Kto odpowiada za obecny stan zespołu? (sonda)

Po wstydliwej porażce ze Śląskiem Wrocław w widzewskim środowisku wybuchła kolejna gorąca dyskusja. Kibice zastanawiają się, kto ponosi winę za obecną sytuację kadrową łódzkiej drużyny. Właściciel klubu, zarząd, dyrektor sportowy, skauting lub trener? A może każdy z nich powinien zrobić solidny rachunek sumienia?

Zespół jest obecnie w opłakanym stanie personalnym. Kontuzjowani są obaj prawi obrońcy Marcel Krajewski oraz Lirim Kastrati, podstawowy półlewy stoper Juan Ibiza, grający w każdym jesiennym meczu skrzydłowy Kamil Cybulski i od dłuższego czasu także kapitan Bartłomiej Pawłowski. Grono niedostępnych zawodników w sobotnim spotkaniu powiększyli jeszcze lider drugiej linii Fran Alvarez oraz posiadający w teorii największe umiejętności spośród napastników Said Hamulić. Ten pierwszy był ostatnio chory, więc pozwolono mu dojść do siebie w Hiszpanii, ponieważ lada moment miał zostać ojcem. Drugiemu prawdopodobnie odnowił się uraz kolana, z którym zmagał się już w końcówce rundy jesiennej. Tu jednak diagnozy jeszcze nie ma, najpierw trzeba przeprowadzić badania lekarskie. Obraz tragedii dopełnia fakt, że w kolejnym starciu z powodu nadmiaru żółtych kartek pauzować będzie musiał inny czołowy zawodnik – Samuel Kozlovsky.

Z kadry wypadnie kolejny kluczowy gracz

Stwierdzenie, że Daniel Myśliwiec miał ból głowy podczas układania kadry na pojedynek we Wrocławiu, byłoby dalece nieadekwatne. Wystarczy wspomnieć, że nie udało mu się nawet zebrać kompletu dwudziestu graczy, których można umieścić w meczowym protokole. Kolejny raz na prawej obronie zagrać musiał 18-letni stoper Paweł Kwiatkowski, którego brak doświadczenia został brutalnie obnażony w drugiej połowie – w ciągu kwadransa obejrzał dwie żółte kartki i wyleciał z boiska. W środku pola wystąpili dwaj defensywni pomocnicy, a ten ukierunkowany najbardziej ofensywnie – Sebastian Kerk – miał fatalny dzień, psując niemal każde zagranie. Na lewej pomocy oglądaliśmy będącego już od dawna bez formy Jakuba Łukowskiego, a w ataku wciąż bezradnego pod bramką rywali Huberta Sobola. Były to i tak najlepsze możliwe wybory, ponieważ na ławce rezerwowych zasiadło wielu żółtodziobów z akademii. Największym rutyniarzem wśród nich był… Hilary Gong, bo pozostała siódemka, razem wzięta, zaliczyła w tym sezonie w pierwszym zespole cztery ligowe występy! Z niezłej strony pokazał się chyba tylko Jakub Sypek, którego w końcówce spotkania ze zmęczenia łapały skurcze, ale trener nie mógł go zmienić, bo praktycznie nie miał na kogo. Doszło nawet do tego, że zawody kończono w składzie, gdzie cała piątka widzewiaków, odpowiedzialna za grę ofensywną (pomocnicy + napastnik), ma w sumie w swoim CV sześć bramek w Ekstraklasie, z czego pięć sam Sypek…

Należy się także obawiać o mentalną dyspozycję drużyny. W trzech tegorocznych meczach zdobyła ona tylko punkt i strzeliła jednego gola, bo drugiego rywale wbili sobie sami. Z każdym przeciwnikiem łodzianie zanotowali gorszy wynik niż w rundzie jesiennej. Potrafili wtedy pokonać Lecha Poznań i Cracovię, teraz dostając od tych pierwszych łomot na inaugurację (swoją drogą, w dwóch następnych meczach „Kolejorz” nie zdobył już punktu), a z drugimi ledwo remisując. Ze Śląskiem też nastąpił regres, ponieważ poprzednio padł bezbramkowy remis, a teraz doszło do wysokiej przegranej. Piłkarzy dobijać może też świadomość, że zebrali lanie od ostatniego zespołu w tabeli, dla którego sobotnie zwycięstwo było dopiero drugim w tym sezonie. W dodatku przeciwnicy także przystępowali do tej potyczki mocno osłabieni, bez trzech podstawowych zawodników. Nic dziwnego, że po końcowym gwizdku czerwono-biało-czerwoni zamknęli się w swojej szatni, nie wychodząc z niej tak długo, że gospodarze postanowili złamać „protokół dyplomatyczny” i zamienić kolejność pojawiania się trenerów na konferencji prasowej. Aby dziennikarze nie musieli niepotrzebnie czekać, wyjątkowo pierwszy na ich pytania odpowiadał Ante Simundza.

