Po 1/3 sezonu z celem na włosku

W Ekstraklasie trwa przerwa związana z meczami reprezentacji narodowych, która nastała po rozegraniu jedenastu kolejek. Można więc pokusić się o pierwsze recenzje dotychczasowej rywalizacji, bo za piłkarzami 1/3 ligowego sezonu. Przy Piłsudskiego są obecnie w okolicach swojego celu, ale spokojnie spać nie mogą.

Początek kampanii był dla zespołu Widzewa naprawdę udany. Co prawda, na inaugurację delikatnie rozczarował, będąc zmuszonym do gonienia wyniku na boisku Stali Mielec, ale później było znacznie lepiej. Najpierw przed własną publicznością łodzianie pokonali Lecha Poznań, który obecnie zajmuje pozycję lidera. Tamta przegrana była jedną z dwóch w wykonaniu „Kolejorza” i jedyną na wyjeździe, co – nie odbierając zasług gospodarzom – być może było m.in. efektem tego, że lechici dopiero się wtedy rozkręcali. W kolejce numer trzy czerwono-biało-czerwoni pojechali do Krakowa i choć stracili gola na samym początku meczu, pokazali charakter. Jeszcze przed przerwą wyrównali, a w drugiej połowie zaaplikowali Cracovii kolejne dwie bramki, w niezłym stylu zwyciężając przy Kałuży.

Kibice mieli nadzieję, że drużyna Daniela Myśliwca pójdzie za ciosem, nie wiedząc, że czeka ich huśtawka nastrojów. Na swoim stadionie punktowała ona bardzo przyzwoicie, sięgając po cztery z sześciu możliwych do zdobycia oczek. Patrząc na aktualną tabelę, można jeszcze bardziej żałować, że nie udało się odprawić Śląska Wrocław, będącego „czerwoną latarnią” ligi. Kto wie, jakim wynikiem zakończyłoby się tamto sierpniowe starcie, gdyby nie czerwona kartka dla Samuela Kozlovskyego. Później dopisano sobie zwycięstwo z Radomiakiem Radom i choć rezultat 3:2 sugerowałby spore trudności, w rzeczywistości przewaga była wyraźna. Te rozstrzygnięcia przeplatała jednak dużo słabsza postawa na wyjazdach. W Szczecinie widzewiacy zagrali jedno z najgorszych spotkań za kadencji Myśliwca i powinni dziękować rywalom, że ci ograli ich różnicą tylko dwóch bramek. Skromna porażka nastąpiła w Białymstoku, ale to żadne pocieszenie, ponieważ Jagiellonia była wtedy w dołku i spokojnie można było ją ukąsić. W obu tych potyczkach zawiodła głównie ofensywa, co jasno pokazują wyniki – 0:2 oraz 0:1, a więc zero po stronie zdobyczy.

Po pierwszej jesiennej przerwie reprezentacyjnej RTS udał się do Katowic i zaprezentował bardzo nierównie. Po imponujących trzydziestu minutach, zwieńczonych jednym trafieniem, do głosu doszli „Gieksiarze”, jeszcze przed przerwą wychodzą na prowadzenie. Punkt udało się uratować dopiero w doliczonym czasie gry. Powrót do Łodzi wyszedł lepiej, bo zespół zdołał zatrzymać jedną z rewelacji początku sezonu – Piast Gliwice, który potrafił wygrać m.in. w Częstochowie czy przy Łazienkowskiej. Z drugiej strony, patrząc przez pryzmat dalszych losów piłkarzy Aleksandara Vukovicia, był to dla nich początek serii porażek, która obecnie liczy trzy mecze i jeszcze się nie skończyła. Widzew nadal był natomiast niestabilny. Po zainkasowaniu kompletu punktów, z Gdańska zawodnicy Myśliwca wrócili tylko z jednym oczkiem, a powrót do domów musiał być niezbyt przyjemny, ponieważ w ostatniej akcji zmarnowano idealną okazję do strzelenia zwycięskiego gola. Ten niedosyt miał zostać powetowany w starciu, przeciwko broniącej się przed spadkiem Koronie Kielce. Łodzianie zagrali jednak bojaźliwie, bez iskry i znów bez konkretów pod bramką przeciwnika. Na domiar złego na dziesięć minut przed końcem stracili nieco przypadkową bramkę i na drugą przerwę w Ekstraklasie udali się w jeszcze gorszych nastrojach. W myśl znanego przysłowia: „Jesteś tak dobry, jak twój ostatni mecz”.

To, co jeszcze rzuca się w oczy, to brak pewnych i przekonujących triumfów. Spośród czterech wygranych konfrontacji, trzy osiągnięto przewagą jednego gola. Tylko na terenie „Pasów” udało się zaliczyć dwa trafienia więcej od rywali, ale to ostatnie padło tuż przed końcowym gwizdkiem, więc o wynik fani musieli cały czas drżeć. Choć emocje w futbolu są towarem, za który de facto płacą, zapewne marzą oni o tym, by przynajmniej raz na jakiś czas zaliczyć spotkanie wygrane bezdyskusyjnie, spokojnie i wysoko. Chociażby tak, jak niedawno zrobił to GKS z Puszczą. Cóż, widocznie łódzkiej publiczności nerwy do ostatnich chwil są po prostu pisane… Na końcu artykułu przedstawiliśmy sporo różnorakich wskaźników statystycznych, z większością z nich ujętych jako średnia, ponieważ nie wszystkie drużyny rozegrały taką samą liczbę starć. Dw dwóch kategoriach RTS okazał się najlepszy w lidze – ma najskuteczniejszy drybling i… najwięcej czerwonych kartek!

Przyjętym przed rozpoczęciem sezonu celem było zdobycie przez Widzew co najmniej 50 punktów w finałowej tabeli. Aby wykonać to zadanie po linii najmniejszego oporu, piłkarze powinni zdobywać średnio 1,47 punktu na mecz. Przez długi czas pierwszej tercji rozgrywek udawało im się nawet wyraźnie ją przekraczać, ale ostatnie spotkania popsuły dobre wrażenie. Aktualnie Daniel Myśliwiec i jego ludzie wykręcają średnią o dwie setne gorszą, a więc balansują na styku. Gdyby taki trend utrzymał się już do końca ligi (znając łodzian, wskaźnik będzie często falował), zakończono by ją z 49 oczkami – nieznacznie, ale jednak pod kreską. Nie licząc pierwszej i ostatniej dotychczasowej kolejki, piłkarze szli zgodnie z planem, ale właśnie przestali.

Przed  zespołem z Piłsudskiego wolny weekend, a następnie przygotowania do starcia z Motorem Lublin. Później zagrają jeszcze z Górnikiem Zabrze (u siebie), Legią Warszawa (na wyjeździe) oraz Zagłębiem Lubin (u siebie), po czym znów udadzą się na przerwę związaną z meczami międzynarodowymi. Po powrocie z niej czekać będą ich spotkania z Puszczą Niepołomice (na wyjeździe) praz domowe potyczki z Rakowem Częstochowa i Stalą Mielec. W jakich humorach udadzą się na świąteczno-noworoczne urlopy, pokażą najbliższe dwa miesiące.

Średnia punktowa Widzewa Łódź po 1/3 sezonu (kolejka po kolejce):

po 1. kolejce – 1,00 pkt/mecz (34 pkt)
po 2. kolejce – 2,00 pkt/mecz (68 pkt)
po 3. kolejce – 2,33 pkt/mecz (79 pkt)
po 4. kolejce – 2,00 pkt/mecz (68 pkt)
po 5. kolejce – 1,60 pkt/mecz (54 pkt)
po 6. kolejce – 1,83 pkt/mecz (62 pkt)
po 7. kolejce – 1,57 pkt/mecz (53 pkt)
po 8. kolejce – 1,50 pkt/mecz (51 pkt)
po 9. kolejce – 1,67 pkt/mecz (57 pkt)
po 10. kolejce – 1,60 pkt/mecz (54 pkt)
po 11. kolejce – 1,45/mecz (49 pkt)

(w nawiasie końcowa liczba punktów przy zachowaniu trendu)

Wybrane statystyki Widzewa po 1/3 sezonu:

Mecze – 11
Zwycięstwa – 4
Remisy – 4
Porażki – 3
Punkty – 16
Punkty oczekiwane – 14,4 (9)
Gole strzelone – 13 (10)
Gole oczekiwane – 14,12 (11)
Gole stracone – 12 (6)
Stracone gole oczekiwane – 15,5 (9)
Strzały – 10,7/mecz (11)
Celność strzałów – 30,5% (14)
Posiadanie piłki – 50,9% (7)
Podania – 383,4/mecz (6)
Dokładność podań – 82,5% (8)
Podania w trzecią tercję – 47,63/mecz (8)
Dokładność podań w trzecią tercję – 68,2% (11)
Kluczowe podania – 1,84/mecz (13)
Dośrodkowania – 13,2/mecz (13)
Dokładność dośrodkowań – 31% (15)
Dryblingi – 17,3/mecz (13)
Skuteczność dryblingów – 61,4% (1)
Wygrane pojedynki – 49,4% (3)
Wygrane pojedynki w obronie – 63,4% (6)
Wygrane pojedynki w ataku – 37,9% (9)
Wygrane pojedynki w powietrzu – 49,2% (6)
Stracone piłki – 91,67/mecz (5)
Odzyskane piłki – 78,18/mecz (10)
Przechwyty – 37,69/mecz (7)
Rzuty rożne – 4,01/mecz (10)
Spalone – 1,92/mecz (3)
Faule – 9,44/mecz (3)
Faulowani – 12,03/mecz (3)
Żółte kartki – 22 (9)
Czerwone kartki – 3 (1)
Przebiegnięte kilometry – 115,66/mecz (2)

(w nawiasie miejsce w ligowym rankingu w danym elemencie)