Co poprawić w dwa tygodnie? Skuteczność i… szczęście

Drużyna Widzewa rozczarowuje kibiców na wiosnę. Ze względu na mecze reprezentacji narodowych łodzianie mają dwa tygodnie na solidną pracę. Pozostaje mieć nadzieję, że sztab szkoleniowy znajdzie sposoby na rozwiązanie najbardziej palących problemów.

Analizując postawę łodzian w rundzie wiosennej na pierwszy plan wysuwa się oczywiście kiepskie punktowanie. Czerwono-biało-czerwoni wygrali tylko jedno spotkanie, dwa przegrali i aż pięciokrotnie schodzili z boiska remisując. Średnia wynosi więc zaledwie 1,00 punkt na mecz, jesienią było to 1,71, a więc regres jest bardzo zauważalny. Mowa jednak o całej rundzie. Jeśli spojrzymy jedynie na pierwsze osiem pojedynków, różnica nie jest już tak drastyczna. Wówczas Widzew zdobył z tymi samymi rywalami raptem dwa punkty więcej.

Co sprawia, że ekipie Janusza Niedźwiedzia nie udaje się punktować tak skutecznie i spadła w tabeli o trzy pozycje? Przecież statystyki wskazują, że w wielu elementach jeszcze poprawili swoją grę. W drugiej połowie sezonu częściej utrzymują się przy piłce, wygrywają więcej pojedynków, lepiej zakładają pressing i przede wszystkim tworzą sobie niemal w każdym meczu więcej jakościowych okazji bramkowych. Skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle – zapytają kibice. Odpowiedzi należy szukać w zachowaniach podbramkowych. I to zarówno w jednym, jak i drugim polu karnym!

Gdy zagłębimy się w dane statystyczne zauważymy, że widzewiacy wykorzystują mniejszą liczbę okazji do strzelenia gola. Jesienią ich skuteczność wynosiła 26%, co plasowało zespół w środku stawki. W ośmiu tegorocznych meczach jest pod tym względem dużo gorzej. Piłkarze Niedźwiedzia wykorzystują tylko 16% swoich bramkowych szans – gorzej idzie w tym elemencie tylko pięciu drużynom: Górnikowi Zabrze, Pogoni Szczecin, Wiśle Płock, Radomiakowi Radom i Stali Mielec. Najlepsza jest poznańska Warta.

Liczby pokazują także wyraźnie zmianę trendu pod bramką Henricha Ravasa. W poprzedniej rundzie należał do ścisłej czołówki Ekstraklasy, mając najwięcej czystych kont i miejsce na szczycie pod względem skuteczności odbitych strzałów (81%). Słowak wielokrotnie ratował drużynę przed utratą gola, gdy zawiedli wszyscy gracze z pola. Chociażby wtedy, gdy utrzymał łodzian w grze w Kielcach, broniąc rzut karny wykonywany przez Bartosza Śpiączkę. Jak wyglądają dokonania golkipera RTS w rundzie wiosennej? Tragicznie. Jego skuteczność spadła na 62%, co jest najgorszym wynikiem w całej lidze, biorąc pod uwagę golkiperów regularnie stojących między słupkami!

Oczywiście zrzucenie całej winy na słabsze wyniki na Ravasa byłoby olbrzymim uproszczeniem i niesprawiedliwym potraktowaniem bramkarza. Wszak na jakość gry obronnej wpływa postawa całej drużyny, a także jakość ofensywnych piłkarzy przeciwnika. W pierwszej rundzie wielokrotnie widzewiacy mieli mnóstwo szczęścia, ponieważ rywale mieli w meczach z czerwono-biało-czerwonymi niską skuteczność (24%). Być może wynikała ona z lekceważenia beniaminka, a może powody były inne. Tego zweryfikować się nie da. Można natomiast sprawdzić, jak ich procentowy wskaźnik wykańczania akcji wygląda na wiosnę. A ten wzrósł do 31%, więc można powiedzieć, że choć przepaści nie ma, jest pod tym względem u rywali lepiej.

Jesienią Widzewowi często po prostu się upiekło i błędy w grze obronnej nie były wykorzystywane przez przeciwników z taką determinacją, jak teraz. Pokazuje to jeszcze jeden wskaźnik, dotyczący różnicy rzeczywistych straconych bramek w stosunku do tzw. współczynnika goli oczekiwanych. W pierwszej rundzie czerwono-biało-czerwoni siedemnaście razy wyciągali piłkę z siatki, a model statystyczny sugerował, że przepuszczonych bramek powinno być dwadzieścia sześć. Konkurenci łodzian mieli więc czego żałować, a dziewięć trafień różnicy plasowało RTS w czołówce „szczęściarzy” Ekstraklasy. Wiosną fart się skończył, a ośmiu dotychczasowych przeciwników przyłożyło się bardziej do wykańczania swoich ataków. W efekcie piłkarze Niedźwiedzia dali sobie strzelić jedenaście bramek, choć gole oczekiwane pokazują, że powinno być ich dziewięć.

Drużyna ma więc nad czym pracować. Wpływ na to, jak napastnicy rywala zachowają się w momencie oddawania strzału jest już zazwyczaj niewielki. Reagować trzeba wcześniej, utrudniając dośrodkowania, blokując strzały, a najlepiej neutralizować ofensywne próby już w zalążku. Nie trzeba będzie wtedy liczyć, że przeciwnicy się pomylą, albo że świetną interwencją popisze się Henrich Ravas. Jeżeli widzewiacy dołożą do tego własną lepszą skuteczność bramkową, wyniki szybko powinny się poprawić. Porównując kiepską póki co wiosnę do znakomitej jesieni trzeba też pamiętać, że najlepszy okres Janusz Niedźwiedź i jego ludzie mieli w drugiej części rundy. Zaczęło się od spotkania… z Lechem Poznań, po którym drużyna zaliczyła serię sześciu meczów bez porażki, notując w tym czasie pięć czystych kont. Życzymy powtórki!