M. Przybylski: „Ta liga nie jest tak śmieszna, jak się to niektórym wydaje”

Michał Przybylski zagrał w Widzewie tylko w czterech meczach. Latem trafił na Wyspy Owcze, skąd po kilku miesiącach miał wrócić i jeszcze raz powalczyć o skład. Tak się jednak nie stało, a zawodnik został w B36. Porozmawialiśmy z nim o powodach podjęcia takiej decyzji.

– Zakończyliście sezon na trzecim miejscu w tabeli. To sukces czy jednak zawód?

– Plan był głównie na to, żeby znów załapać się do Ligi Europy. To się udało, bo wygraliśmy Puchar Wysp Owczych, więc już w sierpniu ten cel został osiągnięty. Graliśmy na luzie, trener wprowadził bardzo dużo młodych zawodników, ja czasem byłem trzecim czy czwartym najstarszym w drużynie. Okazało się, że z tymi młodymi też wszystko wygrywaliśmy i do przedostatniej kolejki byliśmy na drugim miejscu, finalnie kończąc na trzecim. Do mistrza mieliśmy dużo punktów straty, więc nie było jak z nim walczyć. Myślę, że z tej trzeciej pozycji jesteśmy zadowoleni, bo zdobyliśmy medal i przede wszystkim awansowaliśmy do europejskich pucharów.

– Wystąpiłeś w dwunastu meczach, strzeliłeś pięć goli. Chyba mogło być nieco lepiej.

– Na pewno mogło, ale początki były bardzo trudne. Przez pierwszych kilka spotkań potrzebowałem, żeby złapać rytm meczowy, bo byłem pół roku bez grania. W Widzewie zagrałem tylko parę razy, więc ciężko było z powrotem wejść do gry, poczuć to ustawienie, zwłaszcza że trener Smuda widział mnie na zupełnie innej pozycji. W pierwszych kolejkach byłem zmieniany, kondycyjnie trochę brakowało. Mogło być lepiej, ale nie było aż tak źle.

– Gdzie jest lepsza atmosfera – na Besiktasie czy w „Sercu Łodzi”?

– Na Besiktasie było dwa razy więcej osób, około 35 tysięcy. Trudno powiedzieć, gdzie jest lepiej, tam na pewno było bardzo gorąco. Już przed meczem to czuliśmy, taka atmosfera panowała w hotelu, kibice nas zaczepiali, a na stadionie to było piekło. Zresztą nawet sami fani Besiktasu pisali do nas na Instagramie czy Facebooku, że tak będzie.

– W pierwszym meczu z Besiktasem mogłeś nawet strzelić gola. Wierzyliście, że jesteście w stanie powalczyć z Turkami?

– Zawsze się wierzy, ale wiadomo, jaka to jest drużyna. Graliśmy u siebie, na sztucznej nawierzchni, do której jesteśmy przyzwyczajeni, liczyliśmy też na wiatr, który mógłby im przeszkodzić. Pogoda była jednak fajna, więc pozostała pomoc murawy. Przegraliśmy 0:2, chyba jedną bramkę mogliśmy strzelić, ja też raz mogłem się lepiej zachować. To są jednak zbyt mądrzy zawodnicy, więc nie mieliśmy za bardzo szans. 0:2 u siebie to jest bardzo dobry wynik, według mnie polskie drużyny przegrałyby wyżej. 0:6 na wyjeździe to już była inna piłka.

– Odszedłeś z III ligi, a trafiłeś do klubu, który w Europie wygrał więcej niż mistrz Polski.

– Pierwsze mecze graliśmy z drużyną z Gibraltaru, ja dzień czy dwa wcześniej dołączyłem do klubu, więc nie mogłem wystąpić. Później rywalizowaliśmy z zespołem z Czarnogóry i na boisku nie było widać żadnej różnicy. U siebie zrobiliśmy 0:0, spotkanie było nudne, praktycznie bez szans strzeleckich. Na wyjeździe wygraliśmy 2:1 i według mnie to był wynik zasłużony. Ta liga nie jest tak śmieszna, jak się to niektórym wydaje. Przegrywamy z ekipą z Turcji, a nie z drużynami z Luksemburga czy ze Słowacji.

– Jesteś już w stanie porównać ligę polską do farerskiej?

– Myślę, że nasz klub i czołowe farerskie zespoły są na poziomie II ligi. Powinny sobie w niej poradzić, może nie w czołówce, ale raczej też nie na miejscach spadkowych. Na pewno to jest wyższy poziom niż drużyny, z którymi graliśmy w III lidze. Tego jestem pewien.

– W zimowych sparingach prezentowałeś się nieźle, wiosną zagrałeś jednak tylko w czterech meczach. Masz żal do trenera Smudy?

– Na pewno jest lekki żal, bo jak przychodziłem, to inaczej to miało wyglądać. Z tego co wiem, trener Smuda bardzo nalegał, żebym tu został, a po paru tygodniach okazało się, że już mnie nie widzi w składzie. Trener znalazł dla mnie inną pozycję, na którą z całą pewnością się nie nadawałem. Czasem pokazywałem, że jestem niezadowolony i może on to widział. Tak wyszło, u trenera Smudy jest specyficznie, być może zobaczył, że kręciłem nosem i dlatego nie grałem.

– Okres przygotowawczy pewnie zapamiętasz do końca życia.

– Na pewno go nie zapomnę, szczególnie tygodnia w Uniejowie. Było wtedy naprawdę bardzo ciężko, wykonywałem dużo ćwiczeń, których w życiu nie robiłem i myślę, że już nigdy u innego trenera nie zrobię. Były też oczywiście fajne momenty, cieszę się, że mogłem to przeżyć.

– Poszedłeś na wypożyczenie, ale wydawało się że wrócisz. Kilka tygodni temu pojawiła się jednak informacja, że podpisałeś kontrakt z B36, choć w Łodzi o tym nie wiedzieli. Możesz wyjaśnić, jak to w ogóle wyglądało?

– Gdy graliśmy w Lidze Europy z drużyną Czarnogóry, miałem rozpocząć na ławce rezerwowych. Kilka godzin przed zbiórką trener do mnie zadzwonił i powiedział, że papiery z Widzewa nie doszły na czas i nie będę mógł być brany pod uwagę. W klubie byli bardzo źli z tego powodu i zaczęli sprawdzać tę sprawę przez swoich prawników. Po dwóch miesiącach okazało się, że ktoś popełnił błąd i Widzew mnie nie wypożyczył, tylko wytransferował definitywnie. Musiała nastąpić jakaś pomyłka. Później dostałem e-maile z PZPN i UEFA, że nie jestem już graczem Widzewa.

– Gdybyś miał taką szansę, to chciałbyś powalczyć o miejsce w Widzewie? Czy wolałeś zostać na Wyspach?

– To na pewno nie jest mój numer 1, ale tak wyszło, że teraz tu jestem. Oglądam mecze Widzewa, śledzę, czytam o klubie. Wiadomo, jakie są wyniki. Nie ukrywam, że ze strony Widzewa nie było żadnego zainteresowania, oprócz artykułów na WTM. Ani z zarządu, ani ze sztabu szkoleniowego nie nastąpiły żadne próby podjęcia kontaktu. Czułem, że klub nie będzie na mnie stawiał i dlatego musiałem rozważyć, co będzie dla mnie najlepsze. Mogłem zaryzykować, ale podszedłem do sprawy rozsądnie. Widzew jest liderem, wszystko dobrze idzie, więc po co to zmieniać? Jestem w takim wieku, że trzeba grać i jeżeli mam szansę na występy w Lidze Europy, to wolę to od grania w okręgówce.

– Do Polski będziesz chciał jeszcze kiedyś wrócić?

– Trudno powiedzieć. Na razie zostaję na Wyspach, gdzie jest teraz duże zainteresowanie, zwłaszcza z lig skandynawskich. Polska młodzieżówka w dwóch meczach nie mogła pokonać Farerów. Od nas dwóch zawodników odeszło do ekstraklasy norweskiej, która jest w rankingu wyżej niż polska. Na mecze przyjeżdża dużo skautów, więc to może być odpowiednie miejsce, żeby się pokazać.

– Nowy sezon zaczyna się w marcu. Co będziesz robił do tego czasu?

– Treningi zaczęliśmy już w tym tygodniu, mamy trenera od przygotowania fizycznego i na razie ćwiczymy na siłowni. Szaleją u nas wiatry, huragany i sztormy, więc do świąt możemy tylko tyle. Od początku stycznia zaczynamy zajęcia na boisku i tam będziemy trenować aż do startu ligi. Na Wyspach sezon trwa przez cały rok, nawet jeżeli gramy przez 8-9 miesięcy, to pracuje się przez 11.

– Do Łodzi będziesz jeszcze wpadał?

– Tu mieszka moja mama, w szatni poznałem też wielu fajnych chłopaków, z którymi utrzymuję kontakt. Na pewno będę wpadał i jak tylko będę miał okazję, to odwiedzę też Widzew!

Rozmawiał Kamil