K. Zniszczoł: „Przeżyłem piękne chwile i wiele ważnych zwycięstw”

Z początkiem grudnia z łódzkim zespołem pożegnał się Karol Zniszczoł, asystent trenera Daniela Myśliwca. Dla wielu osób było to sporym zaskoczeniem, a Zniszczoł zabrał ostatnio głos w rozmowie z Sektorem Widzew. Co mówił?

O przyczynach zwolnienia i rozgoryczeniu

„Relacje zawsze działają w dwie strony. Obydwie muszą chcieć je budować. Z Danielem przez lata mieliśmy dyskusje, może wręcz i burze, ale zawsze z dobrą, czystą intencją. Wiedzieliśmy, że krytyka, nawet ostra, nie jest po to, by w kogoś strzelać – tylko szczerze przekazać swoje myśli. Są różne drogi: można próbować rozwiązać sytuacje wewnątrz i mówić sobie wprost, albo… W każdym razie, jeśli ktoś szuka problemu to znajdzie problem, a jeśli ktoś szuka rozwiązania – znajdzie rozwiązanie. Zwolnienie na pewno nie jest przyjemnym momentem. Jest mi przykro, bo nie będę już mógł służyć swoją pomocą drużynie ani trenerowi, ale oprócz żalu towarzyszy mi wdzięczność – bo w końcu wcześniej mnie zatrudnili. Przeżyłem piękne chwile i wiele ważnych zwycięstw”.

O relacjach z trenerem

„Bo to nie jest tak, że była jakaś wojna. Oczywiście, nie ma też co pudrować rzeczywistości: idealnie i cukierkowo nie było. Natomiast uważam, że ta praca sztabu była dużo lepsza niż w poprzednim sezonie i dziwię się takiej narracji, która wokół tej mitycznej „atmosfery w sztabie” ostatnio krąży. Nie wydarzyło się nic takiego, czego dorośli ludzie nie są w stanie sobie wyjaśnić między sobą. Wiem, że standardy, które wyznaczyliśmy sobie wspólnie z Danielem, są bardzo wymagające. I to czasami mogło powodować dla niektórych pewne trudności. Każdy ma inny charakter, inną historię, inną motywację działania… Najcenniejsza lekcja, jaką otrzymałem od trenera Myśliwca, brzmi: najważniejsza jest drużyna. Ja miałem być strażnikiem tych standardów, ale skoro dzisiaj nie mogę być częścią tej drużyny to też znaczy, że ją zawiodłem i będę musiał lekcję od Daniela odrobić jeszcze raz”.

O stylu gry Widzewa

„Obejrzeliśmy mnóstwo meczów Widzewa jeszcze przed przyjściem. Analizowaliśmy zawodników i ich cechy. Dopasowaliśmy model gry do nich i do idei gry klubu, która była zbieżna z naszą. To złożony i ciągły proces, nad którym pracujesz cały czas. Bo przecież nie grasz na tablicy taktycznej, tylko na boisku – i to z przeciwnikiem. Żeby wygrać, musisz wybrać wewnątrz swojego modelu narzędzia, które będą skuteczne akurat z takim rywalem. Albo dodać coś, co ci się może przydać. To drugie rozwiązanie ma jedną wadę: zawodnicy potrzebują czasu, by je wdrożyć. Nie wystarczy tylko to poznać, trzeba wytrenować odruch. Mieliśmy sytuacje, że coś zaskakiwało w drugim, trzecim tygodniu. A lepsze od słabego wykonania dobrego planu, jest dobre wykonanie słabszego planu”.

O Hilarym Gongu

„Hilarego natomiast oglądaliśmy w sztabie podczas obozu w Opalenicy. On już nam się rzucił w oczy podczas przygotowania do sparingu z Trencinem, ale dopiero, gdy dostaliśmy sygnał – usiedliśmy do oglądania jego meczów. To była bardzo dynamiczna sytuacja i pamiętam, że poświęciliśmy wtedy sporo czasu, żeby dokładnie obejrzeć materiały wideo. Gong wpasowuje się w profil skrzydłowego, jakiego wtedy Widzew potrzebował. Chcieliśmy go. Trudno mi dzisiaj odpowiedzieć na pytanie, dlaczego nie jest w stanie pokazać tego, co widzieliśmy w jego wykonaniu w lidze słowackiej? W filozofii pracy Daniela ważne jest zaufanie, ale też cierpliwość. Choć nie pracuję już dzisiaj w Widzewie, nadal wierzę w umiejętności tego piłkarza i jestem przekonany, że ma potencjał, by pomagać tej drużynie”.

Cała rozmowa dostępna jest TUTAJ