Czy Legii należał się rzut karny w klasyku?

Ostatnie spotkanie z Legią przyniosło wiele niekoniecznie pozytywnych emocji. Oberwało się między innymi Tomaszowi Musiałowi, który w końcówce spotkania ukarał Luisa da Silvę czerwoną kartką i podyktował rzut karny dla gospodarzy. Czy to była dobra decyzja?

Jak mogliśmy się dowiedzieć na Twitterze Dyrektora ds. komunikacji i marketingu, Jakuba Dyktyńskiego, Widzew Łódź odwołał się do Komisji Ligi Ekstraklasy od czerwonej kartki dla portugalskiego defensora. Decyzja była jednak jednoznaczna i na podstawie opinii Kolegium Sędziów PZPN protest Widzewa został oddalony.

Na oficjalnej stronie PZPN prowadzona jest seria „Klip Tygodnia”, w której pod lupę bierze się nie do końca zrozumiałe dla fanów decyzje sędziów, i jak już możecie się domyśleć, w zeszłym tygodniu padło właśnie na moment z „Polskiego Klasyku”. Jak możemy przeczytać, analizę przygotował Tomasz Mikulski, który jest Przewodniczącym Kolegium Sędziów PZPN. Sytuację wszyscy z Was na pewno pamiętają, jednak przyjrzyjmy się jej dokładniej.

Tomasz Mikulski już na samym początku podkreśla kryteria i metodologię podejmowania decyzji. „Kontakt z przeciwnikiem, jego charakter (zgodność z wymogami art. 12 „Przepisów Gry”), intensywność i skutek. Okoliczności taktyczne„. Przedstawiamy Wam pełną analizę Przewodniczącego KS PZPN:

„W opisywanym przypadku obrońca kładzie rękę na ramieniu przeciwnika i pociąga za nie. Działanie nie jest intensywne, ale skuteczne. Napastnik na chwilę traci równowagę, gubi rytm ciała i  koordynację ruchu w chwili przygotowania się do strzału. Nie przewraca się, ale znajduje się w znacznie mniej dogodnej pozycji do oddania strzału. W efekcie nie zagrywa piłki tak jak planował, ta wychodzi poza boisko.

Działanie obrońcy (użycie ręki – pociągnięcie) było celowe i odniosło zamierzony skutek. Nie miało nic wspólnego z walką o piłkę. Tym samym spełniało kryteria gry niedozwolonej – przewinienia karanego rzutem wolnym bezpośrednim lub karnym w zależności od miejsca jego popełnienia. Nie można tego usprawiedliwić, a biorąc pod uwagę skutek – pominąć.

Analizując okoliczności taktyczne było to DOGSO. Obrońca swoim zachowaniem pozbawił przeciwnika realnej szansy na zdobycie bramki. Uznając, że przewinienie zaistniało, sędzia musiał pokazać obrońcy czerwoną kartkę„.

Ostatecznie decyzja była prawidłowa. Tomasz Mikulski zaznacza, że przy ocenie przewinienia, należy skupić się na zachowaniu obrońcy i jego zgodności z „Przepisami Gry”, a zatem walka do końca Marca Guala i utrzymanie się na nogach absolutnie nie może mieć wpływu na decyzję sędziego.