Gikiewicz daleko w statystycznych rankingach

We wszystkich osiemnastu jesiennych meczach Ekstraklasy bramki Widzewa Łódź strzegł Rafał Gikiewicz. Ocena jego postawy w minionej rundzie jest czasami kwestionowana, a my tradycyjnie postanowiliśmy porównać jego występy z pozostałymi ligowymi golkiperami.

W naszych analizach wzięliśmy pod uwagę cztery klasyczne parametry, pomagające ocenić formę zawodników stojących między słupkami: liczbę czystych kont, skuteczność obronionych strzałów,  dokładność podań oraz różnicę między współczynnikiem goli oczekiwanych rywali a faktyczną liczbą przepuszczonych bramek. Jak zwykle podkreślamy, że statystyki są tylko jednym z wielu elementów, składających się na końcową opinię na temat danego piłkarza. Wszak nie wszystko da się policzyć.

Najlepiej dostęp do swojej „świątyni” zabezpieczali jesienią Bartosz Mrozek z Lecha Poznań i Kacper Trelowski z Rakowa Częstochowa – obaj dziesięć razy skończyli mecz z czystym kontem. Na uwagę zasługuje także fakt, że obaj wpuścili najmniej goli i byli wyróżniającymi się postaciami swoich drużyn. Zwłaszcza Trelowski zasługuje na uznanie, bo wciąż jest młodzieżowcem, więc nabija klubowi minuty. Na podium znalazł się jeszcze Valentin Cojocaru z Pogoni Szczecin, który nie dał się pokonać w siedmiu spotkaniach. Jak poszło Gikiewiczowi? Przeciętnie, bo w osiemnastu występach bramki nie dał sobie strzelić tylko trzy razy.

Nie wolno jednak pominąć faktu, że na brak straconych bramek wpływ na również – a może nawet przede wszystkim – skuteczna postawa formacji defensywnej, a nierzadko całego zespołu. Mówi się przecież, że we współczesnym futbolu gra obronna zaczyna się już od naciskających na rywali napastników. Jakim parametrem określić więc skuteczność samych bramkarzy? Najlepiej sprawdzając procent obronionych przez nich strzałów. W tym aspekcie najlepszy w lidze był jesienią Sebastian Madejski, ale wyróżnienie dla zawodnika Cracovii jest nieco naciągane, ponieważ zaliczył on tylko jeden występ, w którym zachował czyste konto. Tuż za nim uplasował się wspominany już Mrozek, a podium zamknął Sławomir Abramowicz z Jagiellonii Białystok, a więc kolejny młodzieżowiec. I w tym przypadku „Giki” znalazł się w klasyfikacji dość nisko – dopiero na dziesiątej pozycji.

Z drugiej strony, strzał strzałowi nierówny. Nie każde posłanie piłki w światło bramki oznacza, że golkiper miał poważne kłopoty. Z pomocą przychodzi nam więc kolejna statystyka, starająca się jak najdokładniej określić poziom trudności pracy bramkarzy. Wystarczy porównać parametr goli oczekiwanych przeciwnika z realną liczbą straconych bramek. Tutaj – nieco nieoczekiwanie – najlepszy okazał się kolejny młodzieżowy bramkarz – Maciej Kikolski z Radomiaka Radom. Co prawda liczba straconych przez niego goli mała nie była, ale w teorii i tak powinna być jeszcze wyższa. Przed utratą większej liczby bramek uchroniło swoje drużyny dwunastu golkiperów, a w czołówce byli jeszcze Frantisek Plach z Piasta Gliwice oraz Trelowski z ekipy „Medalików„. Niestety, wśród najlepszej piętnastki gracza Widzewa zabrakło.

Na koniec postanowiliśmy sprawdzić też, jak bramkarze Ekstraklasy radzili sobie w wyprowadzaniu piłki, co stanowi coraz ważniejszy element ich wyszkolenia w dzisiejszym futbolu. Pod lupę wzięliśmy więc najprostszy do ocenienia parametr – dokładność podań. Okazało się, że najlepszy w lidze był pod tym względem Abramowicz, który nieznacznie wyprzedził… Rafała Gikiewicza. Doczekaliśmy się więc kategorii, w której widzewiak należy do ścisłego ligowe topu. Na trzecim miejscu uplasował się natomiast Bohdan Sarnawskyj z Lechii Gdańsk, który wskoczył do składu w drugiej połowie rundy.

W kolejnych odcinkach zaprezentujemy na łamach WTM szereg danych statystycznych, określających postawę piłkarzy Widzewa Łódź z formacji obrony, pomocy oraz ataku.