Kasprzak pod obstrzałem, czyli jak widzewiacy biegają na wiosnę

Wśród kibiców i dziennikarzy trwa dyskusja na temat wiosennej postawy Widzewa. Diagnozy są różne, ale wszyscy zgadzają się, że punktowanie łodzian jest na kiepskim poziomie. Część osób wskazuje na kłopoty fizyczne. Sprawdzamy, czy mają rację.

Problemy z przygotowaniem fizycznym to jedna z ulubionych narracji fanów, którzy narzekają na wyniki ukochanego zespołu. Nie inaczej jest w Łodzi, gdzie temat wraca jak bumerang w zasadzie co wiosnę. W rundzie jesiennej się o tym nie mówi, bo zazwyczaj są one dużo lepsze w wykonaniu czerwono-biało-czerwonych. Ten, kto odpowiada za ten element treningowy, w pierwszej części sezonu ma najczęściej spokój, a obrywa po przerwie zimowej. W sztabie Janusza Niedźwiedzia rola ta powierzona jest od lipca 2021 roku Andrzejowi Kasprzakowi i to właśnie on poddawany jest ostatnio dużej krytyce. Wypomina mu się m.in. fakt zwolnienia z Lecha Poznań, gdy zespół ten objął Maciej Skorża. Domagać tego mieli się… sympatycy „Kolejorza”.

Czy pretensje części fanów Widzewa do Kasprzaka są uzasadnione? Odpowiadamy zupełnie szczerze: nie wiemy. Aby móc z pełną odpowiedzialnością ocenić jego pracę, trzeba posiadać zarówno szeroką wiedzę w zakresie przygotowania motorycznego, jak i dostęp do badań i pomiarów, które co pewien czas robione są zawodnikom. Na „chłopski rozum”, gdyby rezultaty były coraz gorsze, a dane z systemu Catapult (specjalny moduł GPS, analizujący wiele parametrów fizycznych graczy) pokazywały problem, Niedźwiedź z pewnością zgłaszałby problem zarządowi lub przynajmniej dyrektorowi sportowemu. Żaden trener nie chciałby przecież, aby jego drużyna była przygotowana kondycyjnie w sposób nieoptymalny. Takich sygnałów, ani nawet plotek, nigdy jednak nie było.

Jak jeszcze można przeanalizować zarzuty do Kasprzaka, nie posiadając szczegółowych informacji? Znów można odwołać się do logiki. Wiosną drużyna z Piłsudskiego aż czterokrotnie strzelała gole dające jej punkty w doliczonym czasie gry. Miało to miejsce w spotkaniach z Pogonią Szczecin, Śląskiem Wrocław, Wisłą Płock oraz Cracovią. Dodajmy jeszcze, że trafienia w meczach z Jagiellonią Białystok czy Legią Warszawa padały w ostatnich kwadransach, gdy zawodnicy mają prawo być coraz bardziej zmęczeni. Czy źle przygotowany zespół miałby fizyczne możliwości, by grać do końca? Wydaje się, że nie i sam „widzewski charakter” nie wystarczy. Do serca muszą dołączyć mięśnie. W tym roku RTS zdobył najwięcej goli w doliczonym czasie spośród wszystkich zespołów i jako jedyny za każdym razem zyskiwał dzięki temu punkty. W  przypadku innych ekip często było to albo podwyższenie prowadzenia, albo bramka honorowa.

Jednymi z najłatwiejszych do weryfikacji parametrów są oczywiście przebiegnięte kilometry oraz wykonane sprinty. Sprawdziliśmy więc i te wskaźniki, porównując je do pierwszej części sezonu. Okazuje się, że jesienią zespół Widzewa zaliczał średnio 117,26 kilometrów na mecz, wykonując przy tym średnio 96,86 sprintów. Zdaniem części kibiców, w obecnej rundzie już tak dobrze nie jest. A co mówią liczby? Że wiosną jest o ponad kilometr lepiej (118,62 km), za to nieco zmalała liczba sprintów (93,3). Biorąc pod uwagę cały sezon, więcej biega tylko jedna drużyna – Wisła Płock.

Jak już mówiliśmy, nie czujemy się na siłach jednoznacznie stwierdzić, czy zarzuty pod adresem Andrzeja Kasprzaka są słuszne. Ale to, co można policzyć lub wywnioskować, raczej temu zaprzecza. Ostateczną ocenę zostawiamy jednak Czytelnikom.