Daniel Myśliwiec zjawił się wyjątkowo późno, ale zbyt dużo nie można było się od niego dowiedzieć, choć według nas tylko pozornie. Poza tradycyjnym ogólnym podsumowaniem meczu, widzewskie media (WTM oraz Radio Widzew) starały się wyciągnąć ze szkoleniowca komentarz dotyczący oskarżeń, jakie padały pod jego adresem. W ostatnich dniach szturm przypuściły na niego łódzka Gazeta Wyborcza i Łódzki Sport (właściciel portalu zasiada w radzie nadzorczej klubu!), zarzucając mu wiele przewinień. Największe dotyczyło rzekomego braku współpracy przy dokonywaniu transferów i wetowanie niemal każdej kandydatury, przyniesionej przez skauting i dyrektora sportowego. Jako przykład podawano zawodników z przeszłością w La Liga, a także czeskiego napastnika Daniela Filę, który tej zimy trafił za 4 miliony euro do włoskiej Serie A. Jego także trener miał nie chcieć w drużynie, ponieważ nie pasował do niej profilem – pisały wspomniane serwisy. Niestety, Myśliwiec nie chciał wprost przyznać, czy to prawda. „Nie chcę wychodzić przed szereg w kwestii transferów. Mam nadzieję, że wkrótce ukaże się na ten temat konkretny komunikat” – powiedział na wstępie.

Wydawać by się mogło, że opiekun Widzewa całkowicie nabrał wody w usta, ale gdy spokojnie przeanalizuje się jego dalsze wypowiedzi, można odnaleźć w nich sens i dość wyraźne określenie swojego stanowiska. Problem polega na tym, że na żywo, w emocjach, trudno to w jego słowach dostrzec. Z pewnością przydałaby mu się umiejętność mówienia w sposób prostszy, bardziej zrozumiały dla większości odbiorców, ale jest, jak jest i chyba inaczej już nie będzie. „Ja jestem w 100% odpowiedzialny za wyniki i tak będę zawsze do tego podchodził. Rozumiem, że kibice chcą wiedzieć, kto ponosi winę, ale gdybym zaczął odpowiadać na te pytania, być może zrzuciłbym z siebie odpowiedzialność. A tego nie chcę. Zawsze wygrywałem, gdy ja i wszyscy wokół mnie w klubowej hierarchii mieli takie nastawienie. Tu trzeba mieć odwagę, żeby wykonać podanie, ale też podjąć decyzję. Żeby wyjść przed ludzi i spojrzeć im w oczy. Ja mogę. Nie będę jednak nikogo obwiniał, tylko sam myślał, co mogę zrobić lepiej dla drużyny. Oczekiwałbym, żeby każdy tak dl tego podchodził, ale jestem tylko częścią systemu. Wszelkie moje decyzje dotyczą tylko tego, że drużyna musi być mocniejsza, żeby wygrywać. Gdyby chodziło tu o mnie, podejmowałbym inne ruchy” – powiedział godzinę po blamażu w stolicy Dolnego Śląska.

Szlachetność szkoleniowca wzbudza podziw, zwłaszcza że miałby naprawdę sporo możliwości do stworzenia sobie porządnego alibi. Poprzednik – Janusz Niedźwiedź – nie miał żadnego problemu ze stwierdzeniem, że za kontuzje w zespole i brak formy piłkarzy odpowiada w dużej mierze fatalna infrastruktura treningowa. Od tamtego czasu sytuacja niewiele się zmieniła, widzewiacy do walki o punkty na początku rundy wiosennej muszą przygotowywać się na boisku ze sztuczną trawą, na które jeżdżą spod budynku klubowego… rowerami. Raz w tygodniu wybierają się do oddalonego o godzinę jazdy Uniejowa, a na główną płytę stadionu mogli dotąd wchodzić tylko raz przed domowym meczem. Obecnie wcale, bo operator obiektu zabrania tego ze względu na pogodę.  Trener mógłby też ponarzekać, że zwolniono mu zaufanego asystenta, albo że prezes jeszcze niedawno wciąż majaczył o zdobyciu w końcowej tabeli 50 punktów, samemu przyznając, że nie wie, czy jest to wykonalny cel. A jednak Myśliwiec nie chce się tym zasłaniać, szukając winy przede wszystkim w sobie. To naprawdę rzadkość, ale te zalety i tak byłyby storpedowane przez wady, oczywiście o ile opisano je w sposób rzetelny i uczciwy.

Nie będziemy jednak rozstrzygać, czy zsynchronizowane ze sobą zarzuty dziennikarzy względem trenera są prawdziwe, ponieważ nie potrafimy tego sprawiedliwie ocenić. Sam zainteresowany dostał możliwość odniesienia się do nich i zrobił to tak, jak widać w poniższym cytacie. Możemy jednak hipotetycznie przyjąć, że są one prawdziwe. Wówczas należałoby zadać pytanie zarządowi Widzewa, dlaczego obecny szkoleniowiec wciąż zajmuje swoje stanowisko? Jeśli oskarżenia pod jego adresem są uzasadnione, a on sam z niewiadomych przyczyn odrzuca prawie każdą możliwość wzmocnienia kadry, to ponosi największą winę za to, jakim materiałem ludzkim dysponuje. Śmiało można byłoby to uznać za sabotaż względem własnej drużyny. Jak więc jest możliwe, że wciąż zasiada na ławce trenerskiej, a prezes i dyrektor sportowy zapewniają, że chcą, by robił to także po zakończeniu obecnej umowy, wielokrotnie informując o gotowości przedłużenia kontraktu i negocjując to od wielu miesięcy? Działanie na szkodę zespołu powinno przecież skutkować natychmiastowym odsunięciem szkoleniowca, a nie dążeniem do kontynuowania współpracy nie tylko w obecnym, ale i w kolejnym sezonie.

Do zarządu prowadzi też druga ścieżka, która pojawia się przy założeniu, że „Wyborcza” i „ŁS” niesłusznie szkalują Myśliwca. Nie chodzi tylko o sam fakt milczenia na ten temat przez włodarzy, którzy tym razem ewidentnie nie stanęli publicznie w obronie obrzucanego błotem szkoleniowca, ale głównie o brak wyciągania wniosków. Jeżeli to nie trener odpowiada za brak wzmocnień poprzez nieakceptowanie proponowanych mu graczy, to kto? Być może należałoby zweryfikować, jakie kandydatury faktycznie spływają do opiniowania ze strony skautingu czy dyrektora sportowego? Gdyby okazało się, że ich praca nad zimowymi transferami, trwająca w zasadzie od września ubiegłego roku, czyli od zamknięcia letniego okna, wykonywana jest źle, należy wyciągnąć konsekwencje właśnie w tym obszarze. Tymczasem nie słychać żadnych zarzutów, skoro tzw. pion sportowy funkcjonuje cały czas w niezmienionym składzie. Czy to nie zarząd ma zarówno wszystkie niezbędne narzędzia, by ocenić, kto w klubie nie wywiązuje się ze swoich obowiązków, jak i mandat właściciela, by wyciągnąć konsekwencje? Możliwe, że nie potrafi z tego skorzystać, a wówczas to jego trzeba zastąpić bardziej kompetentnym.

Tymczasem Michał Rydz niespodziewanie zniknął z przestrzeni medialnej. Dotąd sprawiał wrażenie osoby wręcz nierozstającej się z mediami społecznościowymi, ale najwyraźniej albo sam w końcu zrozumiał, że nie wzmacnia to jego pozycji, albo otrzymał odgórny nakaz ucięcia swojej aktywności. Gdyby ktoś miał obawy uspokajamy, że nagle milczący w social mediach prezes żyje i nie wyjechał w miejsce, gdzie nie ma internetu. Można było spotkać go w sobotę we Wrocławiu, również pod sektorem gości, gdzie został… ściągnięty przez kibiców. W trakcie meczu otrzymał SMS z zaproszeniem (!), z którego skorzystał i stojąc obok murawy z rękoma w kieszeniach wysłuchał pretensji zdenerwowanych fanów. Sam też zabrał głos, obiecując przeprowadzenie w przyszłym tygodniu trzech transferów. Miało to być zapewne dowodem, że przy Piłsudskiego zdają sobie sprawę z powagi sytuacji i będą reagować na dziury w kadrze.

Szkoda, że tak późno, bo jak wspominaliśmy, do zimowych zakupów należało przygotować się z odpowiednim wyprzedzeniem, czyli zaraz po zakończeniu letnich transferów. Fakty jednak świadczą, że było inaczej. Kibice zobaczyli tylko jedną nową twarz, czyli Polydefkisa Volanakisa, którego sprowadzano i tak awaryjnie, po tym, jak poważniejszego urazu doznał Ibiza. Poza Grekiem, do pierwszego zespołu trafili tylko dwaj nastolatkowie z rezerw, a opuścili go Kreshnik Hajrizi, Antoni Klimek i Imad Rondić. Dwaj pierwsi i tak byli tylko zmiennikami, ale ten ostatni to przecież najlepszy strzelec, na którego barkach dźwigana była cała pressingowa robota. Gdy pojawiały się pierwsze poważne sygnały, że Bośniak może odejść, zapewniano, że klub będzie gotowy na reakcję. Zaraz miną dwa tygodnie, odkąd napastnik odszedł do Niemiec, a następcy nie ma. Zamiast tego Rydz zmienił front i w ostatnich wypowiedziach przed zawieszeniem medialnej działalności stwierdził, że przecież w składzie są Hamulić i Sobol. Nikt nie przewidział, że „Hamu” znów może się zdrowotnie rozsypać? Te same pytania można zadać odnośnie innych nieobecnych graczy? Owszem, kontuzje są często dziełem przypadku, ale odpowiedzialni włodarze potrafią na nie reagować, gdy zachodzi taka potrzeba. A przecież Kastrati już na obóz do Turcji leciał z bólem kolana, a Krajewski złapał uraz 20 stycznia, czyli prawie miesiąc temu. Od dawna powinno być też wiadomo, że na boisko nieprędko wróci Pawłowski, a miesięczną nieobecność Cybulskiego zdiagnozowano jeszcze przed startem rundy wiosennej.

Gorąco pod sektorem gości we Wrocławiu

Dlaczego zabrano się do roboty dopiero, gdy w oczy zaczął zaglądać strach wynikający z coraz gorszego położenia w tabeli i narastającej złości fanów? Jeśli przez niewytłumaczalne „nie” ze strony Daniela Myśliwca, to należy wyciągnąć wobec niego konsekwencje, zamiast przeciągać rozmowy o nowym kontrakcie. Prezes zapowiedział, że chce jasnego określenia przyszłości trenera do końca stycznia. Jest połowa lutego i jedyne co się wydarzyło, to publikacja komunikatu przez oficjalną witrynę, że… nic się nie wydarzyło, ale negocjacje będą jeszcze trwać! „Jak takiego prezesa traktować poważnie?” – pytał w niedzielę w Meczykach dziennikarz Mateusz Rokuszewski. Całe szczęście, że to jego słowa, które możemy po prostu zacytować, a nie samemu je wypowiadać, bo wtedy znów szefostwo klubu zarzuciłoby tzw. widzewskim mediom „walenie w klub”. Jeżeli to nieprawda, że szkoleniowiec swoim widzimisię torpeduje działania zmierzające do podniesienia jakości drużyny, to trzeba ustalić winnego i wyciągnąć konsekwencje. W przeciwnym razie pretensje trzeba będzie kierować do właściciela, który obsadza w RTS stanowiska członków zarządu, kierując radą nadzorczą. Czy nie widzi, jaki chaos zapanował w jego „firmie”? Może pora wyłączyć Excela i wrócić do rzeczywistości? 

Istnieje jeszcze trzecia ewentualność, w której wszystko funkcjonuje jak w szwajcarskim zegarku. Tomasz Stamirowski nie reaguje, ponieważ zarząd znakomicie kieruje spółką, dyrektor sportowy prowadzi skuteczną politykę kadrową, skauting wyszukuje świetnych zawodników, a mający kłopot bogactwa trener wybiera spośród nich same piłkarskie perełki, które wkrótce ujrzymy na boisku. Co z tego, że osiem potencjalnych punktów już w tym roku uciekło, skoro warto było cierpliwie czekać na tych, których szykują nam nasi dobrodzieje? Niewykluczone, że ci, którzy pojawią się w szatni w najbliższych dniach, będą takimi kozakami, że nie będą potrzebowali czasu na adaptację w nowym otoczeniu, poznanie taktyki i z marszu wniosą dużą jakość do gry łodzian. Gorąco byśmy sobie tego życzyli. Na szczęście, weryfikacja tego przyjdzie już niebawem.

Widzew Łódź pod niektórymi względami jest niedościgniony dla konkurencji. Uznanie musi wzbudzać ekstremalnie stabilna sytuacja finansowa, a zaangażowania środowiska kibicowskiego mogą pozazdrościć mu najwięksi, jak Lech Poznań czy Legia Warszawa, niemogące liczyć na takie zapełnienie trybun posiadaczami karnetów. W wielu aspektach klub jest jednak daleko w tyle, co być może jest rzeczą normalną, skoro niespełna dziesięć lat temu magazynek na sprzęt mieścił się w bagażniku ówczesnego kierownika Waldemara Krajewskiego, a za siedzibę zarządu robiła altanka na ogródkach działkowych przy ul. Sobolowej. Dziś jednak budżet spółki sięga 60 milionów złotych, planuje się budowę własnego ośrodka treningowego, zasiadając na co dzień w komfortowych gabinetach prestiżowego biurowca. Nie można więc dziwić się kibicom, że wymagają czegoś więcej, niż przysłowiowej ciepłej wody w kranie.

Niektórzy twierdzą, że przy Piłsudskiego zapanowała „tymczasowość”, bo wkrótce na białym koniu pojawi się tutaj Robert Dobrzycki i niech on martwi się o to, co dalej. Oby tzw. działacze się nie przeliczyli, ponieważ wtedy to oni będą musieli sprzątać bałagan, którego narobili.

 Loading ...