Podsumowanie jesieni 2013 – pomocnicy

Runda jesienna sezonu 2013/2014 jest już historią. Trwała wyjątkowo długo, widzewiacy rozegrali w niej aż 23 spotkania – 21 ligowych oraz 2 pucharowe. Na naszych łamach podsumujemy dokonania łódzkiego zespołu pomiędzy lipcem a grudniem. W pierwszej części skupiliśmy się na ogólnym obrysie drużyny, w drugiej na czynniki pierwsze rozkładamy wszystkich piłkarzy, trzecią częścią spuentujemy wyczyn trenerów.

POMOCNICY

Stare piłkarskie porzekadło mówi: „Pokaż mi swoją pomoc, a powiem ci jaką masz drużynę”. Jeśli brać je na serio, to drużyna Widzewa nie jest szczególnie wybitna, co udowadnia miejsce w tabeli, jakie zajmuje po rundzie jesiennej. To, co najmocniej rzuca się w oczy, to oczywiście posiadanie piłki. Oczywiście suche statystyki o niczym jeszcze nie świadczą, jest wiele drużyn, które lubią grać z kontrataku i rzadziej stosują atak pozycyjny. Jednak widzewska druga linia miała pod tym względem zauważalne braki. Tylko raz łodzianie mieli przewagę w posiadaniu piłki. Było to w meczu 3 kolejki z Koroną Kielce (58%). Najgorzej było w spotkaniu z Cracovią, bo tylko 30%, ale pamiętajmy, że „Pasy” są liderem ekstraklasy ze średnią 60% czasu przy piłce. Średni wynik Widzewa jesienią wyniósł 41%.
Innym, ważnym kryterium oceny jakości pomocników jest z pewnością liczba bramkowych sytuacji wypracowanych napastnikom. Pomocnicy wypracowali kolegom 13 okazji zakończonych bramką. Najwięcej asyst zanotowali: Veljko Batroivic (5), Marcin Kaczmarek (3) i Mariusz Rybicki (2). Druga linia łodzian zdobyła jesienią też 6 goli. Dwa z nich, to dzieło autorstwa Povilasa Leimonasa.
Dla porównania pomoc, będącej na przeciwnym biegunie tabeli, Legii ma łącznie na koncie 22 asyst i 25 bramek. Różnica statystyczna pomiędzy pierwszym a ostatnim zespołem T-Mobile Ekstraklasy jest więc ogromna.

6. PIOTR MROZIŃSKI

Mroziński wrócił do Widzewa po rocznym wypożyczeniu do Sandecji Nowy Sącz. Pozycję wyjściową do ataku na pierwszą jedenastkę miał bardzo trudną, ale nieoczekiwanie już w 2 kolejce wybiegł w pierwszym składzie. Wraz z Rafałem Augustyniakiem stworzył parę stoperów w meczu z Zawiszą Bydgoszcz. Na środku obrony zagrał jeszcze we Wrocławiu, u boku Thomasa Phibela. Później jeszcze pięciokrotnie pojawiał się na boisku (trzy razy w pełnym wymiarze), ale już jako defensywny pomocnik. 
Jesień była dla „Mroza” przetarciem, wiosna powinna definitywnie określić jego przydatność dla zespołu.

Ocena WTM: 5 / 10

Mroziński w liczbach:

Mecze: 7
Minuty: 455
Bramki: 0
Asysty: 1
Żółte kartki: 0
Czerwone kartki: 0

 9. MARCIN KACZMAREK

W młodej i nie ogranej na boiskach ekstraklasy drużynie Kaczmarek uchodził za nestora futbolu. Jego 205 meczów zaliczonych w najwyższej klasie rozgrywkowej musiało robić wrażenie na widzewskich młodych wilkach. Niestety w przypadku „Kaki” rutyna nie zawsze szła w parze z jakością. Kaczmarek  wielokrotnie popełniał proste błędy, którego tak ogranemu zawodnikowi nie powinny się przydarzać. Fatalnie spisywał się na pozycji lewego obrońcy, kiedy to nie nadążał z powrotem do ustawienia i rywale mieli okazje bramkowe. Przyznać należy jednak, że trenerzy wyrządzali mu krzywdę desygnując go w tym rejonie boiska.
Zdajemy sobie sprawę, że Marcin Kaczmarek młodszy już nie będzie. Liczymy jednak, że nadal będzie dyrygował zespołem pod względem mentalnym i dorzuci coś do trzech zaliczonych jesienią asyst. Wciąż stać go na dużo lepszą grę.

Ocena WTM: 5 / 10

Kaczmarek w liczbach:

Mecze: 21
Minuty: 1767
Bramki: 0
Asysty: 3
Żółte kartki: 2
Czerwone kartki: 0

29. ALEX BRUNO

Bieżące rozgrywki miały być przełomowymi dla młodego Brazylijczyka. Po niezłym wejściu w polską ligę, jakie zaprezentował jesienią ubiegłego sezonu, zaczął jednak grywać coraz słabiej, a co za tym idzie tracić miejsce w składzie. Sytuacja nie uległa zmianie w minionej jesieni. Alex Bruno zaliczył tylko 12 występów, z czego tylko raz w pierwszym składzie i ani razu w pełnym wymiarze czasowym.
20-latek przegrywał rywalizację z Aleksejsem Visnakovsem, a wiosną może być trudniej, bo do zdrowia wrócił Michał Jonczyk, a blisko pozostania w drużynie jest też Adrian Pietrowski.

Ocena WTM: 5,31 / 10

Alex Bruno w liczbach:

Mecze: 12
Minuty: 414
Bramki: 1
Asysty: 1
Żółte kartki: 3
Czerwone kartki: 0

17. MARIUSZ RYBICKI

Kolejny z „Dzieciaków Mroczkowskiego”, którego tempo rozwoju wyraźnie słabnie. Początek sezonu miał w kratkę: zagrał 90 minut na Łazienkowskiej, potem tylko 8 minut przeciwko Zawiszy i połówkę przeciwko Koronie. Później Radosław Mroczkowski wpuścił go jeszcze dwukrotnie z ławki rezerwowych.
Sytuacja „Ryby” poprawiła się po zmianie trenera. Rafał Pawlak obdarzył skrzydłowego większym zaufaniem i piłkarz pojawiał się na boisku już w każdym meczu do końca 2013 roku, za wyjątkiem pucharowego starcia w Nowym Sączu. Efekt, to dwie asysty i jedna bramka (z karnego), także „szału nie było” i Rybicki ma nad czym pracować.

Ocena WTM: 5,17 /10

Rybicki w liczbach:

Mecze: 21
Minuty: 1174
Bramki: 0
Asysty: 2
Żółte kartki: 2
Czerwone kartki: 0

22. DAVID KWIEK

David Kwiek do Widzewa trafił latem jako ciekawy pomocnik mający za sobą grę w juniorach Wisły Kraków, czy klubów szwajcarskich. W potwierdzeniu umiejętności przeszkadzały mu jednak kontuzje. Wystąpił jedynie w dwóch meczach, w obu zaliczył po połówce. Nie zapisał się niczym szczególnym poza złapaniem żółtej kartki w meczu z Legią w Warszawie. Sześć gier zanotował jeszcze w zespole rezerw.

Ocena WTM: 5,5 / 10

Kwiek w liczbach:

Mecze: 2
Minuty: 90
Bramki: 0
Asysty: 0
Żółte kartki: 1
Czerwone kartki: 0

25. ALEKSEJS VISNAKOVS

Starszy z braci Visnakovsów dołączył do drużyny dopiero pod koniec sierpnia, bez okresu przygotowawczego z zespołem. Do formy dochodził meczami, dlatego jego dyspozycja nie była szczególnie wysoka. Aleksejs był jednym z bardziej doświadczonym piłkarzy i kibice spodziewali się po nim wniesienia dużo większej rutyny i spokoju do drugiej linii Widzewa. Niestety Łotyszowi momentami przytrafiały się głupie błędy, jak chociażby strata piłki na własnej połowie w meczu z Górnikiem w Zabrzu, co dało rywalom bramkę i zwycięstwo.
Zimą starszy „Wiśnia” musi solidnie popracować nad kondycją, aby w meczach ligowym móc skuteczniej pracować zarówno w ataku, jak i w defensywie.

Ocena WTM: 5,44 / 10

Visnakovs w liczbach:

Mecze: 18
Minuty: 1346
Bramki: 1
Asysty: 0
Żółte kartki: 1
Czerwone kartki: 0

14. TOMASZ KOWALSKI

Sytuacja Tomasza Kowalskiego jest podobna do tej Davida Kwieka. 21-latek przychodził z nadziejami wniesienia nieco świeżej krwi w poczynania linii pomocy. Niestety nie wystarczyło zdrowia, by „Kowal” stał się ważną postacią w drużynie Widzewa. Zaliczył kilka „ogonów” za kadencji Radosława Mroczkowskiego pokazując się raczej z dobrej strony. W październiku przyplątał mu się jednak uraz, który spowodował, że pomocnik już do końca roku nie pojawił się na boisku.
Po okresie urlopowym nowy szkoleniowiec, Artur Skowronek, przesunął Kowalskiego do drugiej drużyny.

Ocena WTM: 5,86 / 10

Kowalski w liczbach:

Mecze: 7
Minuty: 209
Bramki: 0
Asysty: 0
Żółte kartki: 2
Czerwone kartki: 0

33. BARTŁOMIEJ KASPRZAK

Jesień była dla Kasprzaka istną sinusoidą. Zaczął świetnie, bo w podstawowym składzie wyszedł w trzech pierwszych meczach. Potem było słabiej, w ciągu trzech miesięcy zaliczył tylko trzy krótkie występy. 21-letni pomocnik na nowo pojawił się w zespole w wyjazdowym meczu z Koroną i szansy nie zmarnował. Strzelił gola, czym wywalczył sobie miejsce w jedenastce już do końca roku.
Końcówka rundy pokazała, że w Bartku drzemie spory potencjał. Jeśli będzie miał się on od kogo uczyć, powinien się szybko rozwinąć i stać dobrym ligowcem.

Ocena WTM: 5,55 / 10

Kasprzak w liczbach:

Mecze: 11
Minuty: 846
Bramki: 1
Asysty: 0
Żółte kartki: 3
Czerwone kartki: 0

28. POVILAS LEIMONAS

Leimonas to największa ofiara zmiany trenera. Dopóki zespół prowadził Radosław Mroczkowski, Litwin miał pewne miejsce w pierwszym składzie. Po przyjściu Rafała Pawlaka zaczął grać coraz mniej, a w ostatnich sześciu meczach zaliczył jedynie 9 minut.
O ile Povilas Leimonas sprawdzał się w roli wysokiego rygla mającego za zadnie wygrywać pojedynki główkowe, o tyle gorzej szło mu w grze stojącą piłką. Dało się zauważyć spore braki techniczne. Co ciekawe, pomocnik zdobył nawet dwie bramki, obie wyrównujące (z Podbeskidziem i Lechią), ale obie…właśnie głową.

Ocena WTM: 5,25 / 10

Leimonas w liczbach:

Mecze: 11
Minuty: 749
Bramki: 2
Asysty: 0
Żółte kartki: 2
Czerwone kartki: 0

8. PRINCEWILL OKACHI

Po Princewillu Okachim spodziewano się, że będzie jednym z liderów drugiej linii Widzewa po tym, jak okrzepł na nowej pozycji w środku pola. Niestety Nigeryjczyk początek sezonu miał kiepski. O ile w odbiorze nie miał sobie równych, o tyle sposób wyprowadzania piłki przez zawodnika zazwyczaj wiązał się ze stratą i okazją do groźnej kontry dla przeciwnika. Okachi, z racji nie najlepszych warunków fizycznych, niewiele pomagał drużynie także w walce powietrznej. Brak wysokiego zawodnika na środku murawy mocno odbijał się na drużynie, po odstawieniu Leimonasa.
Prince niewiele pomagał także w ofensywie. Nie strzelił żadnej bramki, zaliczył tylko jedną asystę. Wszyscy spodziewają się po nim dużo więcej.

Ocena WTM: 4,95 / 10

Okachi w liczbach:

Mecze: 20
Minuty: 1589
Bramki: 0
Asysty: 1
Żółte kartki: 5
Czerwone kartki: 0

94. VELJKO BATROVIC

Miniona jesień była wreszcie przełomem w karierze utalentowane zawodnika. Batrovicowi przestały dokuczać kontuzje i z miejsca stał się zawodnikiem, bez którego kibice nie wyobrażają sobie jedenastki Widzewa. Pamiętać jednak trzeba, że Czarnogórzec jest jeszcze młodym graczem i częste wahania formy będą normalne. Statystyki 19-latka prezentują się bardzo solidnie, zaliczył 5 asyst, rozegrał aż 20 spotkań. Jeśli zimą popracuje nad wydolnością oraz poprawi warunki fizyczne, to w rundzie wiosennej, u boku doświadczonego pomocnika, może być prawdziwym liderem zespołu.

Ocena WTM: 5,6 / 10

Batrovic w liczbach:

Mecze: 20
Minuty: 1147
Bramki: 0
Asysty: 5
Żółte kartki: 2
Czerwone kartki: 0

Wkrótce podsumowanie napastników!

Podsumowanie jesieni 2013 – drużyna
Podsumowanie jesieni 2013 – bramkarze
Podsumowanie jesieni 2013 – obrońcy