Krajobraz po pucharze: sportowy żal i finansowe ochłapy

Na ćwierćfinale zakończyła się przygoda piłkarzy Widzewa z Pucharem Polski w sezonie 2023/2024. Z jednej strony to najlepszy wynik łodzian od ponad dwudziestu lat, z drugiej porażka w Krakowie pozostawia olbrzymi niedosyt. Także finansowy.

Po wyeliminowaniu Stali Mielec w widzewskim środowisku zapanowała istna euforia. Od wymarzonego wyjazdu na Stadion Narodowy drużynę dzieliły tylko dwie przeszkody do pokonania, a gdy w losowaniu trafiono na Wisłę, szansa awansu do półfinału wydawała się być bardzo realna. Wszak to I-ligowiec, który ma problemy z powrotem do Ekstraklasy, więc w teorii posiada mniej futbolowych argumentów po swojej stronie. Im bliżej było do środowego starcia, tym optymizm łódzkich fanów wzrasta, wprost proporcjonalnie do formy podopiecznych Daniela Myśliwca. Najpierw wygrane „Derby Łodzi”, a później zwycięstwo w świetnym stylu z rozpędzonym Górnikiem Zabrze, połączone z wpadką wiślaków w ligowej potyczce z GKS Tychy, sprawiały wrażenie, że czerwono-biało-czerwoni jadą na Reymonta po wygraną, pełni wiary w swoje umiejętności.

Niestety, w ciągu trzech dni obraz ich gry diametralnie się pogorszył. Szczególnie w pierwszej połowie spotkania z „Białą Gwiazdą” goście w niczym nie przypominali zdeterminowanego i pełnego jakości piłkarskiej zespołu. Na dobrą sprawę losy awansu do 1/2 finału powinny zostać rozstrzygnięte jeszcze przed przerwą, ale krakowanie byli bardzo nieskuteczni – obijali obramowanie, pudłowali albo zatrzymywał ich Rafał Gikiewicz. Dopiero po zmianie stron widzewiacy przestali być jedynie tłem dla piłkarzy Alberta Rude i podjęli walkę. Gdy w 80. minucie Bartłomiej Pawłowski wykorzystał rzut karny wydawało się, że im się upiecze i prześlizną się do kolejnej rundy. Radość zamieniła się w tragedię w ostatniej akcji, choć nie zapominajmy, że swoje dołożył do tego także sędzia Damian Kos, uznając nieprawidłowo zdobytego gola przez Angela Rodado. Nie zmienia to jednak faktu, że zawodnicy z Piłsudskiego rozczarowali, zarówno jako drużyna, jak i indywidualnie jej liderzy. Dopełnieniem dramatu była bramka Szymona Sobczaka pod sam koniec dogrywki, wyrzucająca RTS za burtę.

Pełen emocji, zwrotów akcji i sędziowskich absurdów mecz przebił nawet niedawną pucharową wizytę w Kaliszu, gdzie kibice zobaczyli najpierw remis 5:5, a później przegrany konkurs jedenastek. Świadomość, jak blisko Widzew był awansu do półfinału tylko spotęgowała mieszankę smutku i złości. Jedynym pocieszeniem jest skromna nagroda pieniężna za dotarcie do 1/4 finału, co de facto było najlepszym wynikiem w tych rozgrywkach od 2003 roku. Niestety, będzie to jedynie symboliczna kwota, wynosząca zaledwie 190 tysięcy złotych. Trzeba będzie od niej odjąć koszty związane z podróżami kolejno do Elbląga, Puław, Mielca i Krakowa. Wszystkie powiązane były z zakwaterowaniem w hotelach, a w jednym przypadku także z treningiem na Lubelszczyźnie. Finalnie, zysk będzie więc jeszcze mniejszy. Dodatkowy żal spowodował fakt, że w tej edycji Pucharu Polski łodzianie ani razu nie zagrali na własnym stadionie. Klubowi przeszła więc koło nosa okazja do zarobienia dodatkowych środków na tzw. dniu meczowym.

Pół żartem, pół serio można jedynie przywołać wyświechtaną sentencję, że teraz można skupić się tylko na lidze…