liczba straconych i odzyskanych piłek (w obu przypadkach na niekorzyść).

Nie zapomnijmy, że za jesienne wyniki odpowiada dwóch trenerów. To Niedźwiedź współdziałał przy budowie kadry, przygotowywał zespół do rozgrywek i poprowadził go w pierwszych siedmiu kolejkach. Myśliwiec przejął wszystko to, co został na początku września, już po zamknięciu letniego okna transferowego. Dopiero teraz można mówić o początkach jego prawdziwej weryfikacji. Po tym, jak mógł popracować z widzewiakami zimą, dostrajając do swojej filozofii gry. Jaki przyniesie to końcowy efekt, zobaczymy. Nie mamy jednak nic przeciwko temu, by kontynuował to, co osiągnął przed reprezentacyjną pauzą!