Liczby nie kłamią. Choć punktów mogło być więcej, postęp w grze jest ewidentny

Za drużyną Widzewa pięć spotkań w rundzie wiosennej. Piłkarze Janusza Niedźwiedzia żadnego z nich nie przegrali, ale z drugiej strony zdobyli tylko połowę możliwych punktów. Warto docenić, że niemal w każdym przypadku łodzianie poczynili postęp.

Zauważalna jest lepsza postawa całego zespołu w kluczowych elementach. Poprawiło się posiadanie piłki, liczba kluczowych zagrań, stwarzanych sytuacji bramkowych oraz ich jakość. Lepiej funkcjonuje pressing, co przekłada się na odbiór piłki, i przede wszystkim umiejętność odrabiania strat. Jesienią widzewiacy przegrali wszystkie mecze, w których tracili gola jako pierwsi. Teraz wykonali pod tym względem olbrzymi progres. Ponarzekać można jedynie na dorobek punktowy, bowiem na możliwe piętnaście „oczek”, jest ich jedynie siedem.

Zaczęło się od starcia z Pogonią Szczecin, na inaugurację rundy. Goście trzykrotnie wychodzili na prowadzenie, ale na każdą bramkę „Portowców” czerwono-biało-czerwoni potrafili odpowiedzieć. Robili to zarówno zawodnicy grający od pierwszej minuty (Bartłomiej Pawłowski i Ernest Terpiłowski), jak również rezerwowy Martin Kreuzriegler. Wynik 3:3 przyjęto jako szczęśliwy ze względu na fakt, że ostatnie trafienie miało miejsce w 99. minucie meczu. Statystyki pokazały jednak, że to Widzew był lepszym i bardziej konkretnym zespołem. Zabrakło piłkarskiego farta i koncentracji w obronie lub/i lepiej ustawionych celowników pod bramką Pogoni.

W trzech następnych meczach nie było powodu, by gonić wynik. W pojedynku z Jagiellonią Białystok to gospodarze prowadzili 1:0 (gol rezerwowego – Dominika Kuna) i mieli szanse na podwyższenie rezultatu. Zawiodła jednak skuteczność i brak uwagi w samej końcówce, gdy przeciwnik doprowadził do remisu. Na wykończenie akcji ofensywnych narzekano także po zawodach w Gdańsku, zakończonych bezbramkowym remisem i częściowo po starciu ze Śląskiem Wrocław (ponownie trafienie zaliczył zmiennik – Kristoffer Normann Hansen). W tym ostatnim przypadku machnięto jednak na to ręką, ponieważ koniec końców udało się trafić do siatki i zainkasować trzy punkty.

Konieczność odrabiania strat ponownie pojawiła się w piątek, w stolicy. Legia dwukrotnie obejmowała prowadzenie, ale widzewiacy potrafili wyjść z opresji i dwa razy doprowadzili do remisu. Golami podzielili się Normann Hansen z Bartłomiejem Pawłowskim, dzięki czemu więcej trafień na koncie mają w tym roku ci, którzy wchodzili z ławki. Gołym okiem widać, że zniknął mentalny problem z jesieni, gdy bramka przeciwnika oznaczała niemal pewną przegraną. W trakcie zimowych przygotowań Janusz Niedźwiedź osobiście wymieniał ten element gry, jako jeden z tych, które wymagają najpilniejszej poprawy. Słowa dotrzymał, bo Widzew póki co „można ugiąć, ale nie można go złamać” – cytując słowa Zbigniewa Bońka sprzed lat.

Doszukać można się także innej prawidłowości. W czterech na pięć przypadków RTS osiągnął w starciach ze swoimi rywalami lepszy rezultat, niż przy pierwszym podejściu. Po wcześniejszych porażkach z Pogonią, Lechią i Legią, teraz potrafił zdobyć z nimi po punkcie. Pokonał też Śląsk, z którym jesienią zremisował. Wyjątek stanowi tylko potyczka z Jagiellonią, z którą w pierwszym meczu udało się wygrać, a teraz – po golu straconym w 90. minucie – trzeba było zejść z murawy bez rozstrzygnięcia. Do wyrównania pozostają jeszcze rachunki z Lechem Poznań, Górnikiem Zabrze i Radomiakiem Radom (jesienią porażki) oraz częściowo z Rakowem Częstochowa (remis).