Klub zagrał va banque i zgarnął pełną pulę

Zmiana trenera przed ostatnią kolejką ligowe sezonu wywołała olbrzymie poruszenie. Większość przyjęła zamianę Franciszka Smudy na Radosława Mroczkowskiego z aprobatą, choć każdy, łącznie z zarządem, wiedział, że to duże ryzyko.

W Widzewie nie liczyli, że nowy szkoleniowiec w kilka dni odmieni diametralnie grę zespołu. To po prostu niemożliwe. Chodziło o danie drużynie nowego impulsu. Wyraźnie było widać, że Smuda nie ma pomysłu nad zapanowaniem nie tyle nad piłkarską postawą, co nawet nad odpowiednią atmosferą w szatni. Wyjazd do Ostródy z „Franzem” mógłby przypominać podróż karawanem na ostatnie pożegnanie. Niestety nie z III ligą.

Ryzykował jednak nie tylko klub, ale i sam Mroczkowski. Gdyby spotkanie z Sokołem nie zakończyło się po myśli łodzian, zostałby on trenerem ledwie III-ligowym. Przy Piłsudskiego wszyscy zagrali więc va banque i jak mówił Przemysław Klementowski: „Decyzja się obroniła”. Widzewiacy nie tylko dostali kopa mentalnego, ale też zostali świetnie poprowadzeni taktycznie. Absolutnie nie chcemy przesadzać z krytyką Smudy, ale mamy obawy, że z nim na ławce losy meczu z Sokołem mogłyby nie zostać odwrócone.

Mroczkowski nie bał się podjąć ryzyka, choć plan na sobotnie spotkanie posypał mu się dość szybko. Najpierw kontuzji doznał Marcin Pieńkowski, a później rywale wyszli na prowadzenie. Trzeba było coś zmienić. Najpierw na boisku pojawił się Kacper Falon, a gdy gospodarze strzelili na 1:0, trener natychmiast wprowadził dodatkowego napastnika.

Strzałem w dziesiątkę okazała się zwłaszcza ta druga roszada. Na murawie pojawił się bowiem Daniel Świderski, który u Franciszka Smudy był zawodnikiem skreślonym. Widzewiak odpłacił się za szansę w sposób idealny: strzelił dwa gole, mocno przyczyniając się do wywalczenia awansu. Zanim jednak łodzianie objęli prowadzenie, Mroczkowski zrobił korektę numer trzy. Przeszedł na grę trzema obrońcami, wprowadzając Marka Zuziaka w miejsce Marcina Kozłowskiego. Sześć minut później było już 2:1!

Radosław Mroczkowski nie dokonał rewolucji i mówienie, że to dzięki niemu Widzew wywalczył awans do II ligi byłoby krzywdzące zarówno dla poprzednika, jak i dla wszystkich, którzy przez cały sezon pracowali na ten wynik. Trzeba jednak podkreślić, że nowy szkoleniowiec dołożył do tego triumfu sporą cegłę. Daje to sporo optymizmu na przyszłość.

W Widzewie postawili wszystko na jedną kartkę i choć nigdy nie dowiemy się, co byłoby, gdyby zespół w Ostródzie prowadził Franciszek Smuda, należy zarządowi i radzie nadzorczej oddać, że podjął słuszną decyzję. Ryzyko się opłaciło, a ulga, jaką Klementowski poczuł po ostatnim gwizdku, obrazuje, z jakimi dylematami mierzyli się w ostatnim tygodniu szefowie klubu.