Myśliwiec i Rondić widzewskimi amuletami

Daniel Myśliwiec kolejny raz potwierdził, że uchodzi za specjalistę od przerywania kiepskich serii drużyny łódzkiego Widzewa. W piątek dołożył kolejny skalp do swojej kolekcji, pokonując Radomiaka Radom przy Piłsudskiego. Docenić trzeba też Imada Rondicia.

Początki obecnego trenera nie obfitowały w fajerwerki. Na te trzeba było poczekać dopiero do końcówki listopada ubiegłego roku, gdy czerwono-biało-czerwoni wygrali wyjazdowe starcie z Lechem Poznań. Było to zarazem pierwsze zwycięstwo z przeciwnikiem ze ścisłego krajowego topu, na które kibice długo musieli się naczekać. W trakcie odbudowy klubu udało się zaliczyć tylko jeden taki prestiżowy triumf, gry w 2019 roku ekipa Marcina Kaczmarka wyeliminowała z Pucharu Polski faworyzowany Śląsk Wrocław, ówczesnego lidera Ekstraklasy.

Kolejny przełom miał miejsce w lutym tego roku. Napędzeni derbową wygraną przy al. Unii widzewiacy w następnej kolejce podejmowali Górnik Zabrze, którego nie potrafili pokonać przez ponad dwanaście lat. Dzięki trafieniom Antoniego Klimka oraz Juana Ibizy prowadzili 2:1, a w doliczonym czasie spotkania kopkę nad i dołożył Noah Diliberto, efektownie kończąc szybką i składną akcję gospodarzy.

Przerwanie tej serii było jednak niczym w porównaniu z tym, co miało miejsce 10 marca. Na Piłsudskiego przyjechała Legia Warszawa, mogąca poszczyć się okresem bez porażki z RTS liczącym niemal dwadzieścia cztery lata! Bardzo długo wydawało się, że niechlubna passa wkrótce osiągnie ćwierćwiecze, gdy w trzeciej doliczonej minucie Imad Rondić zgrał piłkę do Frana Alvareza, a ten niełatwym wbrew pozorom strzałem umieścił ją w siatce. Ciężko opisać słowami euforię, jaka zapanowała w tym momencie po wschodniej stronie miasta.

Walkę z radomskimi demonami Myśliwiec i jego ludzie podzielili sobie na dwa odcinki. Pierwszy miał miejsce na finiszu ubiegłego sezonu, na stadionie Radomiaka. Po niemal sześciu latach bez wygranej z tym zespołem w końcu udało się sięgnąć po trzy punkty. W dodatku było to powiązane z demonstracją charakteru, bo to rywal pierwszy zdobył gola i schodził na przerwę prowadząc. Widzewiacy comeback zaczęli w 70. minucie, kończąc na wyniku 3:1, dzięki wydatnemu udziałowi rezerwowego Klimka, autora dwóch cennych asyst. Druga odsłona zdejmowania klątwy wydarzyła się w piątek, a mowa oczywiście o domowym zwycięstwie nad „Warchołami”. Łódzcy kibice czekali na nie od kwietnia 2005 roku, a więc przeszło dziewiętnaście lat! Na szczęście już dłużej nie muszą. W międzyczasie udało się także wygrać po raz pierwszy od ponad trzynastu lat na stadionie Cracovii.

Mając taki talizman na trenerskiej ławce, warto spojrzeć, z kim jeszcze drużyna Widzewa ma do odczarowania długie serie. Od jedenastu lat nie udało się sięgnąć po komplet punktów w pojedynkach z Lechią Gdańsk, z kolei w listopadzie minie dwanaście lat od ostatniego triumfu nad Pogonią Szczecin. Cztery lata więcej RTS czeka natomiast na ponowne pokonanie Motoru Lublin. Czasowo najbardziej dotkliwa jest jednak niemoc w konfrontacjach z Rakowem Częstochowa. Ostatnie zwycięstwo, zakończone efektownym wynikiem 5:0, miało miejsce w październiku 1997 roku. Najbliższe spotkanie z „Medalikami” pod koniec listopada, więc nadarzy się okazja do zakończenia aż 27-letniej posuchy!

Doceniając wkład Myśliwca, warto na koniec raz jeszcze wspomnieć o Rondiciu. Bośniacki napastnik miał bowiem udział nie tylko w zwycięstwie z legionistami w klasyku. Asysty notował także w omawianych wyżej meczach z z Lechem, Górnikiem oraz Cracovią, w tym ostatnim pojedynku strzelając też gola. Bramkę oraz ostatnie podanie piłkarz zaliczył też w miniony piątek, a rzut karny, który zamienił na gola, wywalczył osobiście. Jak tu nie mówić o kolejnym amulecie w widzewskiej szatni?!

Przerwane serie za kadencji Daniela Myśliwca i udział Imada Rondicia:

1. Legia Warszawa (bez wygranej przez 23 lata) – Rondić asysta
2. Radomiak Radom (bez domowej wygranej przez 19 lat) – Rondić gol, asysta i wywalczony rzut karny
3. Cracovia (bez wyjazdowej wygranej przez 13 lat) – Rondić gol i asysta
4. Górnik Zabrze (bez wygranej przez 12 lat) – Rondić asysta
5. Lech Poznań (bez wygranej z topowym rywalem przez 10 lat) – Rondić asysta
6. Radomiak Radom (bez wygranej przez 5 lat) – Rondić bez udziału przy bramkach