Ł. Broź: „Nie wydaje mi się, bym cokolwiek obiecywał”

Prawym obrońcą „Drużyny Dekady” wybrany został Łukasz Broź. Piłkarz, choć spędził przy al. Piłsudskiego siedem lat, pożegnał się z klubem w bardzo kontrowersyjnych okolicznościach. W niedzielny wieczór na antenie Radia Widzew wyemitowany został wywiad z nim. O czym mówił?

O przejściu do Widzewa

Byłem wtedy zawodnikiem Kmity Zabierzów. Wracałem po drobnym urazie mięśnia dwugłowego, mieliśmy przed sobą sparing z Widzewem w Zakopanem. Nasz trener zapytał mnie, czy będę w stanie zagrać, odpowiedziałem, że tak. Nie pamiętam, jaki był wynik, ale najwidoczniej spodobałem się trenerowi Probierowi, bo wkrótce zadzwonił do mnie prezes Boniek z propozycją transferu do Widzewa. Kilka dni później byłem już w Łodzi.

O widzewskiej szatni

To była taka ekipa, w której wszyscy byliśmy ze sobą zżyci. Nie było typowego lidera, trzymaliśmy się wspólnie. W dużej grupie chodziliśmy czy to na obiady, czy na imprezy na miasto. Szatnia była scalona, wszystko bardzo fajnie funkcjonowało zarówno w środku, jak i na zewnątrz.

O rządach Cacków

Sylwester Cacek był dużo bardziej konkretnym gościem, który zazwyczaj starał się dotrzymywać słowa. Gdy rządy przejął jego syn, to wszystko zaczęło wyglądać śmiesznie. To była zabawa klubem. Mateusz uciekał, chował się, nie chciał konkretnie rozmawiać. Wydaje mi się, że ta sytuacja ich przerosła. Myśleli, że będzie łatwo, a zrobili to, co zrobili. Szkoda, że to się tak potoczyło.

O obietnicy nieprzechodzenia do Legii

Nie pamiętam już, jak to dokładnie wyglądało, bo działo się to dawno temu. Nie wydaje mi się jednak, bym cokolwiek obiecywał. Pamiętam, że rozmawiałem z jednym z kibiców z młyna i dałem mu koszulkę. Przyznałem, że nie mogę nic obiecać, bo na tamten moment nie miałem żadnej pewności, dokąd odejdę, ale wiedziałem, że mój czas w Łodzi dobiega końca. Klub też chciał się mnie pozbyć ze względu na duże zarobki, dlatego dogadałem się, zrzekając większości swojego wynagrodzenia.

O sytuacji z koszulką podczas meczu w Warszawie

Trochę się zdziwiłem, bo przez siedem lat grałem dla Widzewa, któremu poświęcałem się w stu procentach, czy to na treningach, czy na boisku, a dostałem koszulkę bez herbu. Na pewno przyjąłbym ją normalnie i zabrał ze sobą na pamiątkę. Zaskoczyłem się, bo to tak, jakby kibice skreślili to, co zrobiłem dla klubu. Stało się jak się stało, nie mam do nikogo żalu, bo wiem, jakie emocje temu wszystkiemu towarzyszą.

O przyjeździe do Łodzi ze Śląskiem

Atmosfera, stadion, cała otoczka wokół meczu były świetne. Każdy ze Śląska na pewno będzie miał w pamięci to spotkanie, bo do ostatniej minuty było bardzo gorąco, a wynik był na styku. Mnie się zawsze miło wraca do tych miejsc, którym poświęciłem swój czas i w których zostawiłem zdrowie.

O ewentualnym powrocie do Widzewa

Nigdy nie mówię, że coś takiego na pewno nie będzie miało miejsca, bo wszystko się może zdarzyć. Jeżeli miałoby do tego dojść, to ja jestem otwarty.

Całą rozmowę z Łukaszem Broziem odsłuchać można w Radiu Widzew TUTAJ